Die kwijlende moedergroep
Volgens mij ben ik over het algemeen een vrij nuchter persoon die met beide benen stevig op de grond staat. Ben overigens benieuwd wat vrienden van deze zin vinden. Of ze het ermee eens zijn of nu heel hard beginnen te lachen. Maar goed, wat ik dus zei, met twee benen stevig op de grond. Dat moederschap leek me wel aardig, maar ook mega zwaar. Ik kan je vertellen dat ik niet heel jaloers was als ik bij vriendinnen was met kinderen. Blij dat ik weer weg kon, zeg maar.
Het moederschap alias de hel
Daarom was ik ook erg benieuwd naar hoe ik het moederschap zou ervaren. Woorden als; chagrijnig, de hel, moe, ruzies, hoofdpijn, gapen, wallen, moeke, schmutzige kleding en Uggs, schoten eigenlijk steeds door mijn hoofd als ik eraan dacht. Niet erg aantrekkelijk dus. Maar ik wist ook; moeder worden dat gaat hopelijk een keer gebeuren. Ik zie mijn latere leven wel met een tafel vol kinderen, vriendjes en vriendinnetjes. Eventueel alleenstaand indien ik echt zou veranderen in een chagrijnige moeke met wallen en Uggs 😉
Hals over kop
Nu ik eenmaal moeder ben, moet ik bekennen dat ik naar die andere verschrikkelijke groep ben verhuisd. Niet DIE groep met schmutzige kleding (overigens wel de wallen), maar naar die groep die helemaal compleet, totaal, over de top verliefd is op hun kind(eren). Af en toe sta ik er zelf van versteld. Ik? Zo’n moeder (vies gezicht trekkend)?! Hè getverdemme. Ook die groep vond ik verschrikkelijk als ze weer eens kwijlend over hun kinderen aan het praten waren.
Maar het is echt waar; de liefde die ik voel voor dat kleine vrouwtje is niet te beschrijven. Ik wil haar gewoon helemaal kapot knuffelen, opeten, fijnknijpen, ‘overwhelmen’ met mijn liefde. Ik moet af en toe echt oppassen dat dit niet te ernstige vormen gaat aannemen, want zometeen breek ik echt iets (Euh ja dokter, maar het was echt pure apenliefde! PURE liefde hoort u me?). Dus zodra ze nu “Au” zegt, dan weet ik dat ik moet stoppen 😉
Act cool
Omdat ik me zeer bewust ben dat ik in deze kwijlende moedergroep zit, probeer ik zo min mogelijk over haar te praten, omdat niet iedereen zit te wachten op deze mierzoete kinderpraat. Dus ik hou mijn overlopende liefde voor dat kleine ‘mormeltje-die-ik-wel-kan-verpletteren’ binnenshuis en buitenshuis I try to act cool; “Ja, het is best een prima kind”.