Waarom? DAAROM! Omdat ik dat zeg…
Britt de Waard
Toen ik jonger was riep ik altijd dat ik het later anders wilde doen dan dat mijn ouders het hebben gedaan. Niet alles natuurlijk maar sommige dingen kon ik als kind behoorlijk irritant en vervelend vinden. Nu, vier kinderen later, lijk ik meer op mijn ouders dan dat ik wilde en dat ik me had voorgenomen. Tijd om het roer om te gooien maar dat is lastiger dan ik dacht. De blauwdruk die je meekrijgt van vroeger is hardnekkig en zit erin gebakken! Maar… bewustwording is het begin van verandering.
Ik word nooit zoals mijn ouders…
Misschien herken je het wel? Dat je vroeger dingen vroeg aan je ouders, vroeg waarom iets ging zoals het ging of waarom iets je moest doen en dan het antwoord kreeg “Daarom!” of “Omdat ik het zeg”. Bloedirritant vond ik dat want daarmee was het onderwerp afgesloten en had ik nog geen duidelijk antwoord op mijn vraag. Ergens snap ik het ook wel; als zeven kinderen hebt. Dat snap ik nu, toen was er veel onbegrip.
Waarom? Daarom!
Inmiddels heb ik vier kinderen, waarvan er drie me de oren van de kop af kletsen en vragen en eentje alleen m’n borsten leeg drinkt. Die drie jongens kunnen heel wat keren op een dag ‘mama’ zeggen. Iets waar je in hun eerste-woordjes-fase enorm blij om kunt zijn maar nu ook stapelgek van kunt worden. Ik heb eens ergens gelezen dat een kind gemiddeld 200 keer per dag mama zegt, nou die van mij halen het gemiddelde ruim omhoog en dan nog eens x 3! Natuurlijk ben ik niet te beroerd om uitleg te geven of ze te vertellen waarom ik denk dat het op een bepaalde manier moet gaan maar na vijf keer hetzelfde uitgelegd te hebben en nog steeds dezelfde waarom-vragen ben ik wel een keer klaar. Dan is mijn antwoord: “Daarom lieverd, omdat mama het zegt.”
Lees ook: Ik ben een moeder met een rugzakje
De was ging voor
In veel opzichten vind ik het niet rot om dit te moeten zeggen. Als ze blijven vragen waarom we gaan eten, wat ik aan het koken ben of waarom ze eigenlijk hun speelgoed moeten opruimen dan vind ik het best oké om uiteindelijk te antwoorden met de mededeling dat het moet omdat ik dat graag wil. Op sommige vlakken vind ik wel vervelend. Als ze echt graag iets willen leren of niet begrijpen en ik het zo druk heb met van alles om me heen dan kan ik er aan het einde van de dag echt van balen dat ik ze niet meer uitleg heb gegeven. Dat ik het vouwen van de was heb laten voorgaan op de uitleg op hun vraag.
Mannen hebben meer rust
Mijn man is daar veel beter in, hij is dan wel minder thuis maar ik kan er echt van genieten als ik hem buiten aan de voordeur op het stoepje zie zitten, met drie kleine mannetjes met hun jasje aan en mutsje op, naar de sterren kijken en uitleg krijgen over de aarde, de maan en het sterrenstelsel. Soms voel ik me dan ook wel eens gewoon heel erg dom. Ik heb namelijk niet zo heel goed opgelet bij aardrijkskunde en weet daar zo weinig van. Daar ligt mijn interesse ook totaal niet maar ik had hun graag wat meer er over verteld. Ik zit nu soms met mijn man en m’n eigen winterjasje en mutsje buiten om zelf wat uitleg te krijgen en die vervolgens over te brengen naar de drie setjes met vragende oogjes…
Iedereen heeft zo zijn of haar eigen interesses natuurlijk en ik zie Robbert niet veel uitleg geven over haar producten of nagellakjes… dat zal aan mij worden overgelaten. Iedereen z’n kwaliteiten hè…
Lees ook: Wat is een roze wolk? Die van mij is vaker zwart!
Bewustwording is het begin van verandering
Maar waar ik op terug wil komen is dat ik het met ontzettend veel dingen niet eens ben die vroeger bij ons gebeurde. Het bewust zijn van die stukjes is voor mij het begin van verandering. Ik ben nu toch aan een heleboel dingen tegelijk aan het werken in therapie en dit neem ik er graag bij.
Ik wil graag leren om meer tijd te nemen voor de kinderen, ik wil ze graag dagelijks vertellen hoeveel ik van ze hou en hoe trots ik op ze ben, dat is iets wat ik maar zeer weinig heb gehoord. Uiteindelijk lukken de laatste twee dingen me aardig. Voor de rust nemen om met ze te spelen en ze dingen uit te leggen heb ik nog wat therapiesessies nodig maar om ze te vertellen dat ik van ze hou en dat ik no matter what trots op ze ben heb ik geen therapie nodig. Dat wist ik vanaf het moment dat er twee streepjes op mijn test stonden en ik wist dat ik (opnieuw) moeder ging worden.
Waarom? Omdat ik dat zeg!
Een perfecte moeder zal ik nooit worden, ik ben er eigenlijk zeker van dat die niet bestaan. Iedereen maakt fouten en eigenlijk rommelt ook iedereen maar wat aan in de hoop dat er een goed eindproduct geleverd wordt. Ik ben me bewust van het feit dat ook mijn kinderen het later anders willen doen dan dat ik het heb gedaan maar ook dat is helemaal prima. Zo groeien we allemaal, leren we van elkaar en kunnen we elkaars fouten verbeteren. Waarom? Omdat ik dat zeg!