De perfecte paasontbijt-moeders en ik
Nou, daar sta je dan hè. Met een zelfingenomen glimlach op je gezicht loop je tevreden naar je auto. Vandaag is het paasontbijt op school en zojuist heb je ze afgezet in hun klasjes. De ochtend was al vroeg begonnen en een zucht ontsnapt uit je mond. Het is je toch maar mooi gelukt. Vertel, ben je nu trots op jezelf?
Stress in de tent
Want wat was er al een paar dagen een stress in je huis. Vorig jaar had jouw dochter haar eerste keer paasontbijt op school en wat had jij je daarin vergist. Er worden lootjes getrokken en dan wordt er thuis een ontbijtje gemaakt voor dat andere kindje. Easy peasy dacht jij. Een bordje, een pakje drinken, een broodje en wat beleg. Een paastekening erbij van dochterlief en een eigen geknutseld eierdopje. Hoe moeilijk kan het zijn?
Lees ook: Beste zeikende en stierlijk vervelende perfecte vrouw en moeder
Maar wat had jij je vergist hè! Dat was even schrikken toen je vorig jaar je dochtertje weg ging brengen naar het paasfeest op school. Als er destijds een luik in de grond had gezeten, had je hem vast zelf opengetrokken en was erin verdwenen. Waar ging het fout? Hoe kan het nou dat je niet van tevoren had kunnen bedenken dat dit weer een truc was van de Perfecte Moederbrigade? Hoe kan het nou dat je deze niet van tevoren had getackeld? Dat jij niet wist dat ook dit een beruchte wedijver wedstrijd tussen de schoolpleinmoeders was?
Complete kunstwerken
Waar je eerst nog enthousiast de school binnen liep, verging het lachen je al snel toen je erachter kwam dat er iets meer effort van je was verwacht. De mooiste kunstwerken kwamen voorbij. Plateaus, etagères, dure houten snijplanken, you name it. Met vers afgebakken croissantjes, zelf geknede broodhaantjes en speltbroodjes. Aangevuld met kleine bakjes huisgemaakte jam, biologische kazen en suikervrije hagelslag. Daarnaast in een matchende hippe drinkbeker verse jus, gezonde smoothies en chocomel.
Lees ook: Lieve Linda: ‘Als het anders loopt op een dag, voel ik mij soms een slechte moeder’
Net bijgekomen van verbazing duwt een andere moeder je zachtjes, doch dwingend aan de kant. Ze wil nog even de pannenkoekjes opwarmen in de magnetron…. De ware kunstwerken zijn opgemaakt met verse narcissen in een vaasje, bloesem in een potje en behangen met paaseitjes, stoffen kuikentjes en chocolade hazen. All matching. Offcourse….
Falend moederschap
Ik zie hoe je worstelt. Door je gevijnste glimlach heen, zie ik hoe jouw zelfvertrouwen in het moederschap afbrokkelt. Je hebt gefaald. Jouw arme kind. Zit ze daar met een eenvoudig bordje en boterham voor haar neus. Straks moet ze het weggeven aan haar klasgenootje en zal ze de wind van voren krijgen. De twee beteuterde snoetjes zullen je nog maandenlang achtervolgen in je slaap.
Ik zie de voorgenomen blik in je ogen. Volgend jaar ga je het helemaal anders doen.
Helemaal anders
En daar loop je nu dus, een jaar later, met een glimlach van oor tot oor naar je auto. Het was je gelukt. Op een paar na was jij degene die het meest briljante paasontbijt in elkaar had geflanst. Het had een hoop stress en chagrijnige gezichten gekost thuis, maar hé, you did it! Ruim twee weken geleden was de voorbereiding al begonnen.
Een prachtig bord werd aangeschaft, bijpassend schaaltje, vaasje, placemat. Zodra de paasartikelen in de winkel verschenen, had jij de mooiste dingen eruit gevist en in huis gehaald. Jou zouden ze dit jaar niet hebben. Nee, nee, de kinderen mochten zich er uiteraard niet mee bemoeien. Stel je voor dat er een eigen geknutseld eierdopje bij moest in compleet verschillende kleuren. Gruwel!
Lees ook: Help, ik ben niet perfect, maar hou wel van je!
Vanmorgen was je al om 6:00u opgestaan. Dik in de stress bakte je broodjes, croissants. Stond je te ploeteren op de sapcentrifuge en vouwde je de servetjes in waanzinnige kuikentjes. Check! Eenmaal op school zette je vol trots de ontbijtjes in de klas klaar. Enigszins meewarig zie je de moeders van de kindjes waarvan het de eerste Pasen op school is. Ach Germ, kijk nou. Arme moeder, arm kind.
Perfect
Eenmaal terug in de auto kijk ik in mijn binnenspiegel en schrik. Ik stel mezelf de vraag: “Ben je nu trots op jezelf?”
Welk signaal gaf jij je kinderen af? Dat ze niet mee mochten helpen, want het ontbijt moest perfect? Dat ze zich er niet mee moesten bemoeien want het ontbijt moest perfect? Dat wat zij doen niet goed genoeg is? Dat alleen perfect goed genoeg is? Stel ik zo weinig vertrouwen in hen?
Met pijn in mijn buik rijd ik naar huis en stel mezelf een nieuwe uitdaging:
Volgend jaar doen we het alsof het de eerste keer is…..
Laten wij moeders elkaar niet zo opfokken. Want is de meest perfecte moeder eigenlijk niet alles behalve perfect?
Bron hoofdafbeelding: Pixabay