2 juli 2020

De perfecte moeder faalt en het is oke!

3 minuten lezen Britt de Waard

Nu ik aan mijzelf aan het werken ben, kritisch naar mezelf en mijn leven kijk, valt het me pas op hoeveel ‘regeltjes’ ik eigenlijk heb. Regeltjes waardoor de perfecte moeder faalt. Mijzelf regels opleggen en oude gedragingen overnemen doe ik dagelijks en het is teveel. Niet alleen rondom eten, maar ook regels voor het huishouden, werken, kinderen, enzovoorts. Waar komen die regels vandaan en nog belangrijker: hoe kom ik er vanaf? Ben ik de enige die dit heeft of hebben meer mensen hier ‘last’ van.

De perfecte moeder faalt

Ik ben er wel achter dat mijzelf regels opleggen en teveel moeten niet de oplossing is. De perfecte moeder faalt en het is oké. Ik heb er meer dan vrede mee.

Gedragingen krijg je mee

Na dit besproken te hebben met de psycholoog is me duidelijk geworden dat ik hierin zeker niet alleen ben. Ieder kind leert van gedragingen van zijn of haar ouders, ieder kind heeft een soort blauwdruk met zaken die hij leert, ziet en overneemt van zijn of haar ouders. Het enige is: de een heeft er ‘last’ van en de ander minder of niet.

Hoe deed mijn moeder dat?

Ik snap soms niet hoe mijn moeder het allemaal voor elkaar kreeg. Zeven kinderen en met het huishouden helemaal bij. Iedere dag werd er gestofzuigt, gedweild en gestoft en ook onze bedden waren dagelijks perfect opgemaakt. Ik kan me niet herinneren dat ik lang moest wachten totdat mijn favoriete t-shirt gewassen en gestreken in de kast lag. Hoe dan? Hoe deed zij dit?

Ik ben m’n moeder niet

Ben ik gewoon te zwak? Werk ik niet hard genoeg? Allemaal kleine gedachten die dan door mijn hoofd spoken. Na even een paar weken een break te nemen en wat meer naar m’n eigen situatie te kijken ben ik tot de conclusie gekomen dat ik niet zwak ben. Ik moet ‘gewoon’ stoppen met vergelijken. 

Ik ben niet mijn moeder, ik ben niet de buurvrouw of die verre kennis. Dingen doe ik op mijn eigen manier. De structuur in het huishouden mis ik zeker, daar kan ik winst uithalen. Maar ik mag ook kijken naar hoe anders mijn situatie is ten opzichte van die van mijn moeder (of wie dan ook).

Andere situatie

Ik heb vier kinderen onder de 5 jaar, een groot huis, een grote tuin, een hond en 8 kippen en daarnaast m’n eigen mentale problemen waarin ik hard aan het groeien ben maar wat ook zeker een stuk van mijn energie en tijd in gaat zitten. Er was een periode dat je bij mij thuis van de grond kon eten, maar was ik toen gelukkiger? Waren de kinderen gelukkiger? Het antwoord is nee.

Ook wil ik gewoon lekker wat voor mijzelf kunnen doen. Een beetje knutselen, freubelen of bakken, beetje Netflixen of gewoon even een uurtje bijslapen. Ik wil ook met de kinderen fietsen, kleien of puzzelen. Ik ben hard aan het leren dat ik nog steeds een oké persoon ben als ik niet alles netjes in orde heb. 

De was draait morgen ook wel

Wie heeft er last van als er eens een machine was een dagje later gedraaid wordt? Als er een mand met strijkwas in de kleedkamer staat te wachten? Helemaal niemand. Ik hoef niemand iets te bewijzen. Niet dat ik hard werk, niet dat ik de ‘perfecte’ moeder ben of huishoudster, helemaal niks. Aan het einde van m’n leven word ik niet herinnerd door een vloer waarvan je kunt eten, door de was die perfect gevouwen in de kast lag. Nee ik word herinnerd als Britt. Een persoon die gegroeid is, van zichzelf heeft mogen leren houden, tijd voor haar kinderen vrij maakte, tijd nam om de dingen te doen die ze leuk vond (zoals schrijven of knutselen).

Ik wil je hiermee een beetje uitdagen. Kijk eens kritisch naar jezelf! Heb jij ‘regeltjes’ in je leven die je van vroeger uit hebt meegekregen? (zonder oordeel naar de ouders toe, iedereen doet zijn of haar stinkende best) en zijn dit regeltjes die jij wilt blijven naleven?

Laat me gerust weten welke ‘regeltjes’ je eigenlijk niet wilt naleven en welke je wilt doorbreken/veranderen.
Van elkaar kunnen we leren, zonder oordeel!