Sommige dingen die ik om mij heen hoor over pleegzorg verbazen me keer op keer ontzettend. Er bestaat kennelijk best veel onduidelijkheid over pleegzorg en wat het nu eigenlijk inhoudt. De hoogste tijd dus om eens een blog te wijden aan wat ik persoonlijk zie als de drie grootste misverstanden over pleegzorg.

Misverstanden over pleegzorg

Er zijn nogal wat misverstanden over pleegzorg. Omdat ik zelf pleegmoeder ben kan ik de misverstanden over pleegzorg ontkrachten.

Pleegzorg is iets tijdelijks?!

1. Met stip om nummer één misverstanden over pleegzorg staat wat mij betreft het alom heersende idee dat pleegzorg altijd iets tijdelijks is.

Natuurlijk weet ik, en heb ik aan den lijve ondervonden, dat het kan zijn dat een pleegkind weer uit je leven vertrekt. Het is iets waar pleegouders rekening mee moeten houden, vooral tijdens de startperiode van een plaatsing. Er is dan vaak nog veel onduidelijk en een hoop zaken moeten nog uitgezocht worden: kan een kindje toch weer bij zijn/haar ouders gaan wonen? Is de plek binnen dit pleeggezin passend voor langere tijd? En: wat zijn de wensen van alle betrokkenen in dit verhaal?

Ik weet echter ook dat regelmatig blijkt dat een kind langdurig of zelfs zijn/haar hele jeugd pleegouders nodig heeft. Ook binnen ons gezin is dit het geval: Vera en Thomas groeien bij ons thuis op, dat staat vast. Over deze vorm van pleegzorg, de zogeheten perspectief biedende pleegzorg, hoor ik naar mijn mening veel te weinig. Ik krijg zó vaak de vraag hoe lang de kinderen bij ons mogen blijven wonen! Op websites met informatie over pleegzorg en in campagnes om pleegouders te werven komt telkens weer terug dat een pleegkind opvangen iets is wat je slechts tijdelijk doet. Dat vind ik jammer omdat ik denk dat er daardoor een grote groep potentieel prima pleegouders terugdeinst, namelijk mensen die bang zijn teveel moeite te krijgen met het misschien weer moeten loslaten van een kindje.

In het bijzonder wil ik hierbij personen met een onvervulde kinderwens noemen. Zo iemand ben ikzelf namelijk ook ooit geweest. Toch heb ik nu een gezin, mét pleegkinderen, die hun hele jeugd bij mij zullen doorbrengen. Waar ik voor wil pleiten is betere voorlichting over alle verschillende vormen van pleegzorg, en de misverstanden over pleegzorg, maar ook een gedegen inschatting van en communicatie over de onzekere factoren voorafgaand aan een plaatsing én passende begeleiding in het omgaan met eventueel aanwezige onzekerheden.

Vergoeding voor pleegzorg

2. Pleegouders doen het allemaal voor het geld.

Werkelijk waar: mijn nekharen staan direct kaarsrecht overeind als ik zo’n uitspraak hoor! Helaas lees ik hem online, met name op social media, best regelmatig. Onlangs nog, toen diverse nieuwsplatforms op heel onhandig wijze berichtten dat pleegkinderen op hun 18e jaar weg moeten uit hun pleeggezin, omdat dan de pleegzorgvergoeding stopt. Inderdaad, pleegouders krijgen een vergoeding omdat zij zorgen voor het kind dat iemand anders op de wereld heeft gezet. Deze vergoeding is zorgvuldig berekend en gebaseerd op de dagelijkse kosten die een kind met zich meebrengt. En geloof me, daar zit echt geen cent teveel bij hoor!

Daarbij moet je niet vergeten dat pleegouders vaak minder kunnen werken doordat het zorgen voor pleegkinderen begeleiding door vaste opvoeders vraagt. In ons geval bijvoorbeeld zorgen wij ervoor dat er iedere dag na schooltijd één van ons thuis is, omdat zowel Vera als Thomas niet naar reguliere opvang kunnen. Dat houdt in dat manlief en ik afwisselend van elkaar werken, en ja, dan blijven er nu eenmaal minder uren in een week over om centen binnen te harken. Binnen ons gezin zijn we blij dit te kunnen doen, mede dankzij de pleegzorgvergoeding (die dus héél hard nodig is). Maar rijk? Nee, dat worden we er écht niet van.

Misverstanden over pleegzorg: Strenge eisen pleegzorg?

3. Als je pleegouder wilt worden moet je een soort super opvoeder zijn.

Onzin! Natuurlijk hebben pleegkinderen vaak een hoop meegemaakt en laat dat regelmatig zijn sporen na. Maar bovenal zijn het gewoon kinderen die liefde, aandacht en stabiliteit nodig hebben. Ik zeg altijd maar zo: door de geschiedenis van Vera en Thomas staat hier vaak wel een plusje voor. Maar om dat te kunnen bieden hoef je echt geen superman of superwoman te zijn! Ik heb er niet voor op school gezeten en als ik heel eerlijk ben doe ik de helft van de tijd ook maar wat en luister ik naar mijn gevoel, net als alle andere ouders (toch 🙈?).

Daarbij krijgt een pleeggezin ook nog eens begeleiding. In ons geval houdt dat een regelmatig contact met een pleegzorgwerker in. Die dus wél opgeleid is in het aanpakken van opvoedvraagstukken, héél fijn. Hiermee wil ik niet zeggen dat pleegzorg altijd makkelijk is en dat er niet een hoop bij komt kijken, want dat is wel zo. Maar een rode cape met een grote gele S erop? Die heb je er echt niet voor nodig!

Meer lezen / weten over pleegzorg? Hier lees je alle blogs van Krissie!