“Broodje geduld, alsjeblieft!”
“Je moet van de maaltijden wat gezelligs maken!” Ik heb het vaak genoeg gelezen. Iets gezelligs maken van de maaltijden, om je kind te laten eten. Geloof me, ik wil er best wel wat gezelligs van maken, maar mijn peuter werkt er niet zo goed aan mee!
Voordat ik kinderen had waren de maaltijden gewoon iets wat erbij hoort. Als ik samen eet doe ik dit echt wel gezellig aan tafel, maar als ik alleen eet doe ik dit even snel op de bank met de tv aan en een telefoon in mijn hand.
Lees ook: 10 x uit eten gaan met je kind
Nu ik kindjes heb is deze fase voorbij. De tafel wordt netjes met de maaltijden gedekt, ik koop voor op het brood “beren worstjes”, de telefoons gaan weg en we hebben echt even tijd voor elkaar.
Ik kan niet ontkennen dat mijn dochter het niet gezellig vindt. Alle liedjes die maar even bij haar opkomen worden luid en duidelijk gezongen. Wat een gezelligheid aan onze tafel, alleen stijgt mijn bloeddruk meer en meer. Als er wordt gezongen, wordt er namelijk niet gegeten.
Eigen willetje
Natuurlijk wijs ik mijn dochtertje er rustig op dat eten goed voor haar is, eten is gezond en van eten word je groot. Driftig schudt ze haar hoofdje. “Nee mama, lust ik niet!” En ze schuift haar bordje van zich af. Ik blijf glimlachen, maar ondertussen stijgt mijn bloeddruk weer. “Lieverd, je hebt nog niet geproeft, probeer het eens voor mama.” (En voor alles en iedereen die je lief vindt, denk ik nog bij mezelf).
Lees ook: De kinderen eten maar wat de pot schaft
Ja, het lijkt te werken. Ze trekt het bordje weer naar haar toe,pakt haar vorkje en brengt het naar haar mond. Zo, mijn bloeddruk zakt weer naar een normale waarde en ik ben stiekem best trots op mezelf. Dat heb ik toch goed aangepakt. Ze tikt met haar tong het eten aan en schuift haar bordje weer weg. “Nee, niet lekker mama!” Binnen een recordtempo voel ik mijn bloeddruk naar een hoogtepunt stijgen.
Tips?
Ik wil graag iets gezelligs maken van de maaltijden, maar zeg me dan alsjeblieft hoe?! Mijn dochter vindt het best wel gezellig, maar ik vind het elke keer opnieuw weer een hele uitdaging. Ligt dit nou aan mij? Heb ik te weinig geduld? Of is dit herkenbaar bij andere papa’s en mama’s?
Bron hoofdafbeelding: Flickr