”Ben je …… ?” Nee, ik ben niet zwanger!!
Ben je…….? Wat leuk!
Vroeg zij dit nu echt?
Onderweg naar het toilet, kwam ik een bekende tegen op de gang. Enthousiast zwaaide ik naar haar. Zij beantwoorde mijn enthousiasme met een hand voor haar mond, haar ogen werden groter en zonder twijfel vroeg ze me: ‘’Ben je..? Ben je…?’’ Zonder mijn reactie af te wachten en met nog even wat meer overtuiging, riep ze er achter aan: ‘’Wat leuk!’’
Flabbergasted bleef ik even staan en riep haar toe dat dit toch echt, zeker weten, echt niet het geval was hoor. Ik was niet zwanger! Wat dacht ze nou? Naarmate de seconden weg tikten, voelde ik hoe ik van binnen het kookpunt bereikte. Verbloemen ging niet meer en mijn woede nam de overhand. In een impuls, zette ik wat passen haar richting uit.
Lees ook: Hellup! Mama gaat naar de basisschool!
Toen ik vlak voor haar stond, bulderde ik haar toe of ze, ze wel allemaal op een rijtje had en of ze soms vond dat ik dik was?! Aansluitend vroeg ik haar op venijnige toon of zij zichzelf wel eens goed had bekeken? Als ik er uit zag alsof ik in verwachting was, dan moest zij minimaal een vierling verwachten! Ik maande haar om, om te draaien, gaf haar een tik op haar heupen en vroeg toen gierend van het lachen of ze enigszins in de gaten had hoe haar achter-figuur er uit zag? Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat ze aan de achterkant ook in verwachting was.
Ik was lekker op dreef…
en ging nog even door
Verschrikt draaide ze zich weer richting mij. Ik was nog niet klaar met mijn tirade en gaf haar nog mee dat ze er uit zag alsof ze was overreden door een stoomwals en dat ze wallen had waar ze op kon lopen. Zo. Dat luchtte op. Haar gelaat verraadde hoe gekwetst ze was. Net goed! Ik was lekker op dreef en gewiekst schoof ik haar shirt omhoog. Ik mag hopen dat ze zelf ook wel in de gaten had dat die aanblik niet om aan te gluren was? Dat sneerde ik haar dan ook nog even toe.
Grote waffel
Daarna keek ik haar strak aan en deelde haar mee, dat ze nu heel erg goed op moest letten. Terwijl ik haar shirt weer naar beneden schoof, trok ik het mijne over mijn hoofd. Met ontbloot bovenlijf vroeg ik haar nu verbitterd: ‘’Ziet dit er zwanger uit soms?!’’ Zelfverzekerd draaide ik een rondje. Ik had mijn punt nu wel duidelijk gemaakt. Verbouwereerd keek ze me aan en ze wist niets meer uit te brengen. Er was niets meer over van haar vastberadenheid en enthousiasme. Dat krijg je er van! Moet je je grote waffel maar voor je houden.
Verwaand draaide ik mij van haar af en vervolgde mijn weg weer richting het toilet. Kordaat sloeg ik de deur achter mij dicht en haalde eens diep adem. Ik keek in de spiegel en moest lachen. Zwanger? Puh!
Daar komt de aap uit de mouw…
Oké, voorgaande zei en deed ik niet in werkelijkheid. Het waren slechts de hysterische gedachten die in een split second, mijn bedorven brein even over namen. In werkelijkheid had ik haar na haar misplaatste opmerking, nonchalant, met een verkapt lachje, geantwoord, dat ze het toch echt verkeerd zag en dat ik echt niet zwanger was. Na drie kinderen waren wij klaar. Heel erg klaar!
Lees ook: De feestdagen? Ik kan er geen genoeg van krijgen!
Weer in shape
Keihard had ik sinds de zomer gewerkt om weer in shape te komen. Zes kilo was ik kwijt! Ik zat weer op mijn gewicht van voor de zwangerschappen en er zelfs nog een kilootje onder. Ik zat weer lekker in mijn vel en voelde me af en toe zelfs weer eens sexy. In één veeg wist zij dit weer teniet te doen met haar rot opmerking. Al had ze hier helemaal geen erg in, zoals ze later middels een excuus uit wist te leggen. Alleen chocolade kon dit nog goed maken.
Bron beeld: Pixabay