Camping Zeldenrust
Onze vakantie. Voor het eerst in het hoogseizoen. De idiote drukte waar ik me op voorbereid had viel reuze mee. Plek te over op het kampeerterrein en geen rijen bij de douches. Maar om nou te zeggen dat we hebben genoten van een heerlijk rustige vakantie? Nee. Niet bepaald.
We hebben wel geleerd dat een veld met tenten en caravans waar iedereen zijn eigen stekkie mag kiezen niet ‘ons ding’ is. Wij houden van ruimte, privacy en bovenal: rust. En met rust bedoel ik stilte. Geen schreeuwende kinderen, geen lallende Duitsers, geen zo-niet-onze-smaak-muziek en geen walkie talkies.
Even een korte situatieschets:
Wij hebben 15 dagen op een camping in Duitsland gestaan met de caravan van mijn ouders. Wij: mijn man, onze kleuter van vierenhalf, onze baby van bijna een jaar en ondergetekende. Zoals wij dat gewend zijn stonden wij met ons hele zootje achterstevoren op de camping. Met onze kont naar alles toe.
Lees ook: 5x de beste tips van een familie die non-stop reist
Van mij hoeven mijn mede-kampeerders niet zo nodig de hele dag bij ons naar binnen te loeren. En andersom heb ik die behoefte ook helemaal niet. Ik ga niet op vakantie om praatjes te maken of koffie te drinken met de buren. Die twee weken zijn 100% voor ons gezin. Eindelijk eens tijd met zijn vieren. Zonder verplichtingen. Heerlijk doen en laten waar wij zin in hebben.
Nou snap ik dat er bij jullie al verschillende vragen opkomen. Maar wij hebben niet de middelen om in het hoogseizoen twee weken een privéwoning te huren. Wij zijn bovendien gek op kamperen. In het gebied waar wij heen wilden waren absurd weinig campings. De afgebakende plekken (die ik in eerste instantie had geboekt) op deze camping waren niet meer beschikbaar of lagen vol in de zon. Vandaar uiteindelijk onze keuze voor dit veld. We vonden dat we het maar gewoon eens moesten proberen. Achteraf gezien niet ons beste idee.
Al doende leert men.
Voor we op vakantie gingen had ik van twee moeders een blog gelezen over vakantie en kinderbedtijd. Waar de ene zei dat het voor je kinderen en jezelf wel zo fijn was als je hetzelfde ritme aan probeerde te houden qua bedtijd, stelde de ander dat het niet voor niets vakantie is en haar kinderen echt een aantal uren later naar bed mochten in de vakantie en dan ook lekker uitsliepen de volgende ochtend.
Lees ook: Mama moet er nodig tussenuit! Alleen.
Wij zitten in het team van de eerste moeder. Onze kinderen gaan zoveel mogelijk op dezelfde tijd als anders naar bed. Een keer een uitzondering is geen enkel probleem, zeker voor onze kleuter niet. Maar onze baby heeft zijn slaap nog heel hard nodig en hem doe je echt geen plezier met ‘langer opblijven’. Dus onze kinderen gingen ook op de camping gewoon rond een uur of zeven slapen. En beide waren ze tegen die tijd ook echt wel aan hun bed toe.
Herrie
Helaas voor ons zat de rest van de ouders op de camping in het team van de tweede moeder. Als ik om een uur of tien ‘s avonds naar het toiletgebouw liep om mijn tanden te poetsen kwam ik nog verschillende losgeslagen kleuters tegen. En nou moet iedereen doen waar hij zin in heeft, het is per slot van rekening vakantie, maar ik snap niet zo goed waarom dat altijd gepaard moet gaan met zoveel herrie…
Onze kinderen mogen niet schreeuwen. Overdag niet, maar ’s avonds al helemaal niet. Maar blijkbaar zijn wij niet helemaal goed in onze bovenkamer, want alle andere kinderen op de camping mochten wel schreeuwen. En krijsen. En gillen. Ik heb hun ouders ze niet één keer horen terugfluiten. En nou hou ik zelf al niet zo van al dat kinderlawaai, onze baby had er echt last van. Met inslapen, maar ook als hij eenmaal sliep werd hij er nog wel eens wakker van. Huilend. En dan is elk gilletje ineens teveel.
Rust?
Het vervelende vond ik dat wij de uitzondering waren. Dat wij onze kinderen om zeven uur naar bed brachten was haast achterlijk. Maar hallo, ik heb toch ook vakantie? Dit is ook ons moment om op te laden en tot rust te komen. Mijn man werkt vijf avonden in de week, dan vind ik het in de vakantie wel heel erg fijn dat we de avonden voor onszelf hebben. Hoe gezellig ik het ook vind met de kinderen erbij.
Lees ook: Kamperen of kramperen met de kinderen?
En onze kinderen waren overdag ook echt gezellig. Omdat ze voldoende slaap kregen. De mama van team ‘langer opblijven’ beweert dan wel dat haar kinderen uitslapen in de vakantie, ik vraag me nu toch af wat dat dan precies inhoudt. Dat ze thuis normaal om zes uur al naast hun bed staan en nu pas om zeven uur?
Want als ik ’s morgens rond half acht naar het toiletgebouw liep dan kwam ik diezelfde kinderen van de avond daarvoor alweer tegen. Aangekleed en wel. En dan zag ik voor de tent een suffige ouder met lodderige ogen weggedoken achter een stomende kop koffie zitten. Joepie. Vakantie.
Hallo, over. Jij ook hier, over.
Nou hebben we heus wel een hele leuke vakantie gehad hoor. Maar ik miste echt de rust. Naast de gillende kinderen was er namelijk ook nog een grote groep ruige Duitsers, werd er gitaar gespeeld en gezongen rond het kampvuur door een groep iets minder ruige Duitsers en blijkt de nieuwste rage op de camping de walkie talkie te zijn.
Want stel je voor dat je die 100 meter naar de speeltuin helemaal moet lopen om je kinderen op te halen als het tijd is om te gaan eten. Of dat je op de wc een bruine trui zit te breien en het toiletpapier blijkt op te zijn… Het is per slot van rekening wel vakantie.
Lees ook: Zomervakantie? Wij doen lekker helemaal niks!
Ik realiseer me heel goed dat wij op de camping de vreemde eenden waren. Daarom hebben we ook niet een keer aan iemand gevraagd of ze alsjeblieft een beetje stiller konden zijn. Zelfs niet op de avond dat onze baby na anderhalf uur nog steeds niet sliep. Het buiten leven, lawaai en laat opblijven, de gillende kinderen, je buurman kunnen horen snurken, dat hoort allemaal bij kamperen. Het past alleen niet zo bij ons. Dus volgend jaar staan wij weer op een kleine, saaie camping met hoge heggen tussen de ruime plekken. Ik heb er nu al zin in.