Imperfect is perfect genoeg!
Denise Meijer
Als moeder is perfectie één van die dingen we (bijna) allemaal na proberen te streven. We willen namelijk alleen maar het beste voor onze kinderen, niet waar? Dus doen we dag in, dag uit. Ons uiterste best om de best mogelijke versie van onszelf te zijn en boven onszelf, als moeder, uit te stijgen…
(HA-HA-HA! Ahum, want…) Weet je wat is het met ‘perfectie’, of die constante drang om perfect mogelijk te wezen?
Het is zó dodelijk vermoeiend.
Oké in de beginstadia van het ouderschap is het allemaal zo lastig niet. Zo is één van de dingen die je moet weten hoe je je baby verschoont zonder deze van de commode te laten rollen.
Maar het is slechts een kwestie van dagen alvorens je erachter komt dat er zoveel dingen ‘perfect’ gedaan moeten worden. Zoveel dat menig moeder zich al snel overweldigd voelt.
De perfecte manier van voeden, de perfecte manier van boeren.
De perfecte manier waarop je je kind draagt, of in het badje stopt.
Er is een perfectie manier waarop je je kind dient aan te spreken. Een perfecte manier waarop je deze ‘corrigeert’. Als corrigeren zelf al ‘perfect’ te noemen is.
Lees ook: Opvoeden met tips van de CliniClowns (ook jij kunt het!)
Er is een perfect paar schoenen,
Een perfect soort eten, een perfect soort shampoo en een perfecte borstel om je kind zijn haartjes mee te kammen.
Niet te vergeten dat er van één handeling, niet één maar zelfs 1000 verschillende manieren zijn om deze uit te voeren. En claimen natuurlijk allemaal dat ze zelf perfect zijn. Alsof het nog niet ingewikkeld genoeg is allemaal!
Het heeft mij maar liefst zes jaar (en drie maanden), een hoop bloed, zweet, tranen en ge-“waarom lukt het mij niet” gekost om mezelf te beseffen dat het hele ‘perfect zijn’?
Waarschijnlijk niet voor mij is weggelegd!
Weet je: Als moeder is het perfecte dan wel één van die dingen die we (bijna) allemaal na proberen te streven. We willen namelijk alleen maar het beste voor onze kinderen, niet waar? Hier doen we ons uiterste best voor. Elke dag weer. Maar soms…
Lees ook: Waar is de mama van mama?
Soms is ‘best mogelijke’ niets anders dan ‘goed genoeg’, en dat is oké!
Soms is het prima om je kinderen een krentenbol te geven als ontbijt, of ze twee verschillende sokken aan te trekken, omdat je geen matchend paar in de metershoge stapel schone was te vinden is.
Soms is het gewoon ‘goed genoeg’ als je Netflix aanzet om ze zoet te houden, of even een tablet in de handen drukt zodat je je koffie even op kan drinken.
Soms zijn zelfs goedkope sneakers echt goed genoeg, is een potje Olvarit prima en er gaat niemand dood als je een keer je ‘uit je stekkerdoosje schiet’.
Je kind wordt niet direct ziek als deze een keer een uitgekauwd gommetje van de straat afvreet. En raakt vast niet beschadigd als je een keer nee zegt, in plaats van ja.
Het is daarnaast écht oké als je een keer niet boven jezelf uit kan stijgen
Wat zeg ik? Het is ook prima als je hier gewoon even geen zin in heb.
Want perfectie is dan wel een perfect, nobel streven.
Maar toe durven geven dat niemand perfect is en jij dit ook niet altijd kan zijn?
DAT is realistisch, en realiteit is dat het zo perfect is als je het zelf vindt.
En soms is ‘goed genoeg’, perfect genoeg. In ieder geval voor mij!
Bron beeld: Pixabay