Een gillende baby: hoe leer je dat af?
Ik heb een gillende baby in huis. Voordat ik aan deze blog begon heb ik heel Google lopen afzoeken. Hoe leer je een baby het gillen af. Maar helaas kwam ik telkens op hetzelfde antwoord uit. Afleren gaat niet.
Gillen om… Alles!
Fayn is momenteel 10 maanden oud en gilt om alles. Wanneer hij plezier heeft, verdriet of wanneer hij juist iets duidelijk probeert te maken. De gebroken nachten hebben wij nog steeds, en moet je je dan eens voorstellen hoe is het om elke nacht tussen 3 en 4 wakker gegild te worden. Overdag breekt het me op. Fayn is zo afhankelijk dat ik er soms helemaal gek van word. Als ik al even naar de keuken loop begint hij te huilen en te gillen, en zelfs wanneer Bryan thuis is. Ik moet in de buurt zijn, maar al helemaal in zijn zicht.
Of hij nou thuis op de vloer speelt, in de box, of in de kinderstoel zit. Ik zit altijd bij hem. Waarschijnlijk ook mijn eigen fout, maar laten huilen is nog steeds geen optie bij mij. Wél in bed, dat vind ik wat anders. Soms heeft hij het nodig om zichzelf in slaap te huilen. Bij mij gaat dan de deur dicht en zodra hij stil is kijk ik even om het hoekje. Dit zijn voor mij echt rustmomenten of juist momenten om het huishouden te doen. Als ik de was ophang wanneer hij wakker is, zit hij erbij. Hij is altijd bij mij in de buurt. Voor hem een gevoel van veiligheid, en voor mij rustiger omdat hij dan even niet huilt.
Ik word gek van dat gegil
Maar dat gillen blijft toch een dingetje hier in huis. Uit frustratie roep ik soms wel eens ‘hey!’ in de hoop dat hij stopt met gillen. Voor een moment is dat doel bereikt, tot hij weer een andere reden vindt om te gaan gillen. ‘s Avonds wanneer Bryan thuis komt neemt hij de zorg voor Fayn ook over. Ik ben vaak moe en heb dan even een moment voor mezelf nodig. Wanneer hij daarna naar me toe komt om te knuffelen en kusjes uit te delen, voel ik me altijd schuldig. Hij is ook zo lief en in mijn ogen nog zo klein. Maar toch zijn de dagen lang en zwaar op deze manier.
Waarom gillen baby’s?
Ook probeer ik te onderzoeken waar dit gegil nou precies vandaan komt. Is het echt wat ze zeggen om zijn stem te ontdekken, of om juist wat duidelijk te maken. Is het misschien iets van beiden? Genoeg artikelen voor het afleren van gillen voor een dreumes of een peuter. Maar als het gaat om Fayn zijn leeftijd, ja dan is het gewoon een tijdelijk iets waar we doorheen moeten. Ook heb ik het idee dat het ook voor een deel te maken heeft met zijn aanhankelijkheid aan mij. Hij wil de laatste dagen zoveel knuffelen en zelfs met stofzuigen heb ik hem in de draagzak bij me.
Wordt het beter?
Ik hoop dat wanneer Fayn gaat praten het gillen ook een stuk minder wordt. Momenteel zegt hij al 5 woordjes en dat vind ik toch al heel wat. Dada (dagdag), papa, mama, bah en auto. Hoe meer hij straks duidelijk kan maken met woorden, hoe meer ik hoop dat het iets makkelijker wordt. Zowel voor hem als voor mij. Voor nu is dat mijn houvast en genieten we maar extra van het geknuffel.
Foto door Nicolette Attree via Pexels