Ik heb het gevoel dat ik sorry moet zeggen
Lieve mama’s, ik heb het gevoel dat ik sorry tegen jullie moet zeggen. Ik ben namelijk die ene verschrikkelijk nare vrouw, die die nare blog schreef die vanochtend op Facebook verscheen. Je weet wel, die blog over roken tijdens de zwangerschap.
Ik hoefde op Facebook maar 1 reactie te lezen, om te weten hoe de rest van de comments eruit zag. Ik ben dan ook maar snel gestopt met lezen, want hoewel ik nu al een tijdje voor Love2BeMama schrijf, dat soort reacties wennen eigenlijk nooit.
Lees ook: Moeder zijn: social media vs. real life
Negen van de tien keer komen er leuke en lieve reacties op Facebookposts. Mensen die elkaar tips geven, hun eigen ervaringen delen of gewoon enthousiast zijn. Dat is altijd fijn en leuk om te lezen. Maar zo af en toe wordt het een psychologisch oorlogsgebied. Een mijnenveld waar je u tegen zegt. Dan worden er dingen gezegd waarvan ik me nooit kan voorstellen dat iemand die daadwerkelijk meent. Dan worden mama’s helemaal met de grond gelijk gemaakt om een bepaalde keuze die ze hebben gemaakt.
En ik weet heus wel dat een aantal onderwerpen altijd discussie op kunnen leveren, zo naïef ben ik nou ook weer niet. Het wordt ons ook wel eens verweten in de reacties: “Zo, zijn we weer lekker aan het stoken?” Ja, dat is echt precies wat we met die blogs willen, zoveel mogelijk mama’s andere mama’s laten veroordelen zodat iedereen zich uiteindelijk super slecht voelt.
Lees ook: Kutmoeder
NEE! NATUURLIJK NIET! Echt, geloof mij lieve mama’s, wij schrijven NOOIT NOOIT iets om anderen te kwetsen. En we schrijven al helemaal niet om mensen tegen elkaar op te zetten, om ze uit te lokken hun oordeel over elkaar uit te spreken of, nog erger, elkaar te kwetsen.
Vanochtend gebeurde dat dus wel. En omdat ik me daar verantwoordelijk voor voel, heb ik de neiging om mijn excuses aan te bieden aan alle mensen die gekwetst zijn door een reactie op de blog.
Maar, ik vind ook dat iedereen een keuze heeft. Ik heb echt geprobeerd om de bewuste blog zo neutraal mogelijk te schrijven en er vanuit mij geen waardeoordeel over te vellen. In mijn ogen staat in die blog dus alleen maar informatie. Waarom zou je er dan niet voor kiezen de blog te lezen, er het jouwe van te vinden, en door te gaan met wat je aan het doen was? Waarom meteen met modder (of granaten) gooien?
Lees ook: Sorry en bedankt lieve lezers!
En natuurlijk mag je er van alles van vinden en ben je vrij om je mening te geven. Maar het is JOUW mening en die is niet beter of minder dan van iemand anders. Dus er is geen reden om iemand anders te kwetsen omdat diegene een andere mening heeft, of andere keuzes heeft gemaakt dan jij.
Gelukkig zijn er ook altijd een heleboel moeders die dat ook vinden 🙂
Bron beeld: Flickr