Dromen over later
Nog niet zo lang geleden zijn we verhuisd naar een pittoresk vestingstadje. We kenden hier verder nog niks of niemand en dus nodigt zo’n nieuwe woonplaats uit tot richtingloze wandelingen. Van verre kun je ‘s avonds al de enorm, verlichte kerktoren zien die het centrum van de stad markeert. Voor onze zoon betekent die toren ‘thuis’. In de jaren dat we weer eens een echte winter hadden, ging hij schaatsen rondom de stadswallen en op de ijsbaan op de markt en sleeën vanaf de dijk. In de oude binnenstad dronk hij dan met ons warme chocomel met slagroom en aten we heerlijke poffertjes. We maakten ook vaak een lekkere strandwandeling, met de kop in de wind, want de zee is hier nergens ver weg. Met rode wangen en koude voeten warmde hij zich daarna dan bij de haard van het kasteel waar zijn ouders ooit trouwden.
In de zomers wist hij feilloos de strandjes te vinden waar de toeristen niet kwamen. Als z’n vader en moeder op een mooie zomerdag de stad inliepen, werden ze op een van de gezellige terrassen bediend door hun zongebruinde zoon. ‘s Avonds werkte hij soms ook, of hij ging uit in het nabijgelegen vakantieparadijs voor jongeren, met allerlei klassieke waarschuwingen van pap en mam op zak.
Uiteindelijk kwam er een eerste vriendinnetje, met wie hij ‘s avonds wandelde langs de vissersboten, zeilbootjes en plezierjachten in de haven. Aan het einde van de dijk staat een bankje, met een prachtig uitzicht over het grote water verderop. Je kan er de zon prachtig zien ondergaan. Daar ging hij samen met haar zitten.
Wat daar verder gebeurde, wil ik helemaal niet weten. Mijn zoon is pas anderhalf. Maar deze verhuizing hebben we ook voor hem ondernomen, in de hoop hem dergelijke herinneringen te kunnen laten vergaren. En tijdens het verkennen van deze stad, springen de mogelijkheden voor mooie momenten steeds weer tevoorschijn. Ik gun het hem zo dat hij ze weet te benutten. Misschien houdt hij niet van schaatsen, sleeën en chocomel. Misschien gaat hij liever gamen, dan naar het strand en eindigt hij met een leuke knul op dat bankje aan de haven: ook goed! Als hij daar dan maar met dezelfde warmte aan terugdenkt als die ik voel bij mijn dagdromen over later.
Welke herinneringen hoop jij voor je kind?