Het geslacht van onze baby: ik heb een voorkeur!
Denise Meijer
Elke zwangerschap komt met zijn mijlpalen. Eén van deze hoogtepunten is de eventuele geslachtsbepaling. Welke tegenwoordig al uitgevoerd kan worden als je nog maar 16 weken zwanger bent.
Dat dit een magisch moment is, wordt alleen maar duidelijker door de opmars van zogenaamde ‘gender-reveal showers’. Dit is een soort van babyshower maar dan om het geslacht van de baby kenbaar te maken aan vrienden en familie.
>> Lees ook: Tips om het geslacht van je baby te beïnvloeden.
Roze of blauw?
Mijn ‘gender-reveal datum’ en bijbehorende geslachtsbepalende echo stonden beiden al vast toen ik pas negen weken zwanger was.
Het is voor mij het eerstvolgende moment waar ik echt naar uit kan kijken. Wordt het roze of blauw? Ik laat mijn nieuwsgierigheid de overhand nemen, al moet ik nog zeker vier weken wachten tot ik een definitief antwoord krijgen op deze vraag.
Een voorkeur
“Heb je een voorkeur?” is een veelgehoorde vraag als met iemand het geslacht besproken wordt. Meestal antwoord ik heel politiek correct: “Als het maar gezond is,” en dat is ook oprecht wat ik heel belangrijk vind.
Wat ik achterwege laat is dat ik inderdaad een voorkeur heb. Ik zou namelijk dolgraag een meisje willen…
Mijn maag krimpt ineen bij de gedachten aan het feit dat ik wel eens een beetje ‘teleurgesteld’ kan zijn bij wederom een penisje in mijn buik.
Niet omdat ik jongens niet leuk vind of omdat een mannenhuishouden mij tegenstaat, maar simpelweg omdat ik stiekem altijd een dochter heb gewild en dat dit mijn laatste zwangerschap zal zijn speelt natuurlijk ook een grote rol. Het is een droombeeld waar per direct een einde aan komt mochten wij nog een zoon verwachten en heel eerlijk: ik zal best moeite hebben met het loslaten van dit ‘idee van mijn toekomst’ wat ik altijd ergens voor ogen heb gehad.
Taboe
Terwijl ik jullie dit typ sta ik achter mijn woorden. Maar ik heb ergens het idee dat ik jullie nu iets vertel wat ik eigenlijk niet mag zeggen. Geen irreële gedachte, daar ben ik mij van bewust. Want zelfs een lichte voorkeur wordt door de omgeving vaak afgedaan alsof je ondankbaar bent met het kindje in je buik. Of zelfs dat je er minder van zal gaan houden, mocht de voorkeur niet uitpakken zoals je had gehoopt.
Tenslotte moet je blij zijn met een gezond kindje. Hoewel je ook niet minder van je kinderen houdt mochten deze ongezond blijken te zijn. Sterker nog; voor sommige mensen is het idee aan een baby op zich al genoeg, omdat dit hetgeen is wat ze wensen, maar nog niet hebben mogen krijgen.
Zo zullen gezinnen met alleen maar jongens logischerwijs eerder verlangen naar een meisje. Waar kinderloze gezinnen eerder geen enkele voorkeur hebben qua geslacht.
Een voorkeur is menselijk en ik heb een geslachtsvoorkeur
Ik spreek mijn voorliefde uit maar voornamelijk omdat ik van mening ben dat het ‘hebben van een voorkeur’ menselijk is. Ik schaam me niet omdat ik mezelf zo voel en wat iedereen ook zegt of denkt: dit kindje is ongeacht het geslacht meer dan gewenst en zal mij net zo verliefd maken als de twee knappe knullen die ik al ken. Daar ben ik van overtuigd.
Ja, ik zal me even rot voelen, omdat ik de compleet roze babykamer wederom aan mijn neus voorbij zie gaan. Maar lang niet zo rot als mijn man zich zal voelen, wanneer hij ziet dat ik in plaats daarvan onze kamer een fuchsia-tintje heb gegeven.