Doe ik het wel goed als vrouw?
Britt de Waard
Daar zijn de twijfels weer: doe ik het wel goed als vrouw? Onzekerheid loopt als een rode draad door mijn leven. Ik kan me geen moment herinneren dat ik me echt zelfverzekerd voelde. Altijd was er wel een reden om me minder goed of minder belangrijk te voelen. Maar wanneer ben je eigenlijk goed genoeg? Wanneer doe je het goed genoeg?
Doe ik het wel goed als vrouw?
Zelfs nu ik bezig ben met een poging om te herstellen van anorexia ben ik bang het verkeerd te doen. Ik ben constant aan het twijfelen of ik het wel op de juiste manier doe en dan vergelijk ik me met anderen. Op alle vlakken in mijn leven vergelijk ik mij met anderen. In mijn werk, het moederschap, in onze relatie, op social media en zelfs nu in mijn eetstoornis herstel. Ik kan het nooit eens goed genoeg voor mezelf doen. Het moet altijd maar beter. Vermoeiend hoor!
Dat ik graag schrijf dat is me al jaren duidelijk. Ik schrijf vanuit m’n hart en vanuit mijn gevoel. Dat graag vrij makkelijk. Maar zelfs hier als blogger vergelijk ik me met de andere bloggers. Schrijven zij niet leuker? Snijden ze betere onderwerpen aan? Krijgen ze meer reacties? Is er meer afwisseling?
Ik heb de afgelopen maanden heel wat keren geroepen dat ik weer gewoon een ‘normaal’ leven wil leiden. Maar wat is eigenlijk normaal? Is dat hoe de buurvrouw het doet? Wat je beste vriendin doet of wat je partner doet? Wat is normaal?
Rachel (40) heeft anorexia: “Ik kon niet meer traplopen”
Rachel wilde na haar twee zwangerschappen ‘het perfecte lichaam’ en begon met trainen. Na twee jaar was haar lichaam kapot. “Ik kon niet eens meer traplopen.” Diagnose: anorexia. Nu vecht ze tegen haar lichaam en runt een gezin met twee…
-
Jeanine van Brummen
Mijn eigen leven leiden
Ik ben tot de conclusie gekomen dat er geen normaal bestaat. Je kunt het nooit goed doen als vrouw want er zijn geen richtlijnen. Iedereen leeft zijn of haar leven anders. Vullen hun leven op verschillende manieren in en iedereen probeert het beste eruit te halen. Maar wat voor de buurvrouw belangrijk is hoeft voor mij totaal geen must te zijn en andersom. Ik wil weer leven, ik wil niet meer bang zijn voor de meningen van Jan en alleman maar vooral zelf de kleur kiezen waarmee ik mijn leven wil invullen. Welke kleur dat is weet ik niet. Wat ik belangrijk vind weet ik ook niet. Ik weet even niets meer: wat vind ik leuk om te doen en hoe zie ik mijn toekomst?
Ik probeer te leven in het nu en vandaag. Het beste uit mijn dag te halen en niet te ver in de toekomst te kijken. Het verleden kan ik niet veranderen maar ik kan er wel van leren.
Zo heb ik geleerd dat niet of te weinig eten mij niet gaat helpen. Dat ik mij constant aanpas aan anderen maakt mij niet gelukkiger en ik heb geleerd dat ik niet meer geliefd of geknuffeld wordt als ik de ander steeds op een voetstuk plaats.
Werken aan mijzelf
Nog even en dan mag ik weer starten met therapie. Ik heb in de Corona tijd alleen via videobellen therapie gehad. Dat was een prima oplossing maar echte issues bespreken en aanpakken lukte niet. Nog een paar dagen en dan mag ik weer face to face therapie volgen en hopelijk kunnen we dan de draad weer oppakken en verder knutselen aan Britt 2.0. Hoe die er uitziet van binnen en buiten is nog een verrassing maar de huidige versie van Britt staat mij niet bepaald aan, dus laat ik me verrassen en ga ik moeten zien wat de toekomst voor mij in petto heeft.
In ieder geval wil ik mij niet meer druk maken over de vraag doe ik het wel goed als vrouw, moeder en partner.