Blijf van mijn pyjama af!
Denise Meijer
De kinderen afzetten zonder dat je als ouder fatsoenlijk bent aangekleed. Het lijkt in de eerste instantie zo onschuldig. Nou, niet dus als we de Engelse lerares Kate Chisholm moeten geloven. Die zich dood ergerde aan de ouders die het presteerde om hun kind in pyjama (we hebben het hier over de ouders) op school af te komen zetten. Gonnie Klein Rouweler, etiquette-expert bij Image Consultancy, deed daarnaast ook een duit in het zakje door te stellen dat zoiets als ‘comfortabele kleding’ wellicht een klein detail lijkt, maar het altijd iets is wat kinderen over zullen nemen. En dat is minder wenselijk dan je in de eerste instantie zou kunnen bedenken.
Haasten
De ochtendspits bij ons in huis is vaak een en al hectiek. Meestal is dit mijn eigen schuld, want hoewel het mij een hoop tijd zou kunnen besparen: Kleding klaarleggen en bammetjes smeren doe ik zelden de avond voor een schooldag. Ik beken: uit luiigheid, als we dan toch eerlijk bezig zijn. Gelukkig loopt het qua tijdgebrek vaak wel los. Ja, soms wordt er gerend en gevlogen, maar we zijn zelden tot nooit te laat. En daar gaat het ook om: op tijd komen. Het liefste compleet bepakt, bezakt, gepoetst en geverfd. Maar soms, heel soms schiet het er bij één van deze zaken er een beetje bij in…
Dilemma’s, dilemma’s…
Dat wil zeggen: als de nood hoog is, dan moeten er concessies gemaakt worden.
Kunnen we een half uurtje langer blijven liggen, of gaan we er eerder uit om de wasmand bijtijds door te kunnen spitten en de wasmachine alvast te laten draaien? Is er tijd om te douchen of doen we dat vanavond? Kunnen er vandaag twee verschillende sokken in de schoenen of wordt er misschien gymnastiek gegeven?
En dan in mijn geval: heb ik nog de tijd (en zin!) om mijn porum in de verf te zetten en mijn hakken onder uit de kast te plukken, of komt dat later wel? Sowieso pas NADAT ik mijn eerste bakje koffie achterover heb kunnen slaan.
Schoolplein-etiquette?
Het schoolplein is tot op heden geen kantoor, chique uitgaansgelegenheid of catwalk gebleken. In tegendeel.
School – en dan vooral de basisschool- is een broedplaats voor snottebellen, kleffe boterhammen met geurende smeerkaas, muffe gymkleding en luizen. Niet bepaald het toneel voor een enigszins fatsoenlijk tenue, zou je kunnen zeggen.
Desondanks is het afkeurende oog nergens zo aanwezig als daar. De plek waar haastige moeders in de vroege uurtjes samenkomen, waar alles-balancerende huisvrouwen hun race tegen de klok met succes tot een einde laten komen en ja, je zou mij op deze plek zomaar kunnen aantreffen in sweatpants. Gewoon, omdat dit even wat sneller/ makkelijker/ comfortabeler/ ..vul maar in.. bleek te zijn. En nee, ik lever daar geen enkele minuut aan slaap voor in. Tenslotte heb ik sinds ik moeder ben een flink slaaptekort opgebouwd die ooit ingehaald moet gaan worden. Tenminste, als ik normaal wil functioneren.
Goed voorbeeld doet volgen?
Bang voor het kopiëren van mijn ‘gedrag’ in de pubertijd, ben ik trouwens niet. Sterker nog: ik denk dat een pyjama voor veel puber-ouders een welkom alternatief zou zijn ten opzichte van de bontkraagjes, mini-rokjes en scheefgelopen Uggs onder een bijna compleet uitgescheurde spijkerbroek. Ik weet in ieder geval zeker dat mijn ouders mij liever naar school hadden laten gaan in mijn roze Snoopy-pyjama, dan in de geliefde heupbroek met mijn lichtblauwe, reetveter er een halve meter bovenuit gestoken. Iets wat ik MIJN moeder -godzijdank!- nog nooit heb zien dragen. Dus het zal wel loslopen. Hoop ik…