De perikelen van het niet getrouwd zijn…
Hoeveel mensen ken jij nog die anno 2017 getrouwd zijn? In mijn geval is dat minder dan de helft en daarbij reken ik tevens de stellen MET kinderen (waar ons gezin ook onder valt). Trouwen is niet iets wat iedereen nog doet. Als je er vanuit gaat dat je voor altijd bij elkaar blijft, is het voor veel stellen tegenwoordig niet meer nodig om te trouwen. Echter… als je niet met elkaar gaat trouwen levert dat toch ook in deze eeuw waarvan je denkt dat alles wat minder ‘the old fashion way’ geregeld hoeft te zijn, aardig wat problemen op…
En met stip op 1 staat dan de grote vraag ‘hoe noem ik nu mijn vriend als ik het over hem heb?’ Als ik zeg ‘mijn vriend’, heb ik gelijk de neiging om erachter te zeggen “maar hij is wel de vader van onze kinderen“. Alsof hij er anders toch niet helemaal officieel bij hoort (of dat ik onze kinderen uit een eerdere relatie heb).
Lees ook: Wordt jouw partner een goede vader? Bekijk de checklist!
Maar als ik het omdraai en ik hem ‘de vader van mijn kinderen’ noem, kreeg ik al meerdere keren de vervolgvraag “Oh, ben je gescheiden?”. Alsof dat dan gelijk betekent dat we niet meer samen zijn… Werkt ook niet dus.
Volgende poging: ik noem hem ‘mijn partner’. Dat bleek ook niet zo’n succes te zijn. Via via kreeg ik dan weer te horen dat mensen gevraagd hadden of ik nu een vriendin of een vriend had. Wederom verwarring.
Zal ik hem dan maar ‘mijn man‘ noemen? Nee, dat vind IK dan weer wat gek, aangezien hij dat gewoon officieel niet is… Pffff… gedoe 😉
Maar ook raar eigenlijk dat getrouwd zijn dus toch nog de standaard lijkt.
Het naambordje
Ook zo iets in die trant: ‘hoe gaan we ons naambordje bij ons huis opmaken?’ We kunnen dan moeilijk onze voor- en achternamen noemen. Dan zijn er 3 gezinsleden met dezelfde achternaam en hang ik er een beetje bij met mijn eigen achternaam… Net of ik er niet echt bij hoor en meer een inwonende student ben…
Lees ook: Wil je een goede relatie? Hou dan je mond
Telefoontjes
En natuurlijk de telefoontjes naar instanties; school, gemeente, de buitenschoolse opvang. Als ik me voorstel en aangeef dat ik voor jongste of oudste zoon bel (en hun voor- en achternaam daarbij vertel), dan heb ik geregeld de vervolgvraag “Bent u de moeder?” te horen gekregen. Ze zullen dit vast wel moeten vroegen volgens de procedures maar toch.. Denkt er ook maar iemand dat een wildvreemde vrouw opbelt om iets door te geven over een kind van iemand anders?
Mijn conclusie: Zelfs anno 2017 is het dus best verwarrend als je niet getrouwd bent. Dus: zullen we dan maar, schat? 😉