Sorry en bedankt lieve lezers!
Gisteren kwam mijn blog op Facebook over het feit dat ik mijn 4-jarige dochter dagelijks s’nachts even alleen thuis laat om de hond uit te laten. En de reacties waren overweldigend. Meer dan 600 mensen hebben hierop gereageerd, bedankt daarvoor. Van een goed gelezen blog word ik altijd blij.
Waar ik minder blij van werd zijn de soort reacties die er online gezet werden. Een heleboel boze moeders die, gewapend met toetsenbord, hun best deden om mij EN de mensen die het met mij eens waren, de grond in te boren. De handschoenen gingen uit en de bokshandschoenen werden uit de kast gehaald. Er werd soms een flinke hoek uitgedeeld. Of zoals in een van de reactie stond: ‘Wow, dat is een ouderwetse veeg uit de pan”.
Ik heb zelfs privéberichten ontvangen van moeders die mij dapper vonden omdat ze iets dergelijks zelf niet durfde toe te geven. Bang voor de mening van anderen. Wanneer zijn wij moeders zo lelijk gaan doen dat anderen niet eens meer eerlijk durven te zijn?
En dan lees je waarom…
Mijn wandeling van ongeveer tien minuten terwijl mijn dochter slaapt, veranderde plots in volledige kroegentochten waarbij ik de bloempjes flink buiten aan het zetten was. Mijn dierbaarste vriend en trouwe metgezel (de hond) werd nog net niet op Marktplaats aangeboden. Onze 50 kilo zware, harige goedzak moest een luier om, het ophouden of gewoon maar voor de deur poepen.
Lees ook: Sorry dat ik die moeder ben
Binnen 24 uur ben ik uitgemaakt voor onder andere: onverantwoordelijk, een waus (wat dat ook mag zijn?), mafkees, kortzichtig, gestoord, een slechte moeder en een vreselijk ontaarde moeder. Er zijn zelfs opmerkingen voorbij gekomen die ik met mijn Rotterdamse nuchterheid niet graag zou herhalen. En niet alleen ik. Menig andere moeder met mij werd ongenadig neergehaald. De mama-oorlog was begonnen.
Its my way or the highway!
Wanneer zijn wij zo intolerant geworden? Sinds wanneer is het My way or the highway? We zijn allemaal het “product” van onze eigen opvoeding en ervaringen, dus is het volkomen normaal dat we anders tegen dingen aankijken. Anders zou iedereen een soort eenheidsworst worden en dat lijkt mij pas echt saai. Wanneer is het omslagpunt gekomen dat we niet meer discussiëren maar gewoon gaan roepen? Wanneer is beschuldigen de norm geworden in plaats van vragen?
Lees ook: Sorry aan alle vrouwen!
Het is altijd makkelijk oordelen als je niet in iemands schoenen heb gestaan, laat staan gelopen. Vroeger gebeurde dat niet, omdat je elkaar in de ogen aan kon kijken. Je kon zien wat jouw (lelijke) opmerking teweegbracht. Is het wereldwijde web een vrijbrief om de ander neer te halen? Kun je met slechts twintig woorden in een reactie een heel plaatje zien? Waarom is het leuk om mensen te beledigen alleen maar om het feit dat ze anders denken?
Alle fatsoensnormen gaan overboord
Overal heb je tegenwoordig een pro- en een tegengroep van. Sommigen zijn daarbij zo fanatiek dat zelfs de maffia daar nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Het jammere is alleen dat iedereen haar mening graag over wil brengen naar de mama’s in het andere kamp. Hierbij verdwijnen regelmatig (dus niet altijd) alle vormen van goede manieren. Er zijn zelfs mama’s, waarbij je zou denken dat ze helemaal geen opvoeding hebben genoten. Als ware neanderthalers verdedigen zij hun standpunt, soms tot bloedens aan toe. Daarin was mijn blog geen uitzondering.
Sorry en bedankt lieve mama’s!
De nare opmerkingen doen mij persoonlijk niet zoveel. Wat ik wel vervelend vind is dat andere mensen net zo goed aangevallen werden. Sorry daarvoor. Het is niet mijn bedoeling geweest om jullie een rot gevoel te bezorgen. Mijn opzet was om mijn verhaal te vertellen en daarmee een discussie op gang te krijgen, maar NIET om elkaar neer te halen.
Gelukkig waren er ook zat ‘normale’ berichtjes van mensen die het wel of juist absoluut niet met mij eens waren. Het kan dus wel! Ik heb berichtjes gelezen van mensen die lijnrecht tegenover elkaar stonden maar door met elkaar te “praten” eindigde met complimentjes naar elkaar. Kunnen we niet afspreken dat we het voortaan zo proberen te doen? Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, je hoeft elkaar zelfs niet aardig te vinden, maar een beetje respect kan toch geen kwaad?
Lees ook: 5x Digitale moeders aan wie je je groen en geel ergert
We hebben allemaal een kind en onze eigen kinderen komen op de eerste plaats, Er is niemand die meer van jouw kind houdt dan jijzelf! Jij en alleen jij kent jouw kind het beste en weet wat wel en wat niet kan. Wat goed is voor JOUW kind en wat niet. Laten we de volgende keer, voor we een ander neer willen halen, even bedenken op welke manier we graag zouden willen dat onze kinderen tegen ons en tegen anderen praten. Dan weten we namelijk ook gelijk weer hoe we wel respectvol met anderen om kunnen gaan. Want respect bijbrengen aan onze kinderen, dat doen we allemaal!
Bron hoofdafbeelding: Pixabay