“Mijn kindje was koud, slap en ademde niet”
Ooit gehoord van een ALTE, ofwel een Apparent Life Threatening Event? Medici weten niet precies wat het veroorzaakt, en nemen het – zo blijkt uit verhalen van ervaringsdeskundigen – lang niet altijd even serieus. Mama’s Marjolein Klomp, Lonneke Janssen, Gime Zeqiri, Jacqueline Bijkerk kunnen daarover meepraten. Zij vertellen over hun traumatische ervaring: hoe hun kindje ophield met ademen.
Een ALTE is een plotseling en onverwacht optredende, ogenschijnlijk levensbedreigende situatie bij een van tevoren gezonde baby. In Nederland en België komt het volgens recente cijfer 0,6 keer voor op 1000 levend gezond geboren kinderen.
“Mijn kinderarts bagatelliseerde het”
In de verhalen die ik hoorde, is een rode lijn te ontwaren: de manier waarop de artsen er mee om gaan: “Mijn kinderarts bagatelliseerde het maar”, vertelt Marjolein. “Hij zal echt wel geademd hebben, zei hij. ‘In het vervolg moet je even een spiegeltje onder de neus houden.’ Mijn kindje was koud, slap en ademde echt niet. Toen ik hem optilde, ook niks. Gelukkig werk ik in de zorg en weet ik hoe te handelen. Ik heb hem gecomprimeerd. Zo geef je de longen een prikkel om beter te ademen. Daarop reageerde hij, Godzijdank.”
Lees ook: 10x Waar je op moet letten als je twijfelt bij vaccineren
Niet serieus genomen
Jacqueline Bijkerk zegt: “Onze zoon heeft dit gehad met vier weken. Daarna heeft hij het nog een keer gehad. Het is jammer dat we in ziekenhuis gewoon niet serieus werden genomen. Daar werd ik echt weg gezet als overbezorgde moeder. Na lang aandringen, omdat we uit angst niet meer konden slapen, hebben we in kinderziekenhuis wel degelijk bewijs gekregen dat hij stopte met ademen. Onze zoontjes hebben we daarna allebei op een sensormatje gelegd. Het was een vreselijke ervaring, die mij mijn leven lang bij blijft. Zeker als ik er weer over hoor of lees.”
Zoontje Kim Kötter
Een ALTE komt vooral voor bij premature baby’s, en bij kindjes onder de drie maanden. De piek ligt rond de acht weken. Er is niet echt een oorzaak voor, maar gedacht wordt dat het te maken kan hebben met neurologische afwijking. Een ALTE wordt ook wel in verband gebracht met voorkomende gevallen van wiegendood in de familie. Het kreeg meer bekendheid toen vorig jaar presentatrice en ex-Miss Nederland Kim Kötter liet weten dat haar zoontje een ALTE had gehad.
Lees ook: Zoon Kim Kötter en Jaap Reesema speelt hoofdrol in eigen video
Bijna-wiegendood
De reacties op dit nieuws waren niet van de lucht. Ook Lonneke reageerde: “Wij hebben een soortgelijk iets meegemaakt met ons zoontje. Toen was hij zeven dagen oud. Bij ons werd er inderdaad gesproken van bijna-wiegendood. Vreselijk om mee te maken. Het is een traumatische ervaring geweest. Ons zoontje werd ruim 24 uur opgenomen en daarna mocht hij weer mee naar huis. Dat was een vreselijk spannende tijd, waardoor de roze wolk absoluut weg was. Gelukkig is onze zoon er bovenop gekomen. Voor papa en mama blijft dit lastig..!”
Na de vaccinatie
Gimi Zequri vertelt: “Dit hebben wij meegemaakt met onze dochter. Dat was in ons geval net na de vaccinatie. Ze lag helemaal blauw in haar bedje met haar mondje volledig open. Ik heb haar toen direct opgepakt en beetje door elkaar geschud, waar ze uiteindelijk van bijkwam, maar erna viel ze direct weer flauw. Dus, zijn we direct ermee naar de spoedeisende hulp gegaan. Daar zeiden ze me dat ze een bijna-wiegendood ervaring had gehad. Was ik niet opgestaan om naar haar te gaan kijken. Dan was ze er nu niet meer!”
Lees ook: Samen slapen met baby op kamer tot één jaar is beter
“Lag de schuld dan bij mij?”
In sommige gevallen wordt een ALTE geweten aan het feit dat een kindje te veel voeding zou krijgen. Dat onderschrijft Lonneke. Zij vertelt: “Mijn zoontje, Liam, kreeg volgens de verpleging te veel voeding. Ik gaf borstvoeding en kon een half uur na het voeden al weer twee volledige voedingen afkolven. Lag de schuld dan bij mij?” Lonneke is de kraamhulp die alert maar rustig reageerde, bijzonder dankbaar:
“Doordat zij zo rustig bleef maakte ik mij totaal nog geen zorgen, toen ons zoontje zo kreunde. De verloskundige zou er binnen een kwartier zijn. Tien minuten later gebeurde het: hij stopte met ademen, werd blauw en slap. Ik raakte in paniek en schreeuwde: ‘hij ademt niet, hij ademt niet meer!’ De kraamhulp belde snel weer de verloskundige en zei tegen mij dat ik hem moest prikkelen. Blazen, in zijn handjes wrijven en ‘schudden’. Dit deed ik met mijn volle verstand nog met mijn hand achter zijn hoofd! De verloskundige kwam binnen gerend met het zuurstof. Liam leek toen weer iets bij te komen. We bleven hem prikkelen en het ziekenhuis werd gebeld. We mochten direct komen. Achteraf een helse rit, mijn vader en ik met een kreunende baby in de auto. Zonder verloskundige met het zuurstof en geen ambulance.”
Vaker een ALTE
Bij Jacqueline’s zoontje gebeurde het vaker dan één maal. Zij vertelt: “De eerste keer dat het gebeurde, lag hij in mijn armen. Dat is volgens de dokter achteraf zijn redding geweest. Dat zal ik nooit vergeten. Hij noemde het late rijping van hersenen die de ademhaling regelen. Doordat hij vanuit zijn hoofd geen seintje kreeg, stopte zijn ademhaling.”
Trauma
Ze zegt: “Bij ons liep het dan goed af. Toch ben ik tot op de dag van vandaag bang om hem dood te vinden in bedje. Bij hem gaan kijken als hij lekker ligt te slapen, was zelfs na 3,5 jaar nog heel moeilijk voor mij. Hij heeft daarom ook heel lang op de sensor mat gelegen tot zeker 2,5 jaar. Ook zijn broertje legden we op een mat. Hem eraf halen was erg moeilijk, omdat de angst het overneemt van je verstand.” Jacqueline zocht na ruim drie jaar hulp om haar trauma te verwerken. “Ik begin nu eindelijk de angst een plek te geven.”