4x Wat ik niet leuk vind aan het ouderschap!
Ik heb twee dochters en ik ben ontzettend gek met ze. Ze bezorgen me dagelijks een brede glimlach en momentjes van geluk. Maar er zijn ook een aantal dingen die ik niet zo leuk vind, en dan heb ik het niet over de poepluiers, de gebroken nachten en de driftbuien van mijn puber peuter.
Korte termijn geheugen
Mijn tweede naam is op dit moment ‘chaos’. Ik heb een ontzettende chaos in mijn hoofd en ik krijg het niet onder controle. De jongste is bijna 6 weken, maar de zwangerschapsdementie is nog volop aanwezig. Ik sta nog steeds bij de koelkast, niet wetende waarom. Ik loop nog steeds naar de zolder, om vervolgens om me heen te kijken en weer terug te gaan naar beneden. Was ik voor mijn zwangerschap de koningin van het plannen, regelen en organiseren, mag ik nu blij zijn als ik me kan herinneren wat ik vijf minuten geleden heb gezegd. Zou het ooit nog goed komen?!
Lees ook: Zwangerschapsdementie
Onzekerheid
Was ik vroeger ontzettend onzeker, sta ik de laatste jaren toch echt wel wat steviger in mijn schoenen en bijt ik lekker van me af. Sinds ik mama ben, komt die onzekerheid op andere gebieden terug. Waarom blijft de baby maar huilen? Is er iets mis, moet ik naar de dokter? Heeft ze wel genoeg gegeten? Kan ik mijn oudste dochter al alleen buiten laten spelen? Doe ik het allemaal wel goed?
Lees ook: De 7 beste adviezen aan een onzekere moeder
Angst
En dan de angst die er bij het ouderschap komt kijken. Angst voor de bevalling, of angst of alles wel goed zal zijn met je kindje. Angst als je kleine flink ziek is. Sinds ze geboren zijn is er soms die angst. Angst dat ze iets overkomt of dat je hem of haar kwijt raakt. Soms verdwijnt het naar de achtergrond, maar het is nooit helemaal weg.
Lees ook: Elke mama heeft het… Angsten!
Wachten
Uiteindelijk hebben we daar nog het wachten. Het begon al met 9 maanden wachten, en dan waren ze allebei ook nog eens 11 dagen te laat. Vervolgens leef je de eerste weken van fles tot fles. Dan wachten tot de kinderen wakker worden, voor je op pad kunt. Wachten tot ze eindelijk hun bordje leeg gegeten hebben, wat soms echt wel een uur kan duren. Wachten tot ze zelf hun kleren hebben aangetrokken, want helpen mag niet meer. Enzovoort….
Gelukkig zijn er post-its om het korte termijn geheugen te ondersteunen, ga ik op mijn moedergevoel af om punt 2 tegen te gaan. Punt 3 zal altijd op de achtergrond zijn en het wachten…
ach het is een fase, het is een fase, het is een fase…
Bron hoofdafbeelding: Pixabay