Als mama van huis is…
In de lobby van het superdeluxe hotel in Mexico waar ik een paar nachten verblijf, log ik in op het WiFi netwerk. Er stromen gelijk wat appjes binnen, waaronder een foto die mijn moeder heeft gestuurd. Mijn zoontje kijkt vanuit de kinderstoel bij oma thuis vrolijk in de lens. Heerlijk om bericht te krijgen van het thuisfront! Dan valt mijn oog op de outfit van zoonlief…
Leuke foto mam. Maar waarom heeft hij zijn pyjamabroek (een geruit, flanellen exemplaar!) nog aan?
Ze dacht vast: ‘Goh hij heeft zeker een nieuwe broek’, toen mijn man hem die ochtend had gebracht… Ik besluit er maar om te lachen daar aan de andere kant van de oceaan, wat er vast heel raar uit ziet zo in mijn eentje grinnikend naar mijn telefoon.
Voor mijn werk als reisadviseuse, mag ik jaarlijks één of twee reisjes maken naar allerlei fijne vakantiebestemmingen. Je kan immers het best een hotel aanbevelen als je er zelf de ligbedjes aan het zwembad hebt getest en de hipste beachclub in de omgeving kent! Eén van de leukste kanten van mijn werk, maar het houdt wel in dat ik dan telkens een dag of vijf het runnen van mijn huishouden uit handen moet geven. HELP! En dat terwijl mijn man de poetser is…
Nou zullen er best moeders zijn die hun koffer inpakken, kindjes en man gedag kussen en het vliegtuig in stappen. Maar bij mij -lichte controlfreak als ik ben- vergt dat iets meer voorbereiding.
Allereerst Het Schema
Op een A4-tje maak ik een duidelijk schema, waarop van dag tot dag vermeld staat wat er op de planning staat die dag.
Bijvoorbeeld maandag.
Ochtend: 08.30 – 12.00 uur school.
Kind 1+2 fruit en drinken mee.
Middag: 13.00 – 15.00 uur school.
Kind 1 gymspullen mee (tas hangt aan de kapstok). Kind 2 zwemles 15.45 – 16.30 uur (zwemspullen staan klaar) Avond: Zelfgemaakte pastasaus staat in de koelkast, ca. 250 gram pasta 9 minuten koken. Vroeger moest ik er nog bij vermelden dat je eerst het water moet laten koken en dan pas de pasta erin moet doen, maar dat weet mijn topchef inmiddels.
Voor de zekerheid zet ik nog bovenaan het blaadje: ELKE OCHTEND TANDEN POETSEN! Want dat vergeet manlief altijd. Ik weersta de drang om er bij te krabbelen: ‘En laat ze niet te veel TV kijken’. (Dat app ik later vanaf Schiphol nog even).
Dan De Voorraad
Het zou natuurlijk vreselijk zijn als mijn gezin omkomt van de honger doordat ik zo nodig weg moet voor mijn werk of dat de appelstroop net op gaat en zoonlief iets anders op zijn boterham moet doen. Natuurlijk is de supermarkt gewoon open en kan mijn man ook zelf boodschappen doen, maar ik wil hem besparen dat hij om kwart over 5 nog met twee mopperende kinderen in zijn kielzog naar de supermarkt moet om een pot boontjes te halen. Uit ervaring weet ik dat dat niet leuk is. Dus zorg ik ervoor dat de kasten uitpuilen, overal voorraad van is en er pakken soep en diepvriespizza in huis zijn voor de dag(en) dat ik niet heb geregeld dat oma een verantwoorde maaltijd komt koken. Patatje Joppie-chips voor de avonden dat mijn arme schat helemaal alleen Voetbal International moet kijken. En een grote zak drop, die ik nu eens niet al leeg heb gegeten voordat hij de kans krijgt om er eentje te nemen.
Vervolgens De Was
Voor mijn eigen gemoedsrust moet de wasmand leeg zijn voor ik wegga. Want mijn man mag dan een enorme poetser zijn, de wasmachine aanraken doet hij niet. En je weet tenslotte maar nooit of dochterlief net haar nieuwe jurk aan wil die toevallig in de was zit of dat zoonlief door zijn vijftien schone onderbroeken heen raakt in de vier nachtjes dat ik weg ben. Toen mijn dochter nog klein was, hing ik voor elke dag een setje kleding klaar in de kast. Liefst met bijpassende haarelastiekjes erbij (niet dat papa staartjes maakt, maar toch). Maar daar ben ik inmiddels mee gestopt. Dat ze een paar dagen rondloopt in allerlei bijzondere combinaties met wilde losse haren, daar heb ik mij -zo goed als- bij neergelegd.
Want wat maakt het ook uit? Van een dagje op pad in je pyjamabroek krijg je niks en van een keertje (of wat) soep met brood eten ook niet! En zonder mijn militaristische voorbereiding zou manlief zich vast ook prima/best goed redden (al weet ik bijna zeker dat hij de zwemles zou vergeten).
Misschien het proberen waard voor het volgende reisje… 🙂