Eyeopener: socialiseren zal je kind niet op de opvang leren!
Nachten hebben we ervan wakker gelegen. Mijn vriend en ik werken allebei. Daarnaast is mijn werk ook nog eens onregelmatig. Zoeken naar de juiste opvangvorm is altijd een uitdaging geweest, maar uiteindelijk zijn wij nu dolgelukkig met de liefste oppas aan huis.
Toen onze jongste bijna de twee jaar aantikte, waren we het over één ding wel eens. De opvang was nu goed geregeld, maar ze zou ook naar een peuterspeelzaal gaan. Of twee dagdelen naar een Kinderdagverblijf. Daar was geen twijfel over mogelijk en werd bevestigd door onderzoeken en moeders om me heen. Om te socialiseren. Om te leren samen spelen met andere kinderen. Om geen achterstand op te lopen als ze met vier jaar naar de basisschool zou gaan….
Minimaal 2 dagdelen opvang
Om het hardst roepen prestigieuze onderzoekers, politica, allerhande opvoeders en ouders dat kinderen onder de vier jaar minimaal 2 dagdelen naar de opvang zouden moeten. Of dit nou in de vorm van een peuterspeelzaal of kinderdagverblijf plaatsvindt, dat maakt niet uit. Zo niet, dan zouden ze van jongs af aan al een achterstand oplopen en slecht aansluiting vinden wanneer ze naar school gaan. Het kind zal niet gesocialiseerd worden wanneer hij/zij de eerste jaren van het jonge leventje enkel opgroeit tussen volwassenen zoals de ouders of opa en oma.
Deze adviezen worden als zoete koek geslikt en als ouder word je vreemd aangekeken wanneer je ervoor kiest je kind NIET naar een opvangvorm te brengen.
We zijn inmiddels zelfs zo geïndoctrineerd dat het mij dan ook niet geheel verbaasde dat moeders van mijn pufclub bij het behalen van de beoogde 2 jaar en 3 maanden, naast het kinderdagverblijf waar kindlief al 3 dagen per week vertoeft, óók nog een ochtend peuterspeelzaal af te nemen. WANT, zo klinkt het relaas, op de peuterspeelzaal gaat het er ‘schoolser’ aan toe en worden ze beter voorbereid op de basisschool. Daarnaast is nòg een ochtend spelen met leeftijdsgenootjes nog nooit een kind slechter van geworden.
Interessante stelling, want is dat zo?
Verhuftering van onze samenleving
Aan de andere kant roepen we namelijk al sinds kabinet Balkenende dat onze samenleving aan het ‘verhufteren’ is. Dat wij niet meer in staat zijn fatsoen op te brengen en geen normen en waarden hebben. Dit is een standpunt dat eigenlijk door heel Nederland wordt onderschreven, toch? Eigenlijk zijn wij met z’n allen verkeerd gesocialiseerd. Vroeger hadden kinderen tenminste fatsoen en geduld en respect. Maar is er niet iets mis gegaan met de term socialisatie? Socialiseren betekent veel meer dan functioneren in een groep op het kinderdagverblijf. Het is jezelf aanpassen aan de sociale normen van de gemeenschap en je eigen persoonlijkheid ontwikkelen.
Is er dan niemand die de link legt tussen het feit dat er vroeger ook veel minder kinderopvang was en zeker niet in de getale van tegenwoordig met minstens 25 tot 30 kinderen op één groep?
Gedragsstoornissen
Gelukkig zijn er nog wel onderzoekers die deze link leggen, maar het druist natuurlijk compleet tegen de huidige jachtige manier van leven in en wordt daarom liever niet gehoord. Moeders moeten aan het werk, kinderen naar de opvang. Gezinsuren zijn zeldzaam. Terwijl ze juist zo belangrijk zijn!
Tegenwoordig zijn de dagen van onze kinderen volgepropt met school, opvang, clubjes, zwemlessen, sport en allerhande feestjes en verplichtingen. De constante stroom aan indrukken, drukte, communicatie en opwinding leidt eerder naar afstomping dan naar socialisatie van je kind. Geloof mij maar!
Ook niet heel vreemd dus dat steeds meer kinderen gedragsstoornissen hebben wanneer ze constant omringt worden door leeftijdsgenootjes en drukte.
Om goed te kunnen socialiseren heeft een kind een goed en stabiel voorbeeld nodig om na te kunnen apen en rust om deze eigenschappen zich eigen te kunnen maken. Hoe hebben wij het in ons hoofd gehaald dat een groep van 25 – 30 leeftijdsgenootjes goede voorbeelden zijn om na te apen?
Kinderdagverblijven en scholen hebben een stukje opvoeding over genomen en dat is fijn wanneer je als ouder ook hard werkt. Maar moet je willen dat deze vaak jonge leidsters / juffen / meesters / docenten en klasgenootjes de rolmodellen zijn waar je kind het meest mee te maken heeft? “Mama, juf Marieke heeft ook een netpanty en hotpants aan, waarom mag ik dat niet?” Het lijkt me dan ook ietwat kort door de bocht wanneer we denken dat kinderen hun persoonlijkheid goed kunnen ontwikkelen aan de hand van (te) jonge rolmodellen.
Nieuwe inzichten
Wellicht wordt het eens de hoogste tijd dat we onze ideeën en huidige manier van socialiseren onder de loep nemen. Natuurlijk is interactie met leeftijdsgenoten goed, maar om het statement te maken dat je je kind daardoor socialiseert klopt van geen kanten. Een kind leert niet sociaal te zijn van een groep kinderen dat nog moet leren sociaal te worden. Volg je me? Een kind dat meer gezinsuren maakt en solitair opgroeit en omgaat met de juiste vriendjes zal een veel gelukkiger en stabielere persoonlijkheid ontwikkelen. Leer ze houvast te krijgen aan zichzelf in plaats van aan een groep en zorg daarbij dat jij als gezin en opvoeder het juiste ‘na-aap-voorbeeld’ geeft. In alle rust en ruimte. Met aandacht en met liefde.
Wanneer je biografieën erop naslaat van groot wetenschappers, leiders en bijvoorbeeld componisten, zie je al snel de overeenkomstige, relatief eenzame jeugd.
Nou hoeven we als ouders echt niet ineens onze kinderen te gaan isoleren, maar ze meegeven selectief te socialiseren zal niet misstaan. Geef ze een basis van een veilig gezin met voldoende gezinsuren. Denk er eens over na…
Bron: NRC.nl