Een week alleen met mijn zieke peuter
Jocelyn van Manen- de Jong
Als je kind ziek wordt is dat natuurlijk heel vervelend zowel voor de ouders als voor het kind zelf. Het schema moet aangepast worden, afspraken worden gemaakt of afgezegd zodat er optimaal voor je kind gezorgd kan worden. Dat is de praktische kant maar er is ook nog de emotionele kant; je maakt je zorgen om je kind. Zo ook ik!
Een week alleen met zieke peuter
Elk jaar, rond dezelfde tijd in januari, is het weer zover. Frank gaat naar de sneeuw. Ik blijf altijd hier want waarom zou ik de sneeuw opzoeken? Waarom mensen vrijwillig naar de sneeuw gaan om van bergen af te glijden snap ik niet. Maar Frank wil dit wel graag dus hij heeft mijn zegen. Have fun lieverd! Ik blijf thuis. Daarom ben ik de afgelopen 2 jaar altijd een week alleen met die kleine. En ik kan me nog herinneren dat ik dat vorig jaar best wel spannend vond. Wat als hij ineens ziek wordt of wat als ik hem laat vallen? De raarste doemscenario’s schoten door mijn hoofd. Uiteindelijk was er natuurlijk niks aan de hand, en was het een reuze gezellige week met zijn tweetjes.
Nachtmerrie: Hij werd ziek
Met die herinnering in mijn gedachten begon ik deze week. Ik had totaal geen stress, geen doemgedachten, niks van dat alles. Misschien had ik dat wel moeten denken want toen ik maandagochtend wakker werd vond ik een hoopje ellende in zijn bedje. ZIEK! Dat werd omschakelen. Er stond een babydate op het programma maar na een derde schone truien wissel wist ik toch wel zeker dat we nergens heen zouden gaan. Dat werd bankhangen en mama is mijn bed spelen. Zat ik dan met een zieke peuter!
Oppas ook op vakantie
Ook wist dat ik dat dit niet de volgende dag over zou zijn, en dat de creche uiteraard geen optie is maar dat ik toch echt moest werken. Had ik al verteld dat Frank altijd met zijn familie gaat skiën en dat dat ook onze oppassen zijn? Bij deze dan. Gelukkig was oma mijn reddende engel (thank God for oma’s) en met werk is het uiteindelijk ook allemaal goed gekomen. Dus kon ik voor het grootst gedeelte van de tijd voor mijn eigen kindje zorgen. En dat is toch wel het fijnste. Want je kleintje achterlaten als hij zo ziek is, is niet goed voor je moederhart.
Ik heb ervan geleerd
Ik ga niet zeggen dat ik blij ben dat dit is gebeurd maar het is wel goed geweest voor mij, want dit was een van mijn angsten. Dus nu ik dit heb meegemaakt en heb overleeft is de angst hierbij officieel verdwenen. En ben ik alleen maar dankbaar voor iedereen om me heen die me heeft gesteund, en gelukkig zijn dat heel veel mensen geweest. Ze zeggen niet voor niets: “It takes a village”.
Photo by Skitterphoto from Pexels