CITO mania
Ik bevind me redelijk vaak in een situatie waarvan ik niet zoveel begrijp. Ook nu ben ik weer een dergelijke ervaring rijker. Mijn zoon moest er dit jaar aan geloven. De CITO. Een week van te voren vertelde zoonlief wanneer hij de CITO-toets moest maken. Op de valreep trok hij nog een informatiefolder uit zijn tas. Ik betrapte mezelf op lichte desinteresse. Ik kon niets anders denken dan: ‘O, is dat nu al aan de hand?’ en ‘Wat moet ik in hemelsnaam met die folder?’
Help, en nu? Tips!
Zoals een goed ouder betaamt toch maar even de folder doorgenomen. En wat verder op onderzoek gegaan naar dit fenomeen. Op internet vond ik een aantal tips voor de kinderen ter voorbereiding op de CITO:
- 90 minuten voor bedtijd schakel ik alle apparaten uit. Dat zorgt voor een betere bedrust.
- Ik ga op tijd naar bed.
- Ik doe wat ochtendoefeningen, daar word ik goed wakker van.
- Ik ontbijt goed. Een gevulde maag is belangrijk voor een goede concentratie.
- Ik leg al mijn spullen een dag van te voren klaar.
- Ik ga op tijd naar school.
Ligt het nu aan mij of zijn al deze zaken gewoon ook van toepassing voor een gewone schooldag?
Hysterie
Ik begrijp helemaal niets van de ophef rondom deze toets. Is het juist niet de school zelf en de media die zorgt voor alle hysterie? De juf leek de laatste paar weken niets anders meer uit te kunnen brengen dan: straks bij de CITO! Maar, maak je vooral niet druk kinderen!
Artikelen in de krant, onderwerpen op het journaal, folders, websites met de centrale vraag: hoe bereid ik mijn kind voor?
Vooral niet overdrijven
Ik lees ook in een 12 pagina tellende folder: overdrijf het belang van de toets niet.
Dat deed ik al helemaal niet. Sterker nog, ik was er totaal niet mee bezig. Maar dat is blijkbaar niet normaal. Door alle aandacht die erop gevestigd wordt van buitenaf krijg ik het gevoel dat ik me er als ouder druk over MOET gaan maken. Om vervolgens weer gerustgesteld te worden. En dan heb ik het nog niet eens over de kinderen zelf. Je zult maar gevoelig zijn voor druk of een leerprobleem hebben.
Het nut van een CITO
Niet dat ik tegen toetsen ben hoor, helemaal niet. Ik zie de CITO als een bevestiging maar vind het al die ophef echt niet waard. Helemaal niet na alle veranderingen die dit schooljaar hebben plaatsgevonden. Zo is de afname datum naar achteren verplaatst waardoor het advies van de meesters en juffen zwaarder telt. Want wie kent het (gemiddelde niveau van) het kind nu beter?
Het is een momentopname
Cito is slechts een momentopname wordt nu gepretendeerd. Hij is toch juist verzonnen omdat alleen het advies van die juffen en meesters vroeger onvoldoende werd gevonden door iemand? Of heb ik dat verkeerd begrepen? Op de laatste informatieavond benadrukte de juf nogmaals dat de Cito nog steeds heeeel belangrijk is. Ik heb daarover maar geen kritische waaromvraag gesteld. Ik lees ergens over een bijgesteld schooladvies dat dan plaatsvindt na de CITO. Maar. We zijn allang ingeschreven op de middelbare. Overigens met een advies dat ik zelf ook best kon bedenken. NIO toets in groep 7 en vanaf dit schooljaar doet ook de plaatsingswijzer zijn intrede. Moet toch gek lopen als je al geen beeld gekregen hebt?
(On) voorbereid
4 van de 6 tips hierboven passen we in onze standaardprocedures binnen het gezin al toe. Waren we dan nu voldoende voorbereid? Ik maakte me niet druk. Ik hoop mijn zoon ook niet. Meer dan je best kon je niet doen jongen. Je moeder doet niet mee aan de CITO mania. Misschien kan de rest ook een tandje minder! Van de week de uitslag. Hopelijk valt die niet tegen…..