Babytaal: snap jij wat ze bedoelen?
Hoe leuk is het als je kleine spruit begint te babbelen, of eigenlijk brabbelen. Want hoewel er een hoop geluid uit komt, verstaanbaar is het nog niet echt. Met smart zit je te wachten tot het eerste woordje volgt, alleen dat is nog niet zo simpel als ik dacht. Want wat is nu echt dat eerste woordje? Het begon eigenlijk met het uitkramen van iets wat klonk als: ‘mamamamamam’, waarop ik dan enthousiast roep: ja ik ben je mama! Maar het was zeer twijfelachtig of ze nu echt bewust om me riep of dat ze gewoon klanken nabootst.
Eerste woordje
Maar dan ineens is het daar, 14 maanden oud en het eerste echte woordje is: nijntje. Ja echt waar! Okay, het klinkt misschien meer als nij-tje en ze heeft geen idee dat het om dat witte konijntje gaat. Maar als wij het liedje van nijntje beginnen te zingen, dan zingt ze mee. En vervolgens zingt ze zelf ook uit het niets, de hele dag door: niijjtje.
Niet veel later begint ze me echt te roepen, maar ik vind nijntje als eerste woordje een stuk leuker dan mama, vind je niet?
Babytaal
Ik dacht altijd dat moeders precies wisten wat hun kinderen bedoelden, want wanneer het zoontje van mijn vriendin voor mij onverstaanbaar stond te brabbelen was het op de een of andere manier voor mijn vriendin heel logisch: wil je met je vliegtuig spelen, tuurlijk schatje ik pak ‘m wel voor je. En voor een deel klopt dat ook wel, want de dingen die je je kind leert of waar hij of zij mee speelt zijn de dingen die ze als eerste zullen zeggen of snappen.
Mijn dochter is nu 17 maanden oud en ze kletst letterlijk de oren van je kop. Hele verhalen vertelt ze je, in niet bestaande woorden. En ik maar terug kletsen: oh ja echt waar? En wat gebeurde er toen? Waarop ze me dan even aankijkt en dan heel vastberaden zegt: nee. Oh heeft mama het toch niet zo goed begrepen?
En zo gebeurt het zeker een keer per dag dat ze al wijzend naar een plek in de kast zegt: die? Waarop je zo ongeveer elke puzzel, elke knuffel en elk stuk speelgoed uit de kast haalt, om er vervolgens achter te komen dat ze hoesje bedoelt van de Bassie&Adriaan dvd die ergens achterin een hoekje verstopt lag.
Ze kan inmiddels al heel wat woordjes zeggen: zitten, sleutel, poetsen, open, dicht…En sinds een paar dagen roept ze continue bij alles wat ze doet ‘auto’, echt bij alles. En ik heb letterlijk geen flauw idee wat ze nu bedoelt. We hebben een loopauto, daar gaat ze wel op zitten maar dat is zo ongeveer het enige waar ze geen auto bij zegt. Ik heb nog geprobeerd te raden wat ze anders zou bedoelen, maar tevergeefs.
Ik denk dat ik het ook maar laat voor wat het is, tegen de tijd dat ik wel snap wat ze nu bedoelt heeft ze vast weer een ander woord waar ik geen wijs uit kan worden. Ze leert nu bijna elke dag een nieuw woord, echt heel bijzonder hoe zo’n ieniemienie breintje zich ontwikkelt, dat gaat ons grote mensenbrein soms gewoon te boven 🙂