8x de overblijfsels van mijn zwangerschappen
Behalve wat overtollige kilootjes, waar ik onlangs overigens al weer korte metten mee heb gemaakt, hield ik ook nog wel een aantal andere dingen over aan mijn zwangerschappen. Zijn er nog meer leuke bijkomstigheden?
1) Mijn haren
Ik begin eerst maar met de leuke en acceptabele dingen. Zoals mijn haar, dat na drie zwangerschappen zijn eigen leven is gaan leiden. Mijn hele leven had ik stijl haar. Nu mag ik mezelf gelukkig prijzen met een flinke slag in mijn haar. In plaats van dat ik grijs word, wordt mijn haar steeds weelderiger. Vind ik niet erg!
Lees ook: We doen het: toch nog een baby!
2) Mijn voeten
Je hoort vaak dat vrouwen er een schoenmaatje bij krijgen. Daarin ben ik een vreemde eend in de bijt, de mijne zijn een schoenmaat geslonken. Vind ik ook niet erg! Prima mee te leven.
Naast de acceptabele dingen, zijn er ook minder fraaie dingen…
3) Mijn vagijn (hey, dat rijmt!)
Helaas zijn er ook een paar minder fraaie puntjes, waar ik meer moeite mee heb. Bijvoorbeeld mijn vagijn. Wat een jeukwoord! Maar goed, mijn vrouwelijk geslachtsorgaan voldoet niet meer aan de eisen van een pornopoes. Daar ik dat ding pas zie wanneer ik mij in allerhande, moeilijke bochten wring, is dat niet een punt waar ik wakker van lig. Kan ik dus ook goed mee leven. Ook geen last van lekkages. Met een gerust hart kan ik me overgeven aan een intense niesbui of een overweldigende lachbui. Geen probleem. Dus wat dat betreft ben ik echt een lucky bastard! De uitgang voor de grote boodschap is een wat ander verhaal. Ik houd alles wel netjes binnenboord, maar als ik eenmaal op het toilet zit en toegeef aan mijn aandrang, dan is die bruine rakker er soms al uit voor ik er erg in heb. Helaas is het daar af en toe wat gevoelloos en dat is weird.
4) Mijn borsten
Kom ik aan bij mijn borsten. Ook zij zijn niet meer wat ze ooit waren. Drie keer waren zij de eerste maanden de voornaamste voedingsbron voor mijn kindjes. Het formaat voor mijn zwangerschappen was dikke prima. Ik was gezegend met een leuke bos takken voor de deur. Die takken hebben zich na de zwangerschappen ontpopt tot die welbekende; bos hout. Hoefde niet van mij. Nu ik tot drie keer toe mijn kinderen heb gevoed met mijn borsten, zie ik mijn dames niet per sé meer als iets seksueels. Pronken hoef ik er daarom niet meer mee. Wat mij betreft hadden ze wel een formaatje subtieler gemogen. Met het slinken van de kilo’s en mijn voeten, bleven mijn borsten helaas achter. Jammer.
Net zoals mijn borsten, zie ik mijn lichaam niet meer als iets seksueels.
Lees ook: Mama, heb je de buurman al genaaid?
5) Mijn mama lichaam
Wat ben ik dankbaar voor dat geweldige staaltje werk wat mijn lichaam me drie keer op rij leverde. Maar ik moet wel wennen aan mijn nieuwe lichaam. Al hield ik er geen streepje aan over en is mijn figuur nog best te herkennen, het is niet meer zoals het was. Mijn lichaam heeft geschiedenis geschreven, we delen een verleden. We namen afscheid van mijn onbevangenheid en zagen waartoe mijn lichaam in staat is. Dat vind ik prachtig maar het zorgde er tegelijk voor dat ik tegen hetzelfde euvel aan loop als wat ik bij mijn borsten ervaar. Ik vind het niet meer sexy. Daar moet ik echt weer in groeien denk ik. Op naar een sexy mama lichaam?
6) Mijn gebit
Al tijdens mijn zwangerschap onderging ik de nodige transformaties. Wat is er bijvoorbeeld met mijn gebit gebeurd? IJzersterk was dat ding altijd. Liet zich door niets of niemand gek maken! Dat is verleden tijd. Mijn tandvlees is gevoeliger dan ooit tevoren en sinds mijn zwangerschappen weet ik ook hoe vervelend en pijnlijk aften kunnen zijn. Nog steeds is mijn gebit aanzienlijk gevoeliger en vatbaarder. Balen!
7) Mijn reukvermogen
Altijd was ik al ontvankelijk voor geuren. Tijdens mijn zwangerschap nam dit exorbitante vormen aan. Als we in de auto zaten, kon ik al ruiken dat er vier auto’s voor ons, iemand een sigaret op had gestoken. Ik werk op een kinderopvang en ik heb me ooit suf gezocht naar die ene poepbroek die ik zeker wist te ruiken! Maar ik ontdekte deze maar niet en ik dacht dat ik gek werd. Een collega van de buurgroep wist me na de nodige minuten gerust te stellen met een poepbroek van een kindje van hun groep. Zie nou wel, ik rook het toch! Deze gave heb ik nu nog steeds. Hoewel het in de context van die poepbroek misschien wel meer een vloek is!
Lees ook: Date Night ideeën voor vermoeide ouders
8) Mijn hoofd – dweil – babybrain
Het bleef niet alleen beperkt op lichamelijk niveau. In mijn hoofd deden zich af en toe minstens zulke vreemde praktijken voor. Mijn middelste meisje was slechts een paar dagen oud toen dat nieuwsbericht over dat gedumpte baby’tje in een vuilcontainer, overal op het nieuws was. Dagen was ik daardoor van slag! Tranen met tuiten en ik kon het niet van me afzetten. De wereld was verrot! Hoe kon dit nu gebeuren?
Mijn oude, vertrouwde ik versus babybrain
Het liet me niet meer los. Niet meer dan normaal dat dit soort berichten je aan het hart gaan. Maar ik was dat in deze mate niet van mezelf gewend. Er was niets meer over van die stoere en pittige dame die ik ooit was. Die dikke muur, brokkelde in rap tempo af. Deze overgevoeligheid ontwikkelde zich al tijdens mijn zwangerschap. Het is gelukkig wel iets minder heftig en intens, maar nog steeds ben ik een stuk gevoeliger dan voor mijn zwangerschappen.
Kom ik nu aan bij de ‘’babybrain’’. Onthouden? Scherp zijn? Verleden tijd! Komt nooit meer goed. Ik heb me er maar bij neergelegd dat ik een verstrooide muts ben en net als geluk, is scherp zijn, nu een kwestie van momentopnames. Veel opschrijven en mijn agenda is mijn beste vriend. Die watten die er tijdens mijn zwangerschap al in zijn geslopen, die hebben voorgoed hun intrek genomen in mijn hoofd.
Allemaal restverschijnselen van het zwanger zijn en allemaal herinneringen aan het feit dat ik nu mama ben. De één leuker dan het andere.
Bron beeld: Pixabay