Die eerste schoolperiode, wat een (on)rust
Eindelijk is het dan zo ver, dochterlief gaat naar school! Wat een verademing. Heerlijk rustige dagen en een gesloopt kind dat zonder problemen naar bed gaat. Uit school lekker samen thee met een koekje erbij om de dag te bespreken om daarna gezellig quality time te hebben. Na een hele dag klimmen, klauteren, zingen en spelen is ze vast uitgehongerd waardoor ze dan eindelijk, na vier jaar, haar bord zonder morren leeg zal eten! Daarna lekker in bad en op tijd naar bed want morgen beginnen we weer van voor af aan.
Een utopie, de eerste schoolperiode is een hel!
Dat was de utopie die ik verwachtte voordat mijn kleine drama Queen ook daadwerkelijk naar school ging. Het idyllische beeld van een vrolijke kleuter die stond te popelen om dit nieuwe avontuur aan te gaan. Ze zou heel even sip kijken als ik weg zou gaan en staan te springen van vreugde als ze mij op het schoolplein in de armen zou vliegen. Ik was duidelijk een newbie toen ik dat dacht. Verder van de werkelijkheid had ik niet af kunnen zitten!
Hello stress
In plaats van rust is er stress, elke ochtend weer. Het maakt niet uit hoe laat ik mijn wekker zet, we moeten standaard rennen springen en vliegen. Sta ik om half zes op in plaats van half zeven dan moeten we drie keer verkleden omdat er drinken omgaat, tandpasta geknoeid wordt of vlekken op mysterieuze wijze verschijnen. Veters breken spontaan af en broodtrommels lijken zichzelf verstopt te hebben.
Lees ook:Op tijd op school komen. Elke keer weer… (zucht!)
En de keer dat alles op magische wijze wel goed loopt dan kan madam het presteren om gewoon een half uur over 1 boterham te doen. Elke hap wordt tergend langzaam gekauwd en tot in den treuren herkauwd, het is gewoon knap!
En als we dan eindelijk met jas en tas aan klaar staan hebben we spontaan last van darmen of blaas en moet er echt heeeel nodig geplast worden. Bezweet en met hartkloppingen komen we vervolgens op school om de zo zorgvuldig gepakte tas te plunderen door werkelijk alles wat erin zat in de daarvoor bestemde bakken te gooien. Jas in de luizenzak, juf een handje geven nog snel een kus en mama gaat weer rennen.
Rennen, springen en racen
Snel naar de winkels met als eerste stop de supermarkt omdat een of andere gek bedacht heeft dat het handig is om de overige winkels een uur later open te laten gaan. Dus eerst de dagelijkse/ wekelijkse boodschappen en dan snel nog naar die andere winkels terwijl je diepvries spullen op het punt van ontdooien staan. Met een afgeladen auto en het zweet op mijn voorhoofd breek ik verschillende snelheidsrecords om weer thuis te komen. Eenmaal daar kun je nog net de was ophangen die je om half zes in de machine hebt gedaan om vervolgens tot de conclusie te komen dat je nog precies drie minuten hebt om weer op het schoolplein te verschijnen.
Middagpauze
Mijn vrolijke kleuter heeft niets door van het hele circus dat zich die ochtend heeft afgespeeld en komt vrolijk huppelend naar buiten zonder tas, beker, fruitbakje, sjaal of muts. Ik mag van geluk spreken als ze, negen van de tien keer, haar eigen jas niet vergeten is. Snel worden alle vergeten spullen bij elkaar gegraaid terwijl dochterlief de oren van mijn vermoeide hoofd tettert. Maar als ik haar vraag wat ze die ochtend gedaan heeft blijft het ijzig stil. Verder dan een “niks” of “weet ik niet meer” ben ik in ieder geval nog niet gekomen.
Lees ook: Hoe krijg je ècht antwoord op de vraag: ‘Hoe was het op school’?
Dan volgt een heel uur thuis. Eerst eten we samen een boterham die overigens nu wel ineens in vijf minuten naar binnen gewerkt kan worden. De volgende driekwartier besteden we aan spelletjes die we geen van allen helemaal uit kunnen spelen. Met nog vijf minuten op de klok volgt er een strijd der titanen. Mijn lieve prinses transformeert zich tot heuse draak en is er heilig van overtuigd dat er die middag geen school is, althans, niet voor haar. Uiteindelijk geeft ze zich dan toch gewonnen en moeten we weer rennend naar het schoolplein om te voorkomen dat mama bij de juf op het matje geroepen wordt.
De laatste 2 uur
De laatste twee uur “rust” van die dag besteed je dan aan het opruimen van de lunchspullen, het stofzuigen van de geknoeide lunchkruimels en het dweilen van de limonade die over de vloer is gegooid. Als je geluk hebt kun je nog net een kop thee naar binnen werken en je hebt helemaal mazzel als die kop thee ook nog daadwerkelijk warm is!
Tringelingeling, de schoolbel gaat
En als je denkt dat je alle stress gehad hebt op het moment dat je kind weer thuis is? Als je idyllisch thee wilt gaan drinken met een koekje erbij om de dag te bespreken? De mensen die dat denken hebben nog nooit een oververmoeide kleuter meegemaakt die niets wil en bij elk woord in tranen uitbarst! Alles is te veel, te weinig, te warm, te koud, te grijs of te kleurrijk, werkelijk niks is goed als het punt van oververmoeidheid bereikt is.
Het avondeten dat daarop volgt is al net zo gezellig met eten dat om je oren vliegt en tranen die over de wangen stromen van een ontroostbaar kind. Volledig leeg en gefrustreerd gooi je jouw lieftallige draak onder de douche. De laatste strijd van tandenpoetsen ga ik niet eens meer aan want weet je, ik ga die oorlog niet winnen als zij moe is en ik zwaar geïrriteerd. Ik ga het gewoon niet doen! Al groeien er paddenstoelen op elke tand, zij moet er mee lopen.
Lees ook: Help! Hoe breng ik mijn kind fatsoensnormen bij?
Eindelijk rust
En als ik dan eindelijk een verhaaltje gelezen heb waarbij mijn ogen dichtgaan van oververmoeidheid word ik ook nog eens grof uit mijn slaap gehaald door diezelfde kleuter die toch echt niet moe is en nog wil drinken/ eten/ bang is voor monsters/ nog een verhaaltje wil/ nog een liedje wil of welk ander excuus je ook mogelijk kan bedenken. Uiteindelijk plof ik om kwart over zeven opgelucht voor de tv om te beseffen dat, hoewel mijn avond net begonnen is, ik toch echt zo naar je bed ga want ik ben meer dan gesloopt.
Dat zijn de dagen waarbij ik god op mijn blote knieën bedank dat ik de volgende dag weer mag werken! De stress in de ochtend blijft, maar van half acht, als ze bij de gastouder is, tot een uur of vijf heb ik even geen stress of acute en chronische tijdnood. Tussen die tijden is mijn lieftallige kleuter iemand anders probleem!
Bron beeld: Flickr