Anouk is zwanger van haar zesde kind: Laat der toch lekker werpen!
Denise Meijer
Nederland is in rep en roer, want Anouk is in verwachting van haar zesde kindje.
Dat is al een prestatie op zich, althans: zes kinderen. Je komt het vandaag de dag gewoon niet meer zo heel vaak tegen… Maar wat echt bijzonder blijkt te zijn is dat het kind nummer zes, van vader nummer vier is.
Ongehoord, zo reageert menig mens met een opgetrokken neus. Want het is vanzelfsprekend lastig voor te stellen dat iemand bewust kiest voor een gezinsindeling zoals die van de zangeres.
Terwijl ik alleen maar kan denken: Laat dat mens toch lekker werpen. Als ze daar gelukkig van wordt…
Tenslotte hebben we het hier niet over een tienermoeder in de Bijlmer, maar over een volwassen vrouw met alle middelen tot haar beschikking om haar kinderen in ieder geval gezond op te laten groeien.
Vroeger was het zelfs doodnormaal dat mannen er (en dan vooral als er overzee gewerkt werd voor vele weken, of zelfs maanden op een rij) meerdere kinderen op nahielden. Wat zeg ik? Dat was bijna een garantie. Veelal kwam dat kind op volwassene leeftijd dan ook terecht kwamen op een vervallen boerderij in Nieuw Lekkerland. Op zoek naar Henk met een anker getatoeëerd op zijn -inmiddels gerimpelde- borst. De biologische vader.
Maar nu, zo in de 21ste eeuw, leven we in een tijd waarin moeders op zoek kunnen gaan naar een zaaddonor om hun kinderwens alleen –en trots!- te vervullen. Waarin de gemiddelde, hippe Hollywoodster meerdere kinderen zal adopteren (en dan nog het liefst vanuit meerdere continenten, alsof je Monopoly-kaartjes aan het verzamelen bent) en zelfs Joran van der Sloot zichzelf klaarblijkelijk kan (en mag) voortplanten als hem dat blieft.
En toch kijken we op van een vrouw zoals Anouk. Die niet het beste track-record qua relaties heeft maar zegt: “Fuck it.. Ik zal baren tot de put droog staat.”
Nee, het zal mijn keuze niet zijn. Een levend souvenir van elke bedpartner die ik ooit heb gehad. Al is dat maar omdat ik zo een tachtig procent nog steeds probeer te verdringen. Maar zolang er niemand ongelukkiger wordt van de situatie die vooralsnog genoeg mensen juist gelukkig lijkt te maken… tsja… wie ben ik dan om te bepalen dat een SOA wellicht een gemakkelijkere manier had geweest om een onlosmakelijke band te creëren tussen haarzelf en de vier betrokken mannen uit haar leven?!