Van kinderen blijf je af!
Opa Toet Toet, ik krijg het bijna mijn strot niet uit! Wat zou ik jou graag een gigantische pestklap op jouw toet toet willen geven! Maar dat mag niet, want ik moet het netjes houden. Ik hoor, enigszins onbevooroordeeld, een blog te schrijven over wat jij hebt gedaan. Waarvoor jij tot vijf jaar cel en TBS opgelegd hebt gekregen. Maar dat kan ik niet. Ik kan niet onbevooroordeeld schrijven want ik ben namelijk een moeder. En jij hebt de wereld van mijn dochter, ondanks dat je nu veilig achter tralies zit, toch een stukje onveiliger gemaakt.
Ik ken je niet, maar jij bent wel mijn ergste nachtmerrie!
JIJ bent mijn ergste nachtmerrie en met mij nog vele andere moeders, vaders, opa’s en oma’s. Echte opa’s bedoel ik dan. De soort die alles voor hun (klein)kind overhebben, inclusief het verkopen van een flinke klap op een toet toet als dat nodig is. Niet jouw soort. Jouw soort verdient die naam niet, ondanks dat je hem van de kinderen zelf hebt gekregen. Als ‘bijnaam’, als koosnaam. Niet beseffend wat nog zou komen. Geen idee van het feit dat jij hun dromen in nachtmerries zou laten veranderen.
Zoveel emoties voel ik en ik ken je niet eens!
Ik ben niet alleen woest en intens verdrietig om wat jij hebt gedaan, nee, dat zou te makkelijk zijn. Alle mogelijke emoties gieren bij het lezen van het artikel door mijn aderen. Wat dacht je toen je het deed? Wat voelde je? En bovenal, waarom? Niet dat ik andere vormen hiervan goed praat, integendeel. Maar wat jij gedaan hebt snap ik helemaal niet! Je hebt het niet over een volwassen vrouw waar alles ‘op en aan’ zit, maar over een baby. Een weerloos wezentje dat niets anders kan dan huilen, heel hard huilen. Deed dat je dan niks? Of kon je de macht niet weerstaan? Wou je geen weerstand en koos je daarom iemand die niets terug kon zeggen? Weet je wel wat jij die baby aan hebt gedaan?
Lees ook: Deze moeder nam een extreem besluit om kindermisbruik te voorkomen
En het was niet voor het eerst he… Je eigen dochter, degene die op jou vertrouwde, die van je hield om het simpele feit dat jij haar vader bent, was eerst aan de beurt. Die moest dit ook jarenlang ondergaan. JIJ, de persoon die zij zou moeten kunnen vertrouwen, heeft dat vertrouwen schaamteloos misbruikt. Enkel en alleen voor eigen genoegdoening Helaas was zij jarenlang te bang, te eenzaam te verdrietig of te boos om zich uit te spreken want anders had meer leed voorkomen kunnen worden. Maar dat is NIET haar fout, dat is die van jou! Jij hebt haar dat aangedaan.
Hoe heeft het kunnen gebeuren?
Jij kwam binnen als vrijwilliger via een gemeente. Een praatgrage man van in de zestig. Je dochter had nog niets gezegd dus je zat nog niet op de radartjes van de politie. Als je al een verklaring omtrent gedrag in hebt moeten leveren, dan was dat geen enkel probleem. Dat is nu juist het punt met die verklaringen. Het feit dat je niet veroordeeld bent, hoeft dat nog niet te betekenen dat je niets op je kerfstok hebt. Toch vertrouwen we op die verklaring. Zien we het als een blijk van vertrouwen. Vertrouwen wat jij schaamteloos hebt misbruikt. Je was de reddende engel van een gezin wat het al moeilijk had. Wisten zij veel dat jij eigenlijk de duivel in vermomming was. Hadden zij geweten wie jij echt was, hoe jij echt bent, dan hadden ze je nooit binnen gelaten, dat weet ik zeker!
Het moment waarvan je hoopt het nooit mee te maken…
En dan was het moment opeens daar. De politie staat voor de deur. De boodschap laat de grond onder je vandaan zakken. Je hart huilt, je hoofd gilt en je hele lichaam slaat op tilt. Althans, dat kan ik me zo voorstellen, want ik heb het gelukkig nog nooit meegemaakt. In Duitsland zijn ze jou op het spoor gekomen. Je was onvoorzichtig. Kon de verleiding niet weerstaan. Je kwam op de radar en de nachtmerrie van iedere ouder werd opeens werkelijkheid.
De huisvriend, de reddende engel, degene die je vertrouwde, blijkt jouw kind te hebben misbruikt. Op dat ENE moment dat hij even samen met haar was. Die ene keer dat jij in het ziekenhuis was met je andere kind. Daar, in de auto, op een parkeerterrein, kon hij het niet laten. Jouw wereld stort in en helaas is dat nog maar het begin.
Lees ook: Als je kind seksueel misbruikt is
De rechtszaak die volgt moet een kwelling geweest zijn. Beelden die voorbij komen die je nooit meer uit je hoofd kunt krijgen staan voor altijd op je netvlies gebrand. Een gezin compleet verwoest. Verklaringen die je nooit meer los zullen laten. Woede die je voelt tot in je tenen. Welke straf je ook zou krijgen, het is nooit lang genoeg. Wat je ook zult zeggen, het is nooit goed genoeg.
Jij hebt een hulpeloos wezentje voor het leven getekend. Misschien weet ze het later niet meer, maar de pijn die haar ouders voelen blijft. Zij hebben levenslang, want ooit komt er de dag dat zij haar zullen vertellen wat er is gebeurd. Wie ‘opa toet toet’ is en wat hij heeft gedaan. Ooit zullen zij haar onschuld nog een keer weg moeten nemen.
Dus nee, geen beleefdheid meer…
Dus nee, vies misbaksel dat je er bent. Geen onbevooroordeelde blog van mij. Geen verzachtende omstandigheden omdat jij wellicht een moeilijke jeugd hebt gehad. Maar een grote waarschuwing aan de mensen dat er onderkruipsels zoals jij rondlopen. Dat er gedrochten zijn die in mijn optiek de lucht die ze inademen niet waard zijn. Jij bent de uitzondering op mijn regel. Want ik ben tegen lijfstraffen, maar ik zou jou toch met liefde een toontje hoger laten zingen terwijl ik je eigenhandig castreer.
Bron: Blendle – Bron hoofdafbeelding Pixabay