Er moet mij iets van het hart
Er moet mij iets van het hart. Allereerst Geert Wilders, die de aanrandingen in Keulen zag als een gelegenheid om een bepaalde bevolkingsgroep voor de zoveelste keer over een kam te scheren. Oplossing’ preventief opsluiten of vrouwen dan maar voorzien van de, in Nederland, illegale pepperspray. Ook zijn aanhangers, tijdens de demonstratie dit weekend, begrepen totaal niet dat we hier niet te maken hebben met een eeuwenoud probleem waar pepperspray never nooit iets aan kan veranderen.
Wat mij deze week ook aan het denken zette, was een Facebook post van een verontruste moeder, Mirjam Vriend. Het was een brief gericht aan populaire rappers als Lijpe, Ronnie Flex en Lil’ Kleine. Ze maakte zich zorgen over hun niet bepaald vrouwvriendelijke, soms zelfs vrouwonterende teksten Teksten waar haar en al onze opgroeiende zoons naar luisteren. Hoe moest deze generatie jongens nu opgroeien, met deze Vaderlandse sterren als voorbeeld en straks toch nog als respectabele heren de wijde wereld in stappen? Zou het beeld dat Lijpe, Flex en Kleine van de vrouw scheppen ervoor zorgen dat straks in de ogen van onze jongetjes alle vrouwen niet meer dan sletjes of bitches zijn?
Hij wandelde met een vieze grijns de meisjeskleedkamer binnen
Er moet me iets van het hart. Seksueel geweld, van online stalking tot en met verkrachting, Wat de daders allemaal gemeen hebben is hun geslacht. Ik herinner het mij nog goed. Ik was een jaartje of 11, zat in groep 7. Ik was een goeie leerling, maar ik haalde ook graag kattenkwaad uit. Mijn meester greep me vast, middenin de klas. Hij drukte me tegen zich aan, daar middenin die klas, ik kon geen kant op. Hij keek me diep in de ogen, en bewoog zijn onderlichaam tegen mij aan, terwijl hij zei “Weet je dat je een heel mooi meisje bent? Echt een black beauty”. Gegiechel in de klas. Ik lachte schampachtig mee. Maar diep van binnen schaamde ik mij kapot. Zo erg dat ik het mijn ouders nooit heb durven vertellen, tot een paar maanden geleden. Wel vertelde ik dat hij elke week na de gymles doodleuk en met een vieze grijns op zijn gezicht de meisjeskleedkamer binnenwandelde. Stuk voor stuk nam hij ons op, terwijl wij, vrouwen in de groei, ons lichaam snel probeerden te bedekken. Of dat hij wel vaker een meisje ‘ergens’ vastgreep. Dat ik, in mijn korte jurkje, bij hem over de knie moest en dat hij mij, ten overstaan van de hele klas, billenkoek gaf. We deden aangifte. Zijn weerwoord woog zwaarder. Hij kwam ermee weg. Kreeg zelfs een promotie. For your information, deze beste man was lelieblank, uit de polderklei getrokken Hollands én Katholiek, net als meneer Wilders…
Bijna de helft van de Nederlandse vrouwen is slachtoffer geweest
Er moet mij iets van het hart. “Eén op de twintig vrouwen in Europa is ooit verkracht. Een derde van alle Europese vrouwen is vanaf de leeftijd van 15 wel eens het slachtoffer geweest van lichamelijk of seksueel geweld. Vrouwen zijn nog vaker het slachtoffer van seksuele intimidatie zoals ongewenste aanrakingen, omhelzen of kussen: 55 procent van alle Europese vrouwen maakt dit wel mee. In een derde van de gevallen was het de baas, collega of een klant. Bijna de helft van de Nederlandse vrouwen (45 procent) is het slachtoffer geweest van lichamelijk of seksueel geweld. Dat percentage ligt flink hoger dan het gemiddelde in Europa (33 procent)”. Dit zijn cijfers uit een grootschalig onderzoek uit 2014 in opdracht van het Europese Agentschap voor de Grondrechten. (bron: Nu.nl).
Slechte woorden
Ik wil hier niet de muziek van Lil’ Kleine, Ronnie Flex of Lijpe neerhalen. Ik woon te lang in het buitenland om hun muziek überhaupt te kennen. Ik woon in het land waar alle ‘slechte woorden’ (zoals mijn zoon het noemt) structureel worden weggepiept. Af en toe luister ik naar de Nederlandse radio om mij voor te bereiden op onze terugkomst en om mijn kinderen te laten wennen aan de grofgebekte Nederlandse kinderen (vergeleken met Amerikaanse kinderen). Ik heb dus geen idee waar leeftijdgenootjes van mijn kinderen nu naar luisteren en of het normaal is om zulke teksten aan de oren van minderjarigen bloot te stellen.
Nee is nee!
Hoe moet ik voorkomen dat mijn zoon straks denkt dat elk meisje ‘makkelijk en gewillig’ is? Dat ze wanneer zij “nee” zegt, eigenlijk “ja” bedoelt? Dat ze om ‘dingen’ vraagt, omdat ze een ultra kort jurkje aan heeft en uitdagend danst? Dat het ok is om zijn vrouwelijke collega een ‘speelse’ tik op haar billen te geven of seksueel getinte grapjes in haar bijzijn te maken? Dat betaalde seks altijd ok is, aangezien het in Nederland gelegaliseerd is?
Hoe leg ik mijn dochter uit dat ze net zoveel rechten heeft als haar broer, maar dat ze misschien beter dat bovenste knoopje ook dichtdoet, omdat ze er dan wellicht om vraagt om aangerand te worden? Hoe leg ik haar uit dat zij als meisje echt niet hoeft te dansen als al die meisjes in die videoclips? Dat die video’s meestal geregisseerd worden door mannen, die de vrouw liever seksualiseren in plaats van haar te respecteren en behandelen als een normaal individu? En moet ik haar straks een Instagram account verbieden, uit angst dat ze die straks volgooit met foto’s die zelfs de Victoria’s Secret modellen laten blozen?
Een lichaam is een tempel
Waarom leren we meisjes dat ze ’s nachts beter niet alleen over straat kunnen gaan? Is het niet beter onze zonen te leren dat je pas aan een vrouw mag zitten als zij daar toestemming voor gegeven heeft? En waarom leren wij onze kinderen, jongens èn meisjes niet dat hun lichaam een tempel is, dus heilig en dat het als zodanig gekoesterd moet worden? En dat je die tempel pas mag bezichtigen en aanraken wanneer iedereen zich daar goed bij voelt?
Wat geef jij jouw kinderen mee?
Het komt niet door een geloof dat iemand die tempel respectloos behandelt. Het komt ook niet door de liedjes van bovengenoemd trio. Het gaat erom wat wij nu allemaal aan onze kinderen meegeven. Ik ga daar vanaf nu extra op letten. Op den duur weet ik zeker dat we daarmee veel meer gaan bereiken, dan vingers wijzen, muziek censureren en preventief opsluiten!
Bron onderzoek: fra.europa.eu