Voor alle ouders die moeite hebben met de lerarenstaking
Denise Meijer
Donderdag 5 oktober gaan de leraren in staking. Zo ook op de basisschool van mijn kind. Minder werkdruk en meer salaris. Dat is de eis en weet je? Ik vind het volkomen terecht! Al zijn er ook meer dan genoeg tegenstanders.
Ik ben geen leerkracht en ik dank God op mijn blote knietjes dat ik dat niet ben. Ik ben gek op kinderen hoor. Begrijp me niet verkeerd, maar waar ik mijzelf op sommige dagen bijna vrijwillig op laat nemen in een gesloten psychiatrische instelling (doordat ik doordraai door mijn eigen kinderen), moet ik er niet aan denken wat er gebeurt als ik maar liefst dertig(!) exemplaren tot mijn beschikking heb.
Dertig, ja!
En met deze dertig kinderen zitten er ongeveer, evenveel (want uitzonderingen daargelaten) zestig stuks aan redelijk veeleisende ouders bij de prijs inbegrepen. Zo wordt Pietje niet begrepen (omdat hij nauwelijks meer van zich laat horen dan oergeluiden), Josje heeft de 4-jarige Storm met een schaar bedreigt (maar dit is toch gewoon typisch kinderspel?!) en Vlinder (die nauwelijks zindelijk is) wordt benadeeld door middel van haar cijferlijst.
Kortom: als de kinderen me niet over het randje hadden geholpen… dan de ouders wel!
Dus chapeau voor de mensen die hier hun werkweek mee vullen. Inclusief de wc-rolknutselwerkjes, het tenenkrommende ‘Roos-Vis-Maan-gebeuren’ en de periodieke luizenuitbraak. Ga er maar aanstaan als mens. Als weldenkend, kindlievend mens bedoel ik dan… Al denk ik dat ook een heilige bij de 80-duizendste groene snottebel aan haar mouw iets zou hebben van: “Waarom ben ik in hemelsnaam niet gewoon begrafenisondernemer geworden?”
Echter heb je daar de ouders die vinden dat het zo erg allemaal nog niet is in het onderwijs.
De ouders die waarschijnlijk zelf, te pas en te onpas, aankloppen op de deur van de juf met opbouwende kritiek over hoe het allemaal beter kan.
De moeder van Pietje, de vader van Josje en de ouders van Vlinder. Die zelf ook alleen maar willen wat het beste is voor hun kind. MITS hier geen dag vrij voor genomen hoeft te worden, natuurlijk.
Noem mij maar gek, maar ik kan mij dit NIET voorstellen. Om te beginnen: omdat ik net zo goed het beste wil voor mijn kind en hierdoor ook achter de staking sta. Omdat ik vind dat het belang van vrolijke, tevreden, niet-overwerkte leerkrachten zwaar onderschat wordt.
En ja… Dit is lastig voor de mensen die oprecht geen oppas kunnen regelen, een extra dag peperdure opvang moeten betalen…
Lees ook: 6 dingen die je NIET weet als je kind voor het eerst naar de basisschool gaat
Maar een staking is toch geen staking als deze geen impact heeft?
Of verwacht hier echt iemand dat er wat gaat veranderen als deze mensen met trillende beentjes, liefjes vragen of ze alsjeblieft meer centjes zouden mogen en iets minder kindertjes in klas zodat ieder koter dan ook de juiste aandacht kan krijgen en iets minder werkdruk en administratieve rompslomp. En ja… dan heb ik het zelfs over Josje a.k.a. Edward Scissorhands en laagvlieger Vlinder die van haar ouders zonder de felbegeerde A+ geen shetlandpony krijgt dit schooljaar.
Kortom… het is één dag en ik kan mij voorstellen: zo’n (ruim vooraf aangegeven) dag vrij is een ramp (in ieder geval voor sommigen)!
Desalniettemin incasseer ik hem met liefde. Wetende dat het is voor de persoon die vijf dagen in de week niet alleen mijn kind ‘uit handen neemt’, maar deze ook nog wat probeert bij te brengen zodat deze op zal groeien tot een volwassene die meer kan dan een groen vierkant, van een rode driehoek onderscheiden. En dat alles ZONDER opgenomen te worden in een gesloten, psychiatrische inrichting welteverstaan.
Een applausje waard en hiermee ook mijn steun tijdens deze staking. Zet hem op!