De burn-out; ik ben opgebrand!
Ik heb koffie nodig… wat een nacht! Mijn zoon heeft de hele nacht in zijn slaap gehuild. Wat is het dan verschrikkelijk moeilijk om niet boos op hem te worden. Eenmaal wakker kletst hij weer grappig en vergeet ik het gelukkig snel. Blij dat ik dat als moeder kan en gewoon doorga. Nou, gewoon? De reserve’s kunnen ook opraken…
Moeders gaan maar door…
Dit is vorig jaar bij mij gebeurd en zo kwam ik terecht in de vervelendste periode van mijn leven, de burn-out! Ik was letterlijk opgebrand. Mijn lichaam gaf echt aan dat het op was. Het moest wel, anders ging ik gewoon door, wat veel moeders vaak doen. In mijn situatie heeft mijn man chronisch lyme, wat maakt dat er veel van de zorg van onze twee kinderen op mijn schouders valt. Na 1,5 jaar niet slapen door mijn zoon, was ik op. Klachten zoals duizeligheid, steken op borst, ongelukjes zoals van de trap vallen, hoofdpijn, misttroostig voelen, suis in de oren en niet tegen geluiden kunnen en gewoon geen energie hebben, kwamen allemaal de revue voorbij.
Burn-out!
Ik kwam een tijd thuis te zitten en kon weer opladen. De balans terugvinden, zoals men dat mooi zegt, is best lastig als alles gewoon doorgaat thuis. Daar kon ik mij niet ziekmelden. Het was heel zwaar voor mij om niet alleen de negatieve kant van het hebben van kinderen te zien. Ik voelde mij zo’n slechte moeder… wat was er mis met mij? Ik moest weer de regie in eigen handen nemen, gaan genieten van de mooie dingen van het leven en ook heel veel los te laten.
Toch ben ik eruit gekomen en dit met hulp van psycholoog en haptonoom. Naar mijn gevoel luisteren en grenzen aangeven dat waren voornamelijk de grootste issues èn zijn het nog steeds. Dat was het moeilijkste… de balans te houden, ook al ging ik weer aan het werk.
Moeder zijn is een topbaan
Het gaat veel beter nu, dat wel. Ik zeg sneller nee; niet alles meer op mijn hals halen en op tijd aan mijzelf denken. Nu is dit voor alle moeders een opgave… ode aan alle moeders! Het wordt zo verheerlijkt altijd; het hebben van kinderen. Dat ‘moet’ mooi zijn! Het lijkt een taboe om het erover te hebben. Toch merk ik nu ik over mijn ervaring vertel, meer vrouwen zich hierin kunnen vinden en ook opgelucht vertellen hoe zwaar het hen valt. Ik vind het nu fijn om het van mij af te schrijven. Zo ben ik mij ervan bewust en bereik ik, wie weet, andere moeders die misschien denken, dat heb ik ook en ben blijkbaar niet de enige… ‘ik word niet gek’.
Lees op Women’s Glossy: Ga voor een mentale APK naar de huisarts.
Loslaten
Nu heb ik graag de controle. Mijn nieuwe levensmotto is; ‘laat het los!’ Haha! en ‘adem in, adem uit!’. Een kop koffie drinken en dat soort momenten koester ik; even niets moeten en je hoofd leegmaken. Als ik relaxter ben, zijn mijn kinderen dat ook. Zo werkt het simpelweg vaak.
Wat is een burn-out volgens Wikipedia?
Burn-out is een psychologische term voor het fenomeen compleet opgebrand te zijn. Iemand met burn-out is vaak niet eens meer in staat om de simpelste taken uit te voeren, of zoiets als een trap op te lopen zonder volledig uitgeput te zijn. De ervaring om ineens zo’n groot gebrek aan energie, concentratie en zingeving te ervaren is emotioneel erg heftig en schokkend voor de getroffene en is voor buitenstaanders moeilijk te bevatten. Te meer omdat de getroffene voorheen doorgaans juist erg energiek en opgewekt was en normaliter een schepje er bovenop doen afdoende is om een pittige uitdaging het hoofd te bieden. Toch mag burn-out allerminst gebagatelliseerd worden, ernstige verwaarlozing kan naar verluidt zelfs leiden tot psychose, hartfalen of zelfmoord.