De perikelen van een 1e verjaardagsfeestje
‘Time flies when you’re having fun.’ Hartstikke cliché, maar o-zo waar. Een kwartiertje in de tandartsstoel duurt toch echt véél langer, dan een kwartiertje naar je favoriete serie kijken. En als je kinderen hebt, dan gaat de tijd nog veel sneller. Gisteren lag je nog te puffen om je kleintje eruit te krijgen en vandaag heeft je baby alweer eindexamens, of zoiets. Mijn nichtje vierde afgelopen week haar eerste verjaardag. Nu ga ik niet zo vaak naar verjaardagen van mensen die 1 worden, dus dit was een heuse openbaring.
Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om als ouders te bepalen wie de vriendjes en vriendinnetjes van je kleine koter zijn. Nodig je je eigen vrienden uit of kijk je echt goed naar de persoonlijke band van jouw hummel met een ander kind? Je zou het natuurlijk aan je kind kunnen vragen, maar de kans dat er alleen ‘papa’, ‘mama’ of ‘blabla’ uitkomt is best groot.
Zandkunstenaar
Mijn nichtje werd één en dat werd groots gevierd. Familie en vrienden kwamen langs en namen veel (lees: heel veel) cadeaus mee. We moesten een beetje helpen met uitpakken (stiekem blijft dat als volwassene ook echt heel leuk!), want ze vond vooral het papier erg interessant. Ze heeft welgeteld 4 emmertjes met schepje, harkje en zandbakvormpjes gekregen. Als dat geen zandkunstenaar wordt, dan weet ik het ook niet meer.
Lees ook: Kinderverjaardag? Please shoot me!
Het feestje begon al in de ochtend. Van haar oma, mijn moeder, kreeg ze een plastic Minion stoeltje. De knalgele kleur vond ze fantastisch en al snel kroop ze erop. Ze onderschatte echter de stevigheid van het stoeltje. Ze wilde eraf en probeerde dat via de leuning. Dat ging ‘nait best’ op z’n Grunnigs en voordat we er tegen konden reageren lag ze huilend op de grond. In het begin dachten we dat het wel meeviel, maar opeens droop er bloed uit haar mond. Ze had haar tand door de lip. Binnen no time zwol haar lip op met natuurlijk veel bijkomend gekrijs. Na wat verkoeling, een beetje drinken en wat afleiding ging het allemaal weer prima.
Mmmmm
Vanzelfsprekend was er ook taart. Zo’n giga grote slagroomtaart met haar hoofd erop. Ik kreeg een stukje van haar onderkin. Nou is m’n nichtje niet echt vies van taart, of eigenlijk van alles wat te eten is (we hebben nog steeds niet gevonden wat ze niet lekker vindt). Ze vindt het niet leuk als ze voor haar gevoel wordt overgeslagen. Nu ze 1 is mag ze eigenlijk alles eten en dat laat ze blijken ook! Als ze iets eetbaars ziet, komt haar tong uit haar mond gerold en begint ze ‘mmm’ geluidjes te maken. Heel aandoenlijk en zo moeilijk om haar dan te negeren en haar niets te geven.
Het was een gezellige chaos in huis van alle cadeaupapier en speelgoed. De jarige Jet had ‘t slimmer bekeken: met haar nieuwe speelgoed kroop ze de keuken in en speelde ze daar gezellig in haar uppie. Ons als visite achterlatend. Eerlijk gezegd ook wel zo aangenaam, aangezien ze alles van tafel wilde pakken.
Lees ook: Een wijze les van m’n nichtje van 8 maanden
Aan het eind van de dag waren haar ouders helemaal uitgeput, misschien nog wel meer dan de feestmuts zelf. Ik kan eerlijk gezegd niet wachtend tot haar tweede verjaardag, dat ze dan misschien wel kan meezingen met haar verjaardagslied, haar eigen cadeaus uitpakt en echt ziet en beleeft wat ze krijgt. En ze weet nu: als ze nog een hulpje nodig heeft voor het uitpakken, kan ze altijd terecht bij ‘tate’ Marian. Maar nog niet te snel hoor! Eerst nog even genieten van de eerste stapjes die vast snel zullen gaan komen!
Bron hoofdafbeelding: Pixabay