Als je leven ineens anders loopt…
Denise Bijker
En toen was het stil… Het is een tijd stil geweest rondom mijn blogs, andere dingen stonden even hoger op mijn prioriteiten lijstje. Zoals mijn oma, die opgenomen werd op de longafdeling van het ziekenhuis. Een blog over als het leven ineens anders loopt dan je bedacht had…
Zieke oma
Kun je het je voorstellen. Je oma is zo benauwd dat ze met pijn en moeite bij het ziekenhuis aankomt. Eenmaal daar aangekomen is voor het ziekenhuispersoneel de situatie niet erg genoeg, en wordt ze met haar rollator op de gang gezet. Te benauwd om beneden te komen, en geen vervoer om weer thuis te komen. Ze kon amper bij de auto komen toen ik haar ophaalde, en een paar uur later is ze met spoed opgehaald met de ambulance en opgenomen. Hoge koorts en aan de beademing.
Ze heeft een week in het ziekenhuis gelegen, uitslag, copd + een flinke longontsteking. De hele coronacrisis speelde hier nog niet zo dus gelukkig mochten we haar dagelijks bezoeken. Nu is ze thuis, en wij ook.
Doorwerken in tijden van coronacrisis
Ik werk in de kinderopvang en val dus in de vitale sector. Dat betekend dat we dus wel gewoon aan het werk zijn. De hoeveelheden kinderen verschilt per dag, en per dag worden er bij ons 2 leidsters ingezet. Ik vind het een bizarre situatie waar we in terecht zijn gekomen, het maakt me ook enorm verdrietig.
Aso volk!
Ik vind het ook droevig om te zien dat mensen zo ontzettend aan het hamsteren zijn geslagen. Op Instagram zie ik gezinnen voorbijkomen die ‘s avonds na een lange dag werken nog brood willen halen voor de kinderen, maar werkelijk alle schappen zijn leeg! Mijn broertje werkt bij de Jumbo en die heeft zich er al meerdere keren over verbaasd hoe asociaal we eigenlijk zijn.
We trekken letterlijk het vlees bij elkaar uit de handen. Vraag je je dan als persoon niet af waar je in hemelsnaam mee bezig bent? We staan wel met z’n allen te klappen voor het zorgpersoneel, en ja terecht! Maar we trekken in de winkels wel alle schappen leeg. Beetje hypocriet. Als we écht aan elkaar zouden denken, zouden we normaal boodschappen doen. Dan pas denk je aan al dat zorgpersoneel wat tot laat werkt, en ook hun laatste boodschappen willen halen. Denk aan elkaar!
Hoe nu verder?
Ik hoop dat we hier als wereld sterker uitkomen samen, dat we hiervan wat kunnen leren. Ik zie zoveel mooie dingen ook voorbij komen. Jonge mensen die ouders mensen helpen met de boodschappen, of helpen met de honden uitlaten. Met een klein gebaar kun je voor een ander heel veel betekenen.
Ik denk aan iedereen die zich ziek voelt, aan families, opa’s en oma’s die momenteel geen bezoek mogen ontvangen. Aan iedereen die keihard werkt, zowel de vrachtwagenchauffeurs, de vakkenvullers tot aan al het zorgpersoneel. Ik wil je vanuit ons een dikke knuffel toesturen. Ook zijn wij hier thuis druk aan het knutselen, voor alle opa’s en oma’s. Maar ook voor mensen die zich eenzaam voelen en wel wat vrolijkheid kunnen gebruiken.
Post en tekeningen versturen
Ken of ben jij iemand die van Fayn een leuke tekening wilt ontvangen? Stuur mij dan een persoonlijk berichtje op Instagram (Facebook heb ik niet) en ik zorg ervoor dat er een persoonlijke tekening en/of kaartje jullie kant op komt. Mijn account vind je hier.
