Dader mishandelde baby niet vervolgd
Diep verontwaardigd en intens verdrietig was ik toen ik het bericht las over baby Jacob. Jacob is mishandeld door zijn oppas, nota bene een vriend van de familie. De autoriteiten besloten echter niet over te gaan tot vervolging van de dader, omdat de baby nog niet kan praten en dus niet kan vertellen wat er is gebeurd.
Kun je het je voorstellen? Je komt thuis van een avondje uit. Hoor je bij thuiskomst je baby heel hard huilen, terwijl de oppas slaapt. De volgende ochtend, bij daglicht ontdek je opeens bloeduitstortingen en blauwe plekken op je baby. Verschrikkelijk! Je confronteert de oppas die allemaal leugens ophangt, en dan? Ik vind het bewonderenswaardig dat de ouders nog zo rationeel hebben gehandeld. Dat ze hem niet op zijn smoel hebben geslagen, want geloof mij maar. Ik weet niet of ik voor mijzelf zou kunnen instaan… Zeker als je dan ook nog het deksel op je neus krijgt wanneer je de dader voor het gerecht probeert te brengen!
Strijd voor gerechtigheid
Onder #JusticeforJacob is gaan de ouders, Joseph Marbury en Alicia Quinney, online de strijd voor gerechtigheid aan. “Omdat mijn 1-jarige niet kan vertellen dat hij was mishandeld en mijn zoon niet heeft laten zien dat hij pijn had of dat dit met opzet is gebeurd, komt de dader er nu mee weg”.
Twee maanden wachten
Twee maanden hebben de ouders van Jacob moeten wachten, voordat ze uiteindelijk hoorden dat er verder niets met de aanklacht gedaan kon worden. Twee maanden! Nog zoiets wat zijn ouders onbegrijpelijk vinden. “Waarom zo lang wachten met ons dit te vertellen?”
De vader geeft aan woedend te zijn. In feite betekent het dus dat daders van mishandelde kinderen van 0 tot 5 jaar ermee weg kunnen komen. Zeker wanneer het ‘alleen maar’ om oppervlakkige verwondingen gaat. Direct nadat ze de mishandeling ontdekten, hebben de ouders Jacob verder laten onderzoeken met scans en echoscopieën om te zien of hij er niks ernstigers aan over had gehouden. Dokters gaven aan dat hij – met de kracht waarmee hij is geslagen – ook hieraan had kunnen overlijden.
Mijn hart breekt als ik dit zie. Hoe kun je? Hoe kun je een kind zoiets aan doen?! Helaas is dit voor veel kinderen de harde realiteit. Dat dit dan niet vervolgd wordt, is onbegrijpelijk. Dat allemaal dankzij de krakkemikkige wetgeving van Oregon. Dus, omdat Jacob er uiteindelijk niets aan over hield in de vorm van een beperking, loopt zijn de dader nu vrij rond. #TimeforChange
Marbury en Quinney krijgen wereldwijd veel steun. De post van Marbury ging snel viraal en is op het moment van schrijven al ruim 400.000 keer gedeeld. #JusticeforJacob. Als ze een petitie online zouden zetten, ben ik de eerste die tekent!
Aan wie durf je je kind nog toe te vertrouwen?
Het zet tevens aan tot nadenken. Aan wie durf je je kind dan nog toe te vertrouwen, als zelfs vrienden opeens niet (meer) deugen? Een nanny in huis? Ik weet het niet. Met camera’s erbij misschien? Of wordt dat te Amerikaans? Of anders dan toch maar je kinderen gewoon dichtbij je houden, zolang ze zo klein zijn? 😉