Buikgriep en een fobie voor overgeven; geen goede combi!
Al sinds ik mij kan herinneren vind ik het vreselijk om over te geven. Nu is overgeven bij niemand een hobby maar sommigen mensen vinden overgeven en/ of misselijk zijn zo erg dat het hun leven beheerst. Zo gaan zij bijvoorbeeld plekken vermijden waar mensen zouden kunnen gaan overgeven zoals ziekenhuizen, pretparken en uitgaansgelegenheden waar veel gedronken wordt. Of durven zij niet buiten de deur te eten omdat zij bang zijn om ziek te worden van het eten.
Weerstand opkrikken
Gelukkig is dit laatste bij mij niet het geval. Ik vind overgeven vreselijk maar heb er nog nooit iets voor gelaten. Lastig is het wel. Zeker wanneer er, zoals nu in de maand februari, veel buikgriep heerst. Ik betrap mijzelf erop dat ik in die maanden zorg dat mijn weerstand extra hoog is door nog gezonder te eten (lees: veel voeding met vitamine C) en door voldoende nachtrust te nemen.
Panisch!
Ik herinner mij wel nog dat ik als kind helemaal begon te trillen van angst wanneer ikzelf of iemand in mijn omgeving misselijk was. Ook at ik een paar jaar lang zo min mogelijk want in mijn beleving kon er dan ook niks uit komen. Ook de eerste keer dat ik op schoolkamp ging was een ramp. Ik zag er al weken tegenop (want stel dat ik precies daar ziek zou worden). Op de heenweg, toen we in de bus zaten, werd mijn vriendinnetje die naast me zat opeens niet goed. En ja hoor, ze moest overgeven. Mijn vriendinnetje wist er gelukkig van en liep meteen naar voren om mij niet teveel te belasten maar het leed was al geschiedt. In een opwelling ging ik bovenop de stoel staan (om geen spetters te vangen), deed mijn vingers in mijn oren (om geen vieze geluiden te horen) en wendde mijn hoofd zover mogelijk af (om niks te kunnen zien en/of ruiken). Mijn vriendinnetje zag mijn overdreven panische reactie en zag hier toen ontzettend de humor van in. Al lachend en kotsend liep zij naar de voorkant van de bus. Nu kan ook ik hier eindelijk de humor van inzien maar dit heeft echt wel een paar jaar geduurd.
Kinderen die moeten overgeven
Nu is het natuurlijk zo dat (jonge) kinderen de eerste jaren van hun leven veel ziek zijn. Dus ook buikgriep! Hoe doe je dit dan? vraag je je dan zeker af 😉 Nou, met hulp van mijn begripvolle man, familie en vrienden. Wanneer een van mijn meiden heeft overgegeven zou ik het liefst meteen de deur uitrennen en na een paar weken (als alle ziektekiemen verdwenen zijn) pas terugkomen. Maar dit is niet reëel. Allebei mijn meiden spugen gelukkig niet vaak maar als ze een keer misselijk zijn probeer ik rustig en kalm te blijven zodat ik in ieder geval niet mijn angst op ze overbreng. Door rustig tegen ze te praten en door in de buurt te blijven gaat dit eigenlijk heel goed. Ze zijn beiden niet bang om over te geven, sterker nog, ze vinden het erg interessant. Als op school of op een feestje een kindje ziek wordt staan zij er als eerste met hun neus bovenop en melden mij nog dagen erna: ‘Wat stonk het hé mam!’
Stukjes
Het opruimen van ‘de maaginhoud’ vind ik het ergste. Vooral als er stukjes in zitten. Dit laat ik dan ook meestal aan mijn man over. Ook tijdens mijn werk in de kinderopvang heeft het nog nooit tot problemen geleid. Er was altijd wel een collega die bereid was om te helpen wanneer het moment zich aandiende in mijn groep. Met mijn naaste collega had ik de afspraak: zij de kots, ik de poep (en geloof me dit kwam veel vaker voor maar daar draaide ik mijn hand niet voor om).
Mochten moeders zich herkennen in mijn angst/ afkeer voor overgeven dan hier nog enkele tips:
- Zand gooien op het braaksel. Dit verdoezeld de nare lucht en je ruimt het makkelijker op. Even laten indrogen en na een paar minuten schep je het zo in een vuilniszak, knoop erin en in de container.
- Het zieke kind onder de douche zetten. Vaak hebben ze het koud en als ze nog een keer ‘moeten’ dan brengt het minder schade toe. Ook kan jij ondertussen de rest opruimen/ schoonmaken.
- Over de bank gespuugd? Vanish (of een ander soortgelijk goedje) doet wonderen.
- Een leren bank kopen: doekje (met een sopje) erover en klaar. Geldt ook voor bekers limonade, eten, ijsjes, make-up, lijm, wasco en veel (niet alles) andere dingen waarmee kinderen zo fijn ‘spelen’.
- Het bad vol laten lopen (als je die hebt) met een flinke scheut wasmiddel erin. Daar gooi je alle vieze kleding en/ of beddengoed in. Lekker een paar uur laten ‘weken’ en wanneer je partner thuis komt kan hij het uitspoelen en in de wasmachine doen. Daarna hoef jij ‘m alleen nog maar aan te zetten (aangezien manlief niet weet hoe dit moet).
- Wanneer je voelt dat je in paniek raakt: op je ademhaling letten, even een time out, zorgen voor meer zuurstof door deuren en ramen open te zetten, een glas water drinken en verstand op nul.
- Probeer te relativeren: Wat is het ergste dat er kan gebeuren…? en dan…?
- Zoek eventueel professionele- of online hulp.
En tot slot: praat erover met anderen. Dan zal je zien dat je niet de enige bent. Alleen al in Nederland en België lijden ongeveer 115.000 mensen aan emetofobie (braakfobie).