Co-sleepen: een goede nachtrust met een onrustige baby
Toen mijn dochter vijf jaar geleden werd geboren had ik nog nooit van co-sleeping gehoord. Wel van rooming-in en het leek mij erg fijn om haar bij ons op de kamer te hebben de eerste drie maanden. Na die eerste maanden had ik er totaal geen moeite mee om haar in haar eigen kamertje te laten slapen. Ze sliep er overdag al en ze was een makkelijke slaper. Ze kon goed zelfstandig in slaap komen en ondanks dat ze nog borstvoeding kreeg in de nacht meldde ze zich netjes één keer en ging daarna fijn verder slapen.
En toen werd onze zoon vorig jaar september geboren. De Baby Boss liet vanaf dag 1 al direct merken dat hij niet gediend was van een eigen wiegje op onze slaapkamer. Zodra ik hem erin legde krijste hij het hele huis bij elkaar. Toen ik nog in de kraamtijd een keer met hem in slaap ben gevallen in ons bed besloot ik nog diezelfde dag een co-sleeper aan te schaffen. Zo gezegd, zo gedaan.
Borstvoeding the easy way
De co-sleeper bleek een enorme uitkomst. Ik vond het ideaal om in de nacht borstvoeding te geven. Wat heerlijk dat ik mijn bed niet meer uit hoefde! Baby Boss genoot ook met volle teugen (letterlijk) want regelmatig vielen we samen in slaap tijdens een voeding.
Kun je co-sleepen afleren?
Na zes maanden begon ik met het afbouwen van de borstvoeding. Ondanks dat Baby Boss overging naar vaste flesvoeding, fruithapjes en avondeten bleef hij zich in de nacht melden voor een voeding. Omdat hij niet een bijzonder mollige baby is (hij zit onder het gemiddelde ‘lijntje’ van het consultatie bureau) en vijf tot zes poepluiers op een dag heeft (even voor de duidelijkheid: dus geen borstvoedingsluiers!) blijkt hij die nachtvoeding toch nodig te hebben. Hij heeft ook echt honger en blijft zeuren, piepen, simpen, jengelen en vervolgens krijsen totdat hij in ieder geval 1/3 flesje mag drinken. Ik had toch wel verwacht dat hij na zes maanden op zijn eigen kamertje zou slapen. Nou mooi niet dus.
Het einde is niet in zicht
Baby Boss is nu acht maanden en co-sleept zich nog steeds een slag in de rondte. Afgelopen week hebben we hem voor het eerst in de nacht ‘geprobeerd’ op zijn eigen kamer te laten slapen. Resultaat: na een uur hebben we hem maar weer bij ons genomen. Laten huilen is bij hem dus echt geen optie. Waar dochterlief na tien minuten de handdoek in de ring gooide draait onze kleine Baby Boss de krijs-volume-knop nog een standje hoger. En het gaat hem daarbij niet alleen om eten. Hij wil af en toe ook gewoon een knuffel. Hij wil de zekerheid dat mama echt niet van de aardbodem is verdwenen als hij even z’n oogjes heeft dichtgedaan.
Lees ook: Wij slapen samen… So what?
Gij zult niet oordelen
Of ik me er inmiddels bij heb neergelegd? Ik merk dat ik er heel open over ben naar mensen in mijn omgeving. Het interesseert mij werkelijk helemaal niks wat een ander er van vindt. En dan te bedenken hoe ik er eerst zelf tegenover stond. Ik oordeelde heel makkelijk over anderen die hun kinderen bij zich in bed lieten slapen. Waarom zou je? Ze kunnen toch gewoon in hun eigen bed slapen? Hoe anders denk ik er inmiddels zelf over.
Lees ook: De helft van de ouders die aan co-sleeping doet liegt hierover.
Do It Yourself
Baby Boss is met acht maanden uit zijn co-sleeper gegroeid. Ik heb hem op marktplaats gezet, de co-sleeper 😉. Op zoek naar een co-sleep ledikant. Nou die bestaan gewoon niet! Blijkbaar is acht maanden echt de grens. Of er is gewoon geen markt voor? Wie weet nu het co-sleepen steeds populairder wordt in ons land dat er in de toekomst wel co-sleep ledikantjes verkrijgbaar zijn. Gelukkig ben ik behoorlijk creatief en kun je van een (Ikea) ledikant vrij makkelijk een co-sleeper maken. Hoe lang we hiermee doorgaan? Ik weet het niet. Totdat Baby Boss besluit dat het tijd wordt om een hele nacht door te slapen. Of totdat hij de leeftijd heeft dat hij er zelf aan toe is om op zijn eigen kamer te slapen.
Heb jij ook samen met je kinderen geslapen of slaap je nog steeds met ze samen?
Bron afbeelding: Pixabay