18 januari 2021

Door de lockdown kan mijn kind weer even kind zijn

2 minuten lezen Denise Meijer

De ochtenden beginnen zoals altijd: Nog voordat de wekker gaat wordt ik wakker van voetstappen over het laminaat. Het is mijn 9-jarige zoon. Op weg naar zijn net vierjarige zusje. Door de dichte deur hoor ik ze elkaar begroeten. “Gaan we met de Barbies,” vraagt ze met slaperige stem. In de aanloop tot de eerste Teams-vergadering zitten ze samen, nog in pyjama, op de huiskamervloer met zowel Barbies als actiepoppen tot spelen. Als ik beneden kom zie ik de troep op de vloer, maar ook de warrige haartjes en brede glimlach van plezier. Dit is wat de lockdown met ze doet. Het doet ze alleen maar goed.

Door de lockdown weer even kind zijn

Het thuiszitten zorgt ervoor dat ze dichter tot elkaar zijn gekomen. Natuurlijk ook met de nodige ruzies en gekift, maar je merkt dat ze op elkaar zijn aangewezen. Mijn pre-puberale zoon hoeft zich plotseling niet meer druk te maken om wat momenteel hip is of niet, er is geen druk om te presteren, geen angst voor veroordeling of sociale afgang. Hij kan ‘gewoon’ spelen.

Te veel druk

Al sinds mijn kind op de basisschool kwam, vroeg ik mezelf regelmatig af of het allemaal niet teveel is voor de kinderen. Er rust een enorme druk op hun schouders wat betreft de prestaties en het ‘voldoen aan een bepaalde standaard’. Dit is iets waar menig kind mee te maken heeft gekregen. Voor sommigen is het zelfs onhoudbaar. Dat constante gevoel dat het beter moet, dat je niet past of niet alles doet zoals het hoort.

Alles op pauze door de lockdown

Vanaf een bepaalde leeftijd gebeuren er sowieso al veel in de wereld van een kind. Vrienden en vriendinnetjes worden met de dag belangrijker. Als moeder verdwijn je langzaam maar zeker meer op de achtergrond. Ook dit hoort erbij. Begrijp me niet verkeerd, maar het gaat allemaal zo verschrikkelijk snel en ze moeten soms zo verschrikkelijk veel, dat ik het liefste aan de handrem trek. Zoals nu dus is gebeurd, eigenlijk. Gaat het op een ideale manier? Alles behalve, maar door de lockdown is wel alles even op pauze gezet.

Geen vakantie maar wel ‘vrij’

Noem het een achterstand, schadelijk of slecht, maar ik vind het de perfecte situatie voor kinderen om even te ontlasten. Al ben ik mezelf wel bewust van het feit dat niet ieder kind dit zo ervaart; Mijn kind heeft er baat bij dat het even wat rustiger gaat. Dat er nu iets minder van hem wordt verwacht en dat hij zijn werk op zijn eigen tempo kan doen. Ik geniet ervan dat hij op kan gaan in het spel met zijn (veel) jongere zusje. Dat de woonkamervloer bezaait ligt met speelgoed en ik dan kijk naar mijn zoon in pyjama, met warrige haartjes en een glimlach van plezier. Dat hij de spelcomputer gewoon wat vaker laat liggen om naar buiten te gaan of om zich met zijn zusje te vermaken.

Door de lockdown kan mijn kind weer even kind zijn. Hij heeft dan nog wel les, maar toch ook weer een beetje ‘vrij’. Niet alleen van school, maar alles wat er zo op een dag en bij het opgroeien komt kijken.