Ben ik echt zwanger?!
Het is zondag 29 september 2013. Als ik wakker word, hoor ik dat het regent. Met een zucht stap ik uit bed. Deze dag begint al goed. Terwijl ik naar beneden loop denk ik aan die laatste zwangerschapstest die in de badkamer ligt. Moet ik toch nog een gokje wagen? Eigenlijk had ik afgelopen vrijdag al ongesteld moeten worden. Maar sinds dat ik een paar maanden geleden met mijn pil ben gestopt is mijn cyclus niet meer zo voorspelbaar helaas.
Emoties
Ik ga naar de wc en ben toch een beetje opgelucht; er is nog niets te zien. Als ik de kamer binnen loop kijkt mijn vriend me meteen vragend aan. Ik vertel hem het nieuws en ik uit mijn twijfels. Zal ik die laatste test dan ook nog maar doen? Als ik zwanger was geweest, dan was ik dat toch gisteren ook al? Waarom was die test dan negatief, want ik had immers vrijdag al ongesteld moeten worden. Op aandringen van mijn vriend besluit ik dan toch maar de test te gaan doen. Maar de uitslag is al vrij snel duidelijk. De roze vloeistof loopt het schermpje uit en er blijft maar één streepje over. Dan word ik boos en wordt de spanning me teveel. Ik gooi de test op tafel en loop weg. Ik pak wat koffie en met een zucht probeer het voor vandaag van me af te zetten.
Twijfel; ben ik echt zwanger?
Als ik een kwartier later het staafje van tafel pak om hem weg te gooien maakt mijn hart een sprongetje. Mijn ogen zien een tweede, heel dun, vaag roze streepje op het schermpje staan. Is dit echt waar? Ik roep mijn vriend en samen houden we de test tegen het licht. Niet dat deze handeling het streepje anders maakt, maar toch hoop ik dat het streepje daar duidelijker van wordt! We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Maar dan is daar toch opeens wéér die twijfel. Waarom duurde het zo lang voordat de test een streepje gaf? Ben ik echt zwanger? Is dit dan een slecht teken? Vragen waar niemand ons op dit moment een antwoord op kan geven. Het liefste zou ik nu meteen een nieuwe test willen kopen, maar helaas is het zondag. Mijn hersenen maken overuren. Klopt dit wel? Word ik nu dan toch eindelijk moeder? Of eigenlijk, zo snel al? Want zo lang waren we helemaal niet bezig. Het kan toch bijna niet waar zijn?
Zwanger!
De dag duurt lang. Erg lang! ’s Middags komt visite en we besluiten nog niets te zeggen. We willen eerst nog een test doen en dan de eerste echo afwachten. Als de visite komt krijg ik niets mee van de gesprekken want ik kan mijn hoofd er niet bij houden. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik zwanger ben. Dat zou ik toch moeten voelen? Die nacht slaap ik nauwelijks. En de volgende dag stuur ik mijn vriend al vroeg in de ochtend naar de winkel. Met knikkende knieën en zweet in mijn handen loop ik naar de wc. Dit is het moment van de waarheid, hét moment waarop we antwoord zullen krijgen op onze vragen. En wat denk je? Binnen een minuut staan er twee dikke roze strepen in beeld. Wíj krijgen een kindje en ík word mama!