Dingen die een moeder met pittig kind vaak te horen krijgt (en wat ze hier echt bij denkt)
Denise Meijer
Een pittig kind is een hand vol. Wat zeg ik? Twee handen vol! In het geval van meerdere kinderen voelt het zelfs alsof je met handen en voeten gebonden bent, terwijl je probeert om een vol dienblad gedurende de dag op je neus laat balanceren. Iedereen heeft hier natuurlijk een mening over, die ze jou maar al te graag aan je broek hangen.
Het heeft natuurlijk ook zijn voordelen. Zo heeft een pittig kind vaak een veelbelovende toekomst, waarin een eigen mening en eigenzinnigheid de boventoon voeren. Allemaal goed en wel natuurlijk, maar kunnen ze die eigenschappen niet gewoon ontwikkelen als ze op kamers gaan?
Nog zo een ‘leuke’ bijkomstigheid van een klein, pittig ding binnen het gezin?
De commentaren die je, te pas en te onpas, krijgt van (dikwijls onwetende) buitenstaanders. Van die opmerkingen, waardoor je serieus overweegt om over te stappen op thuisonderwijs en de dagelijkse boodschappen voortaan maar te laten bezorgen.
Ik maakte een kleine opsomming van alle dingen die een moeder van een pittige baby, of een pittig kind regelmatig te horen krijg en wat ze hiervan vindt. Herkenbaar?
Lees ook: Ik lijd aan chronisch tijdgebrek
“Je moet hem/ haar gewoon laten gaan!”
Juist… Om wat te doen precies? Om hem op de grond te laten krijsen in de wachtkamer bij de huisarts? Want dat kan hij, of zij aardig lang volhouden als je dat ‘laat gaan’. Of bedoel je dat ik mijn boeltje moet laten vallen en naar huis kan gaan om een wijntje te drinken, terwijl hij hier nog ligt en jij dit wel even regelt voor mij? In dat geval ben ik he-le-maal voor!
“Daar zit wel pit in hè?”
Nee! Echt!? Daar had ik nog niets van meegekregen.
“Van wie zal hij/ zij het nou hebben?”
Nou, op het moment ben ik ook één driftbui verwijderd van stampen, krijsen en gillen tot in een ons weeg. Het zal dus wel van mij komen, of is het toch andersom?
Tegen kind: “Aaaahhh… is mama zo gemeen tegen je? Mag je nou dat koekje/ snoepje/ zakje boekweitnoodles niet als je er om vraagt?”
Iets met: *BLIEP* met je ver*BLIEP*te *BLIEPBLIEPBLIEEEP*.
Nog steeds tegen kind:
“Wil je dan een koekje/ snoepje/ zakje boekweitnoodles van mij?”
Een advies: Ren! Ren zo hard als je kan. Voordat dat koekje ergens terecht komt, waar de zon niet schijnt.
“Vroeger… gaven we ons kind gewoon met de mattenklopper/ liniaal/ een pets op de reet/ etc. etc. als deze zich zo zou misdragen”
Ja en vroeger rookten we nog in de auto met de kinderen achterin, bouwden we huizen naast een kerncentrale en zaten we met zeven man achterin een afgetrapte Volkswagen Polo, ZONDER gordel welteverstaan… Wat is je punt precies?
Lees ook: Het leed dat LEGO heet
Terwijl kind voor de zoveelste keer weigert om verder te lopen dan de helft van de openbare weg:
“Maar je krijgt er zoooooveel voor terug!”
Nou vandaag niet, mop. Vandaag even niet.
Bron afbeelding: Pixabay