Mannen in de kinderopvang, kan het nog?
Vandaag kwam er een man bij ons werken. Helaas had ik niet de eer om met hem de dag door te brengen. Want wat mis ik het om mannelijke collega’s te hebben! Ik werk als pedagogisch medewerkster op een kinderdagverblijf. En mannen en de kinderopvang gaan de laatste jaren niet zo fijn meer samen. Reeds vijf jaar ben ik nu werkzaam bij de opvang waar ik werk en in die vijf jaar ben ik nooit eerder een man op de werkvloer tegengekomen! Hoe jammer is dat!
Verknipte knakkers en takkewijven
Al lopen de meningen daar erg over uiteen. Alleen omdat er een paar ‘verknipte knakkers’ in het verleden vreselijke misstappen hebben begaan. Zij hebben daarmee de werkgelegenheid voor het mannelijk geslacht in de kinderopvang-branche aanzienlijk aangetast.
En dat terwijl er net zo goed ook ‘takkewijven’ werkzaam zijn binnen de kinderopvang. Daar hoor je aanzienlijk minder over in de media. Maar ze zijn er! Misschien wel net zoveel als de verknipte knakkers. Gezien het feit dat er meer vrouwen werkzaam zijn als mannen, acht ik de kans groot dat er mogelijk meer vrouwen zijn die misstappen maken dan mannen.
Lees ook: Antwerpse kinderverzorgster opgepakt na kindermishandeling
Toch wordt er een aanzienlijk verschil gemaakt tussen de ‘takkewijven’ en de ‘verknipte knakkers’. Waarom? Vraag ik mij dan af. Gaan we ons dan ook druk maken over lesbiennes en andere gender-gerelateerde zaken? Zullen we de vaders dan ook maar gewoon afschaffen?
En de papa’s dan?
Als papa’s hun kinderen verzorgen en verschonen dan is dat vertederend en is dat de normaalste zaak van de wereld. Er lijkt toch steeds meer een stigma, dan wel taboe in te sluipen op de werkende man binnen de kinderopvang. Ik betreur dat! Hoe leuk is het voor de kindjes als er ook eens een mannelijke variant van een leidster ten tonele verschijnt?
In alle hoeken en uithoeken van de maatschappij en de wereld hebben we met mannen te maken. De mannen die een verpletterende indruk achter laten, die zien wij nooit in de media. Maar ze zijn er echt!
Een man bij de kinderopvang
Vandaag maakte mijn hart een sprongetje. Mooi dat deze jongeman ons een dagje mocht vergezellen en zijn kwaliteiten kon laten gelden. Kinderen zijn het leukste wat er is! Dat zal iedere vrouw en iedere man beamen. Dat is niet gender-afhankelijk. Maar helaas wordt hier in de praktijk wel onderscheid in gemaakt.
Lees ook: Even voorstellen: gastblogger Meester Sander
Natuurlijk niet helemaal zonder reden. Want laten we wel wezen, de delicten die de ‘verknipte knakkers’ op hun naam hebben staan, die zijn niet mals en echt weerzinwekkend. De angst voor mannen is daarmee ook zeker te begrijpen. In mijn vroege jeugd ben ik ooit eens aangerand door een man die mij de weg vroeg. Zes jaar jong was ik.
Niet iedere man is een ‘verknipte knakker’
Lang had ik angst voor alle manfiguren. Op zekere dag besefte ik dat niet iedere man die mij de weg vraagt, hier een slechte intentie bij had. Al is dat moeilijk. Dat ene voorval heeft me getekend en me alert gemaakt. Zo hebben die ‘verknipte knakkers’ die ooit zo’n afschuwelijke misstap maakte ook een afdruk achtergelaten in onze maatschappij. En zo’n afdruk blijft dan toch een blijvende tekening.
Waarschijnlijk was dit bij ons op de werkvloer ook de laatste keer dat er een man werkzaam was. Het heeft toch de nodige stof doen opwaaien en wat onrust gekweekt bij een aantal ouders. Helemaal begrijpelijk maar diep in mijn hart vind ik het echt heel jammer.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay