Ik wil overal perfect in zijn maar dat is onmogelijk…
Werken, zorgen voor je gezin, de planning van het hele gezin onthouden, kids afspraakjes, huishouden, die eindeloze wasmand… De dagen lijken zoveel korter dan vroeger. Ik krijg regelmatig de vraag: hoe doe je het allemaal? Ik wil overal perfect in zijn maar ik ben er wel achter dat dat onmogelijk is.
Mijn moeder had 7 kinderen en ik ‘maar’ 4…
Vroeger waren er gezinnen met veel meer kinderen dan dat wij die tegenwoordig hebben (hoewel ik het gemiddelde alweer een beetje omhoog trek) maar toch leek het alsof de mensen het rustiger hadden?! Mijn moeder zegt geregeld dat zij het allemaal als veel minder druk ervaarde dan dat ik dat nu doe maar hoe komt dat toch?
Lees ook: 10x schoonmaken met je kind
Naar mijn eigen situatie kijkende (ik oordeel niet over andere…) wil ik een goede moeder zijn, de perfecte huisvrouw, een zorgende vrouw, een lieve vriendin, een fijne dochter en daarbij ook nog een gemotiveerde werkneemster. Gedurende de dag draag ik heel wat petjes en dan ben ik er vast nog een paar vergeten. Ik denk dat ik soms gewoon echt te veel wil, te veel goed of zelfs perfect wil doen. Misschien ben ik ook wel te streng voor mijzelf. Mijn valkuil is dat ik mijzelf geregeld met mijn moeder vergelijk die het toch allemaal makkelijker leek te vinden met haar 7 kinderen en ik heb er ‘maar’ 4…
Ze vertelt me geregeld dat zij met ons alle zeven naar de tandarts ging en dat wij daar braaf wachtte op onze beurt en dan zie ik mijn drie boeven (eentje is nog te klein om een boef te zijn) die ongeveer de hele wachtkamer verplaats hebben voordat we naar binnen gaan en dan ook nog steunend en kreunend in de stoel van de tandarts gaan zitten.
Gedachten als ‘ik doe het allemaal niet goed’ en het streng zijn voor mijzelf maken dat ik nog meer van mezelf eis en nog meer van mezelf verwacht.
Lees ook: De dag dat opvoeden geen optie was…
Was het vroeger allemaal beter?
Is het wel realistisch om ons te vergelijken met de vorige generatie? Als ik mijn thuissituatie bekijk: we waren dan wel met 7 kinderen maar mijn moeder was altijd thuis. Mijn vader ging werken en mam zorgde voor ons. Met zorgen bedoel ik letterlijk zorgen. Boterhammen op de tijd dat het boterhammen-tijd was, de bedden verschonen maar weinig tijd om een spelletje te spelen of om eens iets uitgebreider te koken.
Ik wil het allemaal. 24 uur per week werken (alleen in de avonden, nachten en weekenden) en ik vind het wel belangrijk om een spelletje of iet anders leuks met de kinderen te doen. Ik neem ze ook gerust mee naar een restaurant. Dingen die mijn moeder en haar moeder nooit deden. Is het dan realistisch om het huishouden er ook nog perfect bij te hebben liggen?
Lees ook: De perfecte moeder bestaat niet!
Herinneringen maken
Soms heb ik vlagen van gezond verstand; wie wordt er blij van een lege wasmand, van een schoon gepoetst raam, van een vloer waar je vanaf kunt eten? Dat zijn echt niet de leuke dingen die ik me kan herinneren van vroeger. Die dingen die ik me kan herinneren zijn momenten met ons samen. ‘s Avonds bij de open haard zitten, in de avond een spelletje doen of stoeprandje spelen met mijn broers of zussen.
Dus nu ben ik heel af en toe een moeder die hun kinderen iets makkelijks aantrekt, gewoon omdat het prettiger zit, niet altijd hun haar perfect in de gel heeft zitten op een schooldag omdat we iets te lang hebben zitten zingen aan de ontbijttafel en de vaatwasser iets langer schoon maar vol blijft staan. Ik kan mezelf nou eenmaal niet in tien stukken verdelen (hoewel dat soms best makkelijk zou zijn). Ik wil de kinderen leuke herinneringen meegeven, meer dan dat ik die heb aan mijn kindertijd.
Maak je eigen keuzes!
Laten we doen wat voor ons goed voelt en de kritiek die anderen er op hebben niks van aantrekken (klinkt makkelijker dan dat het is). Laten we kijken naar wat onze situatie nodig heeft en wat wij belangrijk vinden en niet wat anderen voor ons belangrijk maken. Leef vandaag en met jouw gezin en daar is er geen goed of fout. Vooral dat laatste is belangrijk!
Photo by Daria Shevtsova from Pexels