Hulpmiddelen voor dove moeders
Cristina Kiekens-Burbea
In deze blog vertel ik je over hulpmiddelen voor dove moeders. In mijn vorige blog heb ik uitgelegd hoe ik aandacht van mijn kinderen trek. Maar hoe zit het met andersom? Aangezien ik auditief beperkt ben; hoe trekken kinderen mijn aandacht? Wanneer ze huilen of ‘mama’ roepen, hoor ik ze dan? Als een horende ouder hoor je je kind makkelijker en sneller. Voor mij is dat net iets lastiger en moet ik ook mijn ogen gebruiken. Daarom gebruik ik hulpmiddelen voor dove moeders (en vaders) zodat mijn dove moederschap verrijkt wordt.
Hulpmiddelen voor dove moeders
Dankzij deze (technische) hulpmiddelen voor dove moeders kan ik er zijn voor mijn kinderen en als een supermama dienen (althans, daar doe ik hard mijn best voor). De hulpmiddelen die ik als dove moeder gebruik, en waarvoor ze dienen, omschrijf ik in dit blog.
Een cochleaire implantaat (CI)
Een neefje van mijn man noemde mij ooit een cyborg. Dat vergeet ik nooit meer. Want ja, dat is best wel logisch. Een Cochleaire implantatie (via deze link vind je nog meer informatie over de spraakprocessor en de zendspoel) is een gehoorapparaat dat in het binnenoor wordt ingeplant waardoor ik geluiden scherper en zuiverder kan horen dan met een gewoon hoortoestel. Daarmee kan ik veel dingen horen; hoge en lage tonen en dus ook mijn kinderen wanneer ze huilen of mij roepen.
Mijn ogen
Maar wat als de CI aan de oplader moet? Want ja, soms vergeet ik hem op tijd op te laden. Dat heb je met je volle hoofd en drukke dagen met kinderen. Dan moet ik mijn ogen goed gebruiken en mijn kinderen regelmatig in de gaten houden. Als een dove persoon gebruik ik mijn ogen heel veel, nog meer met kinderen erbij.
Babyfoon met camera
Tegenwoordig kan je je baby ook zien vanuit de woonkamer; wanneer ie boven ligt te slapen. Namelijk via de babyfoon met camera. Lang leve technologie! Bijvoorbeeld deze Luvion Essential Babyfoon met camera hebben wij in huis en is ID-E-AAL voor ons.
Toen ik mijn eerste kind kreeg, heb ik geleerd dat baby’s verschillende huilgeluiden maken door middel van Dunstan Babytaal. Dat is de taal waarmee ze hun behoeften aangeven. Horende ouders kunnen deze huilgeluiden leren van elkaar te onderscheiden. Maar dat kunnen wij niet met onze auditieve beperking. In mijn eerste kraamtijd heb ik van de kraamverzorgster begrepen ook te kijken naar de lichaamstaal van mijn kinderen wanneer ze huilen. Zo kan ik alsnog wel hun behoeften leren kennen.
Maar als ze boven in bed liggen en ik beneden zit, dan kan ik niet kijken. Tenzij ik elke minuut naar boven ga, dat is natuurlijk niet te doen. Dan is de babyfoon met camera een mooie uitkomst. Daarmee kan ik kinderen ook inzoomen op de monitor als ik hun gehuil beter wil zien. Zodat ik beter kan bepalen of het nodig is om naar boven te gaan of dat ik hem of haar beter nog even laat uithuilen omdat het een gehuil van vermoeidheid is. Ook kijk ik dan of ze überhaupt aan het huilen zijn. Misschien is een van de kinderen wel lekker aan het zingen.
De flitslamp
Soms ben ik niet bij de monitor, dan staat de flitslamp (er bestaan verschillende wek- en waarschuwingssystemen, maar ik heb die dus van Bellman & Symfon) helemaal klaar voor mij. Deze staat op de rand van de eettafel, zodat ik hem vanuit de woonkamer EN vanuit de keuken kan zien. Het gaat namelijk flitsen wanneer Jake of Ariana huilt/roept. Dankzij de lichtflits weet ik dat er boven geluiden worden gemaakt en dan ga ik naar de monitor om te kijken. Het flitst namelijk ook als Jake lekker aan het zingen is of als Ariana hardop aan het kletsen is met haar konijntje. Dus ik weet niet altijd zeker of er gehuild wordt. Als er inderdaad niemand huilt, denk ik dan stiekem: yes, nu kan ik lekker verder met waar ik mee bezig ben.
De pager
Wat als ik ook niet binnen ben, maar dingen moet doen in de achtertuin bijvoorbeeld? Dan ben ik niet bij de monitor en ik kan de flitslamp ook niet goed zien. Dan gaat de pager (ook van Bellman & Symfon) gezellig bij mij in mijn broekzak of aan mijn riem. Dat is zo’n apparaatje dat geluidssignalen ontvangt en mij daarbij laat weten door tegen mijn heup te trillen.
De wekker
En dan is er ook nog een situatie, en dat is wanneer wij slapen. Ik kan niet horen of zien of mijn kinderen huilen/roepen. Ook daar hebben we gelukkig weer een handige hulpmiddel voor. En dat is de wekker (wederom van Bellman & Symfon), die zowel flitst als die een pad onder mijn kussen laat trillen bij het gehuil/geroep.
Hulp van familie en vrienden
Naast al die hulpmiddelen, zijn onze familie en vrienden er ook om Rob en mij te helpen. Wanneer wij ergens op bezoek gaan, dan kunnen ze ons dat aangeven als Jake of Ariana huilt/roept. Lekker profiteurs zijn we, he?!
Ook als wij thuis een feest houden en veel mensen op visite hebben die wij moeten bedienen, kunnen we onze kinderen niet altijd ‘horen’ en in de gaten houden. Dan helpen die lieverds ons.
De allerliefste zijn die kleine handjes van onze kinderen. Wanneer ik helemaal gefocust bezig ben, zoals tijdens koken, dan hoor ik ze niet. Zelfs niet met mijn CI. Dan komen ze naar me toe en tikken me op mijn schouder (als ik zit) of mijn been. Dat geldt vast ook voor horende ouders tijdens een diepe concentratie? Of hoor je ze wel altijd?
Zo is mijn moederschap verrijkt met hulpmiddelen voor dove moeders dankzij al deze (technische) hulpmiddelen, familie en vrienden.