Fiets irritaties van een moeder
Malu Latumeten
Nederland is een fietsland. Mensen over de hele wereld kennen Nederland als fietsland. Meer dan 23 miljoen fietsen zijn er in Nederland. Dat zijn meer fietsen dan inwoners. We gebruiken de fiets voor álles; pleziertochtjes (al dan niet met matching windjacks en broodjes voor onderweg) maar ook als vervoersmiddel om ons naar werk of school te brengen. Een man in pak op de fiets met zijn aktetasje onder de bagagedrager? Een moeder met bezweet plakhaar en meerdere koters in haar bakfiets? In Nederland een gewoon dagelijks aanzicht.
Recreatiefietser
Zelf ben ik eerlijk gezegd geen typisch ‘Nederlandse fietser’; ik ben meer een ‘recreatiefietser’. Door weer en wind mij het apenzuur trappen? Mij niet gezien. Heel verwend, ik weet ‘t, maar ik fiets liever alleen als het mooi weer is. Gezellig met zijn drietjes op pad, zonder matching windjacks maar wel vaak met een rugzak met lekkers erin. Moet ik ‘s ochtends naar het werk, ben ik al gehaast én regent het dan ook nog eens? Dan is daar mijn beste vriend: de autosleutel.
Fiets irritatie: Ouders geef je kind het goede voorbeeld
Toch zie ik elke dag hordes fietsers die wél door weer en wind het fietspad trotseren. Van scholieren, ‘gezellie’ met zijn drieën naast elkaar, tot kleine kindjes, slingerend op hun net zo kleine fietsje, naast hun ouders. Jong geleerd is oud gedaan zeggen ze wel eens. Maar in deze hoop ik dan toch écht dat deze kids niet alles nadoen wat hun ouders doen én dus hun kind aanleren… Regelmatig zie ik ouders namelijk stug doorfietsen, strak voor zich uitkijkend onder het mom van ‘als ik maar niet kijk heb ik voorrang’, gevolgd door een woest trappend kind, terwijl er toch écht haaientandjes staan voor hen en ik eigenlijk door mag rijden. Doe ik natuurlijk niet, maar irritant is het wel.
Doe je lamp aan
Nog zo’n irritant iets; zichtbaarheid. Jongens en meisjes denk aan je fietslamp! Jij denkt vanaf je fietsje dat ik je vast heel goed zie. Nou, ik kan je verklappen; dat is niet zo. Vooral in deze donkere dagen met regenbuien, beslagen ruiten en andere ellende… DUS GEBRUIK DAT LAMPJE!!! Het zit er immers niet voor niets. En ouders met zelf naar school fietsende kids: check of deze lampen werken en of ze niet vergeten worden. Want kinderen blijven kinderen…
Jonge kinderen fietsen alleen?
Zelf fietste ik pas naar school toen ik mijn ‘verkeersdiploma’ had behaald. Dit was in groep 7 of 8 meen ik? De kinderen die ik nu vaak al alleen zie fietsen zijn ‘n stuk jonger dan dat. Als ze om willen kijken gaat hun stuur ook mee. Slalommend fietsen is het haast. Doodeng vind ik het, al bewonder ik hun (in zekere mate) zelfstandigheid maar bewonder ik vooral hun ouders. Je moet het maar durven. Ja, lachen jullie maar! Misschien ben ik een ‘bange poeperd’ hierin. Maar ik troost mij met de gedachte dat Gino net zo, zo niet nóg meer, bezorgd is dan ik dat ben.
De dag dat Yael alleen naar school fietst zal ik mij moeten inhouden om er niet incognito achteraan te gaan. Dan wil ik dat zélfs nog wel op de fiets doen ook. Moet ik natuurlijk niet mijn licht vergeten. Wil namelijk wel goed zichtbaar zijn voor Gino, mijn man, die vast en zeker in de auto achter ons aan rijdt… 😉
Photo by Roman Koval from Pexels