Compleet maar nooit helemaal…
Ilona Lijesen
Graag stel ik me even voor: ik ben Ilona, 38 jaar jong en hoop veel leuke en mooie blogs voor jullie te schrijven en jullie een beetje mee te nemen in mijn leven.
Ik en mijn mooie gezin
Dat leven is top en ik ben helemaal happy met mijn man en 2 prachtige en lieve dochters van 9 en 4. Mooi huis, leuke baan, goede gezondheid en we doen zoveel mogelijk leuke dingen samen. We maken mooie reizen, afgelopen jaar zelfs naar Thailand met onze beide ouders die ook relatief gezond zijn. Kan niet op! Maar soms word ik daar bang van, heel bang.
Huis gekocht, trouwen én zwanger
Dan ga ik weer even 10 jaar terug in de tijd…. ook toen lachte het leven ons toe. We hadden ook toen een mooi huis, goede gezondheid en waren druk bezig met het plannen van onze bruiloft. Als kers op de taart bleek ik ook nog zwanger van ons eerste kindje. Niets kon ons gebeuren… of toch wel?
Het begin van een nachtmerrie
24 september 2009, de dag dat we een pretecho hadden om te kijken of we een jongen of meisje zouden krijgen. Leuk om te weten op onze bruiloft twee dagen later! Maar die echo liep anders en bleek het begin van onze nachtmerrie. Op de echo werden veel afwijkingen gevonden dus werden we doorverwezen. In het AMC bleek dat deze afwijkingen dusdanig ernstig waren dat er eigenlijk geen andere keuze was dan de zwangerschap af te breken. Het besluit om de zwangerschap af te breken moesten we nemen. Na het bezoek aan het AMC weer door in ons drukke schema… Mijn bruidsjurk ophalen. Hoe bizar!
Lees ook: Ik ben een moeder. Maar geen mama…
Trouwen in voor- en tegenspoed
26 september 2009 was een prachtige dag. De mooiste dag van ons leven in de meest vreselijke week van ons leven. Hoe gek het ook mag klinken… we hebben toch kunnen genieten van de bruiloft, wetende wat voor donkere wolk er boven ons hoofd hing. In voor- en tegenspoed krijgt gelijk diepere betekenis.
Sven* werd geboren
1 oktober 2009 is de dag dat ik ben bevallen van ons zoontje Sven* en op deze dag is hij ook overleden. Ik was 19 weken zwanger. Een zeer moeilijke tijd volgde en met steun van de mensen om ons heen pakten we het leven weer op. Positief als we altijd willen zijn lukte dit aardig en gelukkig bleek ik twee maanden later weer zwanger! Alles verliep dit keer goed en inmiddels hebben we twee gezonde dochters.
Lees ook: Miskraam, stilgeboren of een overleden kindje: ook jouw verdriet mag er gewoon zijn!
Hij leeft in ons voort
Ons gezin is compleet, het is goed zo. Maar toch blijft daar altijd die lege plek. Ieder jaar op 1 oktober is het weer moeilijk…. moeilijker dan andere dagen. Maar ik ben vanaf het begin vastbesloten dat Sven* een plekje zal hebben in ons gezin. Eva (9) weet van haar grote broer en noemt hem ook regelmatig. Dit kan ook op hele onverwachte momenten zijn zoals bij de kassa in de supermarkt. Opeens uit het niets kwam vaak “Ik heb een broer maar hij is dood”.
Toen we op zijn jaardag rozen kochten bij de bloemist zei ze dat die voor haar broer waren die jarig was. “Ohh gefeliciteerd!” werd er gezegd door de vriendelijke bloemist. Om vervolgens Eva heel droog te horen zeggen dat hij dood is. Of als ze een leuke film ziet voor jongens, dan zegt ze dat ze die graag met Sven had willen zien. Het zorgt voor lastige momenten (voor ons of voor de nietsvermoedende caissière), maar eigenlijk vind ik dit ook wel weer mooi. Afgelopen week gingen we naar het Tropenmuseum, waar je een gedenkdoosje mocht maken. Eva twijfelde uiteraard geen moment en wist uiteraard binnen no time voor wie ze hem wilde maken.
Sven* hoort erbij
En zo proberen we het bespreekbaar te houden, ook voor andere mensen om ons heen. Maar binnenkort ook voor onze jongste dochter Emma (4). Er komt een tijd dat ze vragen gaat stellen en aangezien het net zo’n kletskous is als haar zus verwacht ik wel weer wat ‘weird moments’. Maar dat we het ook met haar zo open gaan bespreken staat voor ons vast.
Ik ben ook heel benieuwd hoe andere ouders die iets soortgelijks hebben meegemaakt hiermee omgaan met hun andere kinderen. Laat het me gerust weten!
Compleet, maar nooit helemaal…
Dat is precies hoe ik het voel.
