Een keizersnede? Dat is toch voor watjes?
Denise Meijer
Een keizersnede is slechts weggelegd voor de meest luie en gemakzuchtige vrouwen in ons midden. Voor de dames die er graag de kantjes vanaf lopen en er maar ‘even snel’ klaar mee willen zijn. Van die mutsen die de pijn van een ‘natuurlijk’ bevallen niet kunnen doorstaan. De watjes!
Als je kiest voor een keizersnede (want dit is echt ALTIJD een keuze), dan hoef je alleen maar te liggen. Je mag genieten van de centimeters lange naald tussen je ruggenwervels en het gevoel van hoe een gynaecoloog je ingewanden naar buiten lijkt te duwen om de baby eruit te krijgen en hop!
Klaar is Kees en je hebt een baby. Je bent een moeder.
Vergeet echter niet: je mag dan wel moeder zijn geworden maar je bent niet bevallen! Je bent géén echte vrouw en er is niets om trots op te zijn.
Zelfs al dacht je lichaam tot voor kort dat je wel degelijk een echte vrouw was toen de bevalling op de natuurlijke manier op gang kwam. Al dacht je lichaam dit nog tot op het moment dat je de OK werd ingereden. En zelfs al mag je na de keizersnede dagenlang genieten van naweeën… Je. Bent. Geen. Echte. Vrouw.
Hoe lekker is dat?
Het ziekenhuisverblijf is overigens ook niets anders dan een volledig-door-de-ziektekostenverzekering-gedekt kraamhotel. Waar je lekker in je watten wordt gelegen en nergens omkijken naar hebt.
Lees ook: 16 dingen die jij herkent als je een keizersnede hebt gehad
Je vagina blijft ook nog eens ‘heel’.
Met in de plaats daarvan een ‘klein’ sneetje net boven de bikinilijn. Oké, je krijgt wel een paar in- en uitwendige hechtingen maar het brandt in ieder geval niet met plassen! Je hebt alleen maar een beetje het gevoel alsof je letterlijk uit elkaar getrokken wordt als je niest, hoest, lacht, of ook maar verkeerd ademt.
Wie zeurt daar nou over!?
Daarnaast ziet het er veel aantrekkelijker uit. Als we de losse huidflap boven het litteken even wegdenken. Een strakke punani is veel meer waard. Toch?
Als je een beetje geluk hebt mag je zelfs onder volledige narcose.
Wat betekent dat je een dikke uur kan ‘bijslapen’ voordat je jouw kind ziet. En dan zie je deze waarschijnlijk nog dubbel ook. Wanneer je na drie keer kotsen en eindelijk weer wat ‘op de wereld bent’; mag je jouw kindje eindelijk vasthouden. Helemaal schoon en zelfs al aangekleed. Iets wat je allemaal niet hebt meegemaakt. Geluksvogeltje!
En ik mis die dagen als geen ander!
Ik mis hoe ik mezelf niet op mijn zij kon draaien of mijn huilende baby op mijn borst kon houden om wat bij te slapen. Ik mis het onvermogen om te poepen en de snerende pijn van toen ik voor het eerst mocht lopen.
Ik mis hoe ik bij mijn oudste zoon, door de pijn heen, twee verdiepingen lager op de NICU aan zijn couveuse stond. Terwijl ik voelde hoe mijn wond protesteerde omdat ik te snel en te lang op mijn benen stond.
Hoe bij de tweede blinde paniek in de verloskamer ontstond toen zijn hartslag wegviel. Hoe ik na de keizersnede, voorzien van een fikse luchtweginfectie, de hoestaanvallen met een kussen op mijn buik en tranen in mijn ogen, probeerde te doorstaan.
Ik kijk met weemoed terug hoe ik bij mijn jongste wanhopig probeerde om mezelf in diverse houdingen te wringen om haar ledikantje te kunnen bereiken.
Hoe ik voorafgaand bij de psycholoog liep om het trauma van vorige twee buikoperaties te kunnen verwerken en hoe ik naderhand zeker een week nauwelijks kon lopen van de pijn.
Lees ook: 8 dingen die je NIET zegt tegen een vrouw die een keizersnede heeft ondergaan
Ja… Een keizersnede wordt slechts gekozen door de luie luxepoesjes in ons midden.
Het is de ‘makkelijke’ manier.
De sluiproute onder de ‘bevallingen’.
Althans: Dit is wel wat er nog altijd teveel wordt gedacht. Dus ik heb besloten dat ik mezelf daar niet meer rot om ga voelen of mezelf ga verantwoorden.
Ik ga er maar gewoon in mee. Met de wetenschap dat sommige mensen toch niet verder willen kijken dan hun neus lang is.
Gelukkig weten we zelf wel beter toch?