Bewust kinderloos. Geloof jij erin?
Vaste collega’s heb ik niet. Iedere keer werk ik in een nieuw team met nieuwe mensen. Dat houdt in dat het aan iedere start van mijn dienst aftasten geblazen is.
“Hoi, hoe heet je? Waar kom je vandaan? Wat zijn je plannen/ verwachtingen van deze reis?” Na tien jaar werken in de luchtvaart, gaat het me inmiddels heel makkelijk af om binnen een korte tijd een goed plaatje van iemand te hebben. Toch loop ik nog steeds op een gegeven moment tegen een ongemakkelijk punt aan….. Kinderen.
Waarom heb jij geen kinderen??
Het is een doodnormale vraag; “Heb jij kinderen?”, maar tegelijkertijd zit er een lading op van hier tot Tokyo. Oké, wanneer iemand antwoordt met “Ja“, dan weet ik zeker dat we de genoeg gespreksstof hebben. Van doorgetrokken nachten tot rompertjes of zakgeld. You name it en we kunnen lief en leed delen.
Echter wanneer iemand antwoordt met “Nee”, dan verandert de zaak. Want hoe persoonlijk is het wel niet om direct daarna te vragen “Goh, waarom niet? Kan het niet of wil je niet?”. Alsof het hebben van géén kinderen tot op de dag van vandaag nog steeds een uitleg schuldig moet zijn.
Wanneer ik een negatief antwoord krijg op de vraag of iemand kinderen heeft, probeer ik altijd voorzichtig te vissen waarom niet. De gemiddelde leeftijd van mij en mijn collega’s ligt momenteel geloof ik op de 46 jaar dus als iemand geen kinderen heeft, is dat meestal definitief. Vaak komt er een erg verdrietig verhaal van mislukte IVF-pogingen, het nooit hebben gevonden van de juiste partner en dat het leven is wat er gebeurt terwijl ze andere plannen had gemaakt. De klok is uitgetikt, de eieren bedorven.
> Lees ook: Lieve wensmama, het spijt me…
Bewuste keuze
Maar, steeds vaker krijg ik ook het antwoord dat het een heel bewuste keuze is geweest, geen kinderen. En dat is een interessante. Eén van mijn betere vriendinnen is bewust kinderloos en dat levert haar toch bakken met irritatie en kritiek op! Er openlijk voor uitkomen dat je géén kinderen wilt, ligt toch nog steeds een beetje in de taboe sfeer. Love2BeMama-zijn is stukken eenvoudiger dan een LoveNOT2BeMama-zijn.
Oordelen liggen dan openlijk aan je voeten. Als je gelukt hebt dan proberen de Love2BeMama’s je te overtuigen met alle pluspunten van het wèl hebben van kinderen. Als je minder geluk hebt, praten ze achter je rug om dat het sneu is dat je de boot hebt gemist. Maar ja, had je maar niet zo egoïstisch druk moeten zijn met het inrichten van je eigen leven met dikke carrière en party party tot je erbij neervalt.
Ze. Wil. Ze. Niet. Kinderen. Klagend merkt ze op dat zij blijkbaar bij de 1% vrouwen hoort die geen rammelende eierstokken heeft. Nee, zelfs niet op haar 43e. 95% van de vrouwen heeft dat blijkbaar wel en nooit vraagt zij hen waarom. Wanneer het onderwerp ‘kinderen’ valt, wordt haar wel altijd gevraagd waarom NIET. Spuugzat wordt ze ervan.
Ik grinnik en zeg haar dat zolang zij zelf volledig overtuigd is van haar keuze, ze gewoon sch#@t moet hebben aan wat anderen er allemaal over te zeggen hebben.
Ik hou van haar, intens veel, en ik sta altijd achter iedere keuze die zij maakt. Toch kan ik het gevoel ook niet onderdrukken dat ze misschien de verkeerde keuze heeft gemaakt. Ze weet dan ook niet wat ze mist, toch? Ik zou het haar zo gunnen. De intense liefde die je voor een kind voelt, daar verbleekt iedere andere vorm van liefde bij. En dat gevoel zal ze nooit kennen. Maar ja, ook niet de angst waar je iedere dag mee leeft vanaf dat je moeder wordt. Of de verantwoordelijkheid.
Yes, ik zie ook de voordelen, want ik zal mijzelf niet scharen onder de diehard Moeder-Moeders, die enkel en alleen leven voor hun grut. Ik zie haar vrijheid, haar ruimte tot zelfontplooiing, haar mogelijkheid te gaan en staan waar ze wil, de wereld over te reizen en genoeg geld. Geen oppasstress of slaaptekorten.
Frustratie
Maar ik zie vooral haar frustratie. Niet omdat ze ‘de boot gaat missen’. Nee, de frustratie op het gebied van alle vrouwen die haar veroordelen òf proberen te overtuigen. Want eigenlijk gelooft niemand dat ze ècht gewild kinderloos is.
Even om voor eens en voor altijd daarmee af te rekenen; ze is géén loser! Ze pleit voor meer rolmodellen op het gebied van vrouwen die geen kinderen willen. Ze pleit ervoor dat meer vrouwen gewoon eens keihard hardop gaan zeggen dat een leven zonder kinderen net zo mooi kan zijn als met kinderen.
Ze wil weg met de norm: een vrouw wil én krijgt een kind. Zo niet dan is dat zielig en verdrietig. Nee! Niet in alle gevallen. Wanneer je er op een dag toevallig tussenin bent gevallen of vanaf dat je 16 was heel bewust kinderloos bent, ook dan kan je hartstikke gelukkig zijn.
De samenleving zet haar neer als een zeer zelfstandige vrouw. Geen kinderwens krijgt volgens haar vaak het predicaat van een krachtige carrière en een koud hart. De meeste mannen willen gewoon een vrouw die wil settelen, kinderen op de wereld wil zetten. De vijver waaruit je moet vissen als ‘bewust kinderloze’ is een heel stuk kleiner dan wanneer je wel een kinderwens hebt. En zoek in die vijver dan ook nog eens naar een geschikte ‘match’…. Want bewust kinderloos houdt zeker niet altijd in ook bewust partnerloos. Maar dat, dàt is weer een heel ander verhaal….
De man
En er zijn niet alleen vrouwen die hier tegenaan lopen. Ook mannen die bewust kinderloos zijn of willen blijven. Zo ook Bart Huisman die hier een rake column over schreef. Want tja, zie maar eens een vrouw te vinden als je duidelijk aangeeft geen kinderen te willen hebben…
Bron beeld: Pixababy