Ik ben een gier, jij ook?
Echt, ik ben bloedserieus. Ik ben de definitie van gierig. Hoeveel geld ik ook op mijn rekening heb staan, ik ben niet bereid het uit te geven. En tegelijkertijd heb ik een gat in mijn hand. En geloof me als ik zeg dat ik niet de enige ben.
Hoe dat kan?
Ik heb namelijk, net al vele moeders met mij, last van het mama-syndroom. Zie ik een leuk jurkje voor mijn dochter en die kost dertig euro? Ach, hij staat haar zo leuk. Tja, ze heeft al wel vijf jurkjes, maar deze is wel heel erg leuk. Nou, vooruit dan maar, we nemen hem. “Mama, mag ik een spinner?” Ach, die paar euro, vooruit dan maar. “Mama, mag ik een croissantje?” Ach, het is weekend, waarom ook niet. Ja, je leest het goed, mijn kind is eerder verwend dan verwaarloosd. Ze krijgt echt niet alles wat ze vraagt en met haar vier jaar weet ze al dondersgoed dat ze voor leuke dingen moet sparen. Maar ik zeg ook op regelmatige basis ‘ja’. Ze is tenslotte pas vier EN ik kan het me veroorloven.
Voor haar wel, voor mezelf is een ander verhaal!
Maar zie ik een broek van dertig euro voor mezelf? Je denkt toch zeker niet dat ik DAT uit ga geven voor een broek? Dat is gewoon een week aan boodschappen. Doe maar niet. Een dagje uit met vrienden? Weet je wat dat kost? Dus komt het erop neer dat wat mijn dochter aan haar kont draagt, over het algemeen twee keer zo veel heeft gekost als mijn hele outfit, inclusief schoenen en jas bij elkaar. Ik heb letterlijk kleding met gaten erin terwijl dat bij mijn dochter direct in de prullenbak zou verdwijnen.
Lees ook: Wat zegt je mamakapsel over jou? Lees het hier!
Hoe komt het toch?
Waarom doen wij moeders (uitzonderingen daargelaten) dat toch? Of het nu gaat om tijd, geld, kleding, lekkere/leuke dingen of dagjes uit, we cijferen onszelf keer op keer weg. We zijn bereid om honderd euro neer te tellen voor een dagje pretpark waar we met tassen vol eten en drinken, de hele dag vermoeide kinderen lopen rond te zeulen, maar zelf een dagje naar de sauna? Nee, dan moet je oppas regelen en daarbij, weet je wat dat kost? Mijn dochter gaat minimaal een keer in de twee maanden naar de kapper terwijl ik mijn haar zelf, boven de wasbak, wel ‘even’ knip. Dat noem ik nu het mama-syndroom. Dit maakt dat ik dus uber-gierig ben wanneer het om dingen gaat die mij betreffen. Maar als het om mijn dochter gaat, ik toch wel een redelijk gat in mijn hand heb.
Vandaag heb ik het een keer anders gedaan…
En ik weet het. Ik besef me maar al te goed dat ik met twee maten meet. Dat ik veel kritischer ben wanneer het iets voor mijzelf is dan wanneer het voor mijn dochter is. Dus vandaag heb ik, terwijl mijn dochter op school zat, de bloemetjes eens even flink buiten gezet. Mijn budget voor vandaag was vijftig euro. Aardig wat, al zeg ik het zelf. En ik heb zowaar vijf shirtjes voor mezelf gekocht. Er zijn zelfs een aantal oude exemplaren met gaten erin in de prullenbak beland. En trots dat ik was op mezelf! Daarna heb ik mezelf ook nog eens getrakteerd op een ijsje! Het moet niet gekker worden. En het mooiste van alles: Ik hoef me niet eens schuldig te voelen want het was uitverkoop. Dus die vijf shirtjes bij elkaar waren nog geen twintig Euro. Kan ik mooi deze week nog even dat leuke jasje voor mijn dochter kopen.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay