De beste wijsheid is eigenwijsheid (of eigen wijsheid?)
Hartig of zoet op brood, wel broodkorsten eten of niet. Het zou mij worst wezen. Die paar boterhammen op een dag die mijn kinderen eten. Ik kan mij er niet druk om maken. Als ze het maar lekker oppeuzelen. Ik eet ook graag mijn boterhammetjes met hagelslag en ben er ook niet anders van geworden. Ook schuw ik niet om mijn meiden een tablet in hun handen te duwen. Ja, ook op momenten dat zij er niet om vragen en het mij even goed uit komt. Ik gooi er nog even een schepje boven op: aan schermtijd doen wij niet! Hoppa!
En weet je wat? Ze gedijen er goed op en ze zijn nog niet verknipt. Ze functioneren naar behoren en vertonen nog geen defecten. Wat nog vreemder is, is dat ze lekker buiten spelen nog altijd boven die tablet verkiezen. Of samen koekjes bakken met mama of lekker een sessie knutselen. Zo raar, want we zijn er zo los in.
Lees ook: 8 dingen die ik beter niet hardop kan zeggen
Misschien is dat meteen ook wel de truc. Omdat wij er geen big deal van maken als ze eens met dat ding willen spelen of hun korstjes niet op eten, hebben we hier eigenlijk ook nooit strijd of problemen mee. Nog nooit heb ik ook maar benoemd dat ze hun korstjes ook op moeten eten. Wel sprak ik de verwondering uit dat ze hun boterham niet helemaal op hadden gegeten. Want dat zijn korstjes, onderdeel van een boterham. Als één van mijn meiden het eens op haar heupen heeft en onverhoopt vier boterhammen achterover stouwt, dan zal ik iets kieskeuriger zijn wat betreft het beleg.
Zo ontdekten we per toeval dat de meiden een simpel crackertje net zo lekker vinden als een doosje Smarties. We hebben een grote lade waar al het ‘lekkers‘ in ligt. En dat lekkers varieert dus van appels tot chippies. Niet omdat we daar over na hadden gedacht en er een ingewikkelde visie op na hielden, maar gewoon omdat daar veel in past. Soms mogen ze wel eens iets lekkers uitkiezen uit die lade.
Ammehoela!
Je zou denken dat ze dan voor de hardcore, gesuikerde goederen gaan. Niet dat die lade daar nou van uitpuilt, maar helemaal suikervrij is deze zeker niet. Niets is minder waar. Triomfantelijk kiezen ze daar vaak ook een simpel tarwekoekje uit of een appeltje. Zij zien dat als iets lekkers uit de lade waar het lekkers ligt. Prachtig hoe dat magische brein van die kinderen werkt. Daar kunnen wij, volwassenen, nog wat van leren. Wij denken veel gecompliceerde dan onze kinders dat doen. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld.
Met het avond eten hoeven ze ook niet koste wat kost hun hele bordje leeg te eten. Wel minimaal twee of drie happen, eer zij hun recht op een toetje binnenharken. Ja, ik weet het, niet pedagogisch verantwoord. Want zo leren we onze meiden dat het avond eten vies is en een toetje speciaal. Ammehoela! Dat lap ik aan mijn laars!
Lees ook: Bordje alweer niet leegegeten? Dit zijn jullie tips & trucs!
Het is gewoon een gegeven dat een toetje lekkerder is dan het avondeten. Iedereen kijkt daar toch naar uit? Als er nog plek is voor een toetje, dan is er ook plek voor nog twee of drie happen van hun groenten. Punt. Kinderen zijn echt niet dom en hebben feilloos door dat ze op slechts een paar dingen invloed en controle hebben. Het avondeten is er daar één van.
Eigen wijsheid of eigenwijsheid
Nadat ik dit allemaal op heb gedreund zou ik mezelf bijna die term toebedelen die ik zo hekel. Je weet wel, de ‘ontaarde moeder’. Brrrr…. Er is nog zo’n term waar ik jeuk van krijg: de ‘loedermoeder‘. Ik noem mezelf daarom liever een ‘eigenwijze moeder’. Volgens mij heeft iedere moeder haar eigen wijsheid in pacht. Mooi hoe iedereen zijn eigen manier van opvoeden en wijsheid hanteert.
Ja, daar zitten soms wezenlijke verschillen tussen. Dat betekent echter niet dat de ene wijze beter is dan de andere. Want voor hen werkt dit en voor de ander juist weer dat. Iedere moeder heeft haar eigen wijsheid in pacht en iedere moeder zou hier ook op moeten vertrouwen. De eigenwijsheid van de ene moeder, hoeft niet de wijsheid van de andere moeder te omvatten. Dus, vertrouw op je eigen wijsheid!
Bron hoofdafbeelding: Pixabay