De obsessie met borstvoeding bracht haar dochter in gevaar
Als moeder wil je niets liever dan het goed doen voor je kind. Voor Michelle Zunter betekende dat uitsluitend borstvoeding geven. Tenminste, dat had ze bedacht toen ze zwanger was van haar eerste. In de praktijk bleek dat een stuk moeilijker vol te houden.
Had ze zich er goed op voorbereid? Nou, nee niet echt. “Ik had door wat boeken over borstvoeding gebladerd tijdens de negen maanden, maar echt leergierig was ik niet,” geeft ze zelf toe. Maar in het begin maakte ze zich nog nergens druk om. Het begon namelijk allemaal heel goed.
Lees ook: 3 gouden tips om borstvoeding te laten slagen
Na de bevalling
Michelle had het geluk dat haar kindje niet meegenomen werd vanwege complicaties, dus kon ze lekker uitrusten. Not. Elke twintig minuten werd ze wakker om te voeden. De verpleegster kwam meerdere kijken of alles wel goed ging en of de baby wel goed poepte. Michelle moest ook zelf steeds bijhouden wanneer ze voedde, hoe lang en welke vorm en kleur de poep van de kleine had.
Dat was een wake-up call, letterlijk! Want behalve dat het een hele bijzondere ervaring was om haar kind borstvoeding te geven, was het vooral ook heel erg vermoeiend! Maar ondanks dat leek het de eerste weken prima te gaan. Haar kindje dronk goed en na de check toen ze twee weken oud was, zag alles er prima uit.
De twijfel slaat toe
Maar na die eerste twee weken ging het bergafwaarts. De baby begon steeds meer te huilen en Michelle ging in haar hoofd alle redenen na waarom dit zou kunnen zijn. Krampjes? Honger? Winderig? Ze wist het niet. Ze bleef haar kind obsessief borstvoeding geven en haar poep controleren. Na een tijdje werd haar baby ook erg dun. Maar baby’s die borstvoeding krijgen zijn altijd dunner, toch?
Lees ook: 50 tinten geel; wat je moet weten over babypoep
Ze bleef borstvoeding geven en bleef kolven tussendoor, om maar die extra grammen eruit te krijgen. De verhalen die ze tegenkwam, over moeders die flessen konden vullen met afgekolfde melk, hielpen haar ook niet echt. Michelle was ervan overtuigd dat flesvoeding de vijand was en dat haar eigen melkproductie zou stoppen zodra ze zou overstappen.
Met deze angsten in haar hoofd, bleef ze maar borstvoeding geven. Ze draaide helemaal door en was niet voorbereid op de boodschap die de dokter voor haar had.
Overstappen, of naar het ziekenhuis
Het was overstappen op flesvoeding, of Michelles kind zou opgenomen worden in het ziekenhuis. Dat was een flinke klap. Michelle kreeg het idee dat ze gefaald had, dat ze haar kind en haar man teleurgesteld had.
Ze stapte over op flesvoeding en haar kindje kwam meteen goed aan. Ze stopte niet helemaal met borstvoeding geven en het ging nu juist beter dan hiervoor. Misschien omdat er niet zoveel druk op lag, denkt Michelle.
Eigenwijs
Michelle kwam erachter dat haar obsessie met borstvoeding voor niemand gezond was. Achteraf ziet ze hoe belangrijk het is om je vragen en onzekerheden te kunnen voorleggen aan anderen. Niemand in haar omgeving had ooit borstvoeding gegeven, dus ze kon bij niemand terecht.
Lees ook: Nee! Ik geef geen borstvoeding…
En, zoals zoveel moeders, was Michelle te eigenwijs om hulp te vragen. Ze zijn bang om te falen en veroordeeld te worden. Daarom pleit Michelle ervoor om als moeders elkaar te helpen, om een warme plek te creëren waar moeders terecht kunnen met hun vragen. Zonder veroordeeld te worden. Want uiteindelijk zijn het deze ervaringen die een moeder sterk maken!
Bron: TODAY
Bron beeld: Pixabay