Afscheid nemen van speelgoed is soms best zwaar
Afscheid nemen van iets is nooit leuk. Of je een bepaalde periode afsluit of simpelweg spullen wegdoet, er zijn altijd wel herinneringen en gevoelens aan gekoppeld. Ik heb daar soms wat moeite mee. Uiteraard heb ik het dan niet over een kapot glas wat je vervloekt omdat je gelijk moet stofzuigen, maar wel over die leuke trui die zo lekker zit of die fijne schoenen die zo lekker lopen, maar die echt niet meer kunnen.
Mijn kind heeft dat dus ook
Misschien is mijn kind wel erfelijk belast of misschien is het kind-eigen. Maar ook zij heeft soms de grootste moeite met het loslaten van spullen. Ook al ligt een bepaald spel al maanden onaangeroerd in de kast, op het moment dat ik het weg wil doen, is het altijd spontaan haar lievelingsspeelgoed. Zelfs als ze iets in drievoud heeft en er 1 kapot is, dan nog mag het niet weg. Want ja, dat is haar favoriet. Of ze nu identiek zijn of niet. Zo komt het dus dat ik alleen nog maar speelgoed ruim wanneer zij op bed ligt. Op die manier kan ik rustig bekijken waar niet meer mee gespeeld wordt, met als stelregel, langer dan twee maanden niet aangeraakt is weg. Ze mist die spullen vervolgens zo erg dat het soms maanden duurt voor ze zich eens afvraagt waar het is gebleven.
Bekijk ook: Weekvlog #8 De kids kregen allemaal nieuw speelgoed!
Toch is ze er niet gehecht aan
Ondanks dat het wegdoen van speelgoed en zelfs lievelingsjurkjes haar soms zwaar valt, is ze er niet aan gehecht. Want daar waar heel veel ouders een opruim-lied hebben of hun kinderen smeken het alsjeblieft op te bergen hebben we hier de regel: Als jij het niet opruimt doe ik het. En dan moet je maar gaan hopen dat jij het sneller op kunt ruimen dan dat ik het in de vuilniszak kan doen! In het begin gebeurde het dan wel eens dat er aardig wat speelgoed in de vuilniszak belande. Zonder ook maar een kick te geven haalde ze dan haar schouders op en liep weg. Dus ze is er niet aan gehecht. Of misschien toch wel, want na vuilniszak nummer drie heb ik nooit meer iets op hoeven ruimen.
Nu alleen haar knuffels nog
Het enige wat ik echt niet opgeruimd krijg zijn haar knuffels. Op zich niet erg natuurlijk, ware het niet dat haar bed nu voor 80% uit knuffels bestaat en nog maar 20% ruimte om te liggen. Die knuffels hebben allemaal een naam en mogen nergens anders dan in haar bed. Anders krijgen ze het koud. Gevolg is dat dochterlief maar half onder dekens ligt om de knuffels warm te houden. Dus nu een list verzinnen om van minimaal de helft van die beestenboel af te komen en beslissen wie het veld moeten gaan ruimen.
Lees ook: Deze moeder deed het speelgoed van haar kids de deur uit en kreeg haar leven terug
Maar welke?
Muis (het konijn) heeft ze al vanaf baby dus die niet, Pingi (de pinguïn) is net nieuw dus die ook niet, hetzelfde voor Zeepje (zeepaardje). Manny en Sid (ice-age) ook niet want die zijn zo leuk en Nemo de vis slaapt ze best veel mee, dus die houden we ook maar. Assendrilia (eenhoorn en nee, ik heb de naam niet bedacht) vindt ze zo mooi dus dan blijven alleen nog Nijntje (2x), beer (3x) en woef (de hond) over. Maar ja, die zijn ook allemaal leuk, lief en schattig. Misschien moet ik dan toch maar een groter bed gaan kopen. Dan hoeven ook muis II, streepje (tijger) en bommel (beer) niet meer in mijn bed te liggen. Wel zo makkelijk!